หยางเอ้อหลางอุ้มภรรยามาจนถึงเรือนฮูหยินผู้เฒ่า บรรดาท่านป้า ท่านน้า ท่านอา รวมทั้งท่านพี่สะใภ้ ของเขาอยู่กันพร้อมหน้าด้วยมาคารวะฮูหยินชรากันแต่เช้า
ครั้นเห็นหลานชายอุ้มหลานสะใภ้เข้ามาทุกคนต่างตกตะลึง หลังจากตกตะลึงก็เปลี่ยนเป็นยินดี ท่าทางในจวนของพวกเขาจะมีเสียงร้องของเด็กตัวเล็กๆ ในเร็ววัน เพียงคิดเช่นนั้นสตรีสูงวัยทั้งหลายต่างน้ำตาไหลออกมา
องค์หญิงสิบสามเห็นเหล่าสตรีอยู่กันพร้อมหน้า ทุกคนแม้จะวัยล่วงเลยแต่ท่าทางสง่าผ่าเผยอีกทั้งรู้มาว่าสตรีในจวนต่างรู้วรยุทธ์ยิ่งทำให้นางชื่นชม การคารวะผู้ใหญ่ผ่านไปด้วยดีนางถูกห้อมล้อมอย่างตื่นเต้น
พวกเขาต่างมอบยาบำรุงและกำชับหลานชายเรื่องทายาทจนองค์หญิงสิบสามรู้สึกขนลุก
"องค์หญิงสิบสามแต่งเข้ามาในจวนนี้แล้วเจ้าต้องถนอมนางให้มากเข้าใจหรือไม่" ฮูหยินชราเอ่ยขึ้น
"ขอรับท่านย่า"
"หลางเออร์ของพวกเราแม้จะดุดันไปบ้างแต่นั่นเป็นเพียงภายนอก ข้างในของเขาอ่อ
