หยางเอ้อหลางจับจ้องนิ่งอยู่บนใบหน้าของนาง นางจ้องเขาตอบใบหน้าเฉยชานั้นทำให้นางดูไม่ออกว่าเขากำลังคิดสิ่งใดกันแน่ ครานี้เขากลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น
"ท่านควรถามตนเองว่าทำสิ่งใดกับข้า แล้วไม่ใช่ครั้งแรกด้วยจำไม่ได้สักครั้งเลยหรือ" น้ำเสียงเขาช่างตำหนินางได้อย่างเย็นชานัก
"ข้า...ไม่เคยเป็นผู้กระทำก่อนเป็นแน่" ไม่ว่าเรื่องอันใดองค์หญิงสิบสามมั่นใจว่าตนเองย่อมไม่หาเรื่องผู้อื่นก่อนเป็นแน่
“ท่านคิดให้ดี ไม่ใช่ครั้งเดียวแต่ท่านทำถึงสองครั้ง ยังมีก่อนหน้านี้อีกจำไม่ได้หรือ”
เขาเน้นย้ำเสียงขรึมพลางยิ้มน่ากลัวออกมา ราวกับว่านางได้พรากพรหมจรรย์ที่เขาหวงแหนไปแล้ว
องค์หญิงสิบสามชี้นิ้วลงบนอกตนเองพลางกลอกตาไปมา นางจำได้ว่านางหลบหนีคนร้ายออกจากหลังของเสี่ยวผิง เมื่อเห็นเขาพลันรู้สึกเหมือนพบหลุมหลบภัยจึงกระโจนเข้าไปเต็มที่แต่สุดท้ายกลับถูกเขาฉวยโอกาสจุมพิตรุนแรงต่อหน้าธารกำนัล
ความจริงนางจำได้
