องค์หญิงสิบสามกลัวนักจึงเอ่ยเสียงเบา หากหยางเอ้อหลางต้องการเงินทองล่ะก็นางจะเอาจากไหนให้เขาเพียงเท่านี้ก็แทบจะกัดก้อนเกลือกินทั้งตำหนักอยู่แล้ว หวังเพียงแต่ว่าบุรุษผู้นี้คงไม่แล้งน้ำใจกับนางเกินไป หากเขาขอจริงๆ นางคงต้องขอผ่อนเขาจนกว่าจะครบแล้ว
แม่ทัพหยางยกยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า
"ไม่ใช่เงินอย่างที่ท่านเข้าใจ ขอเพียงเล่าความจริงที่องค์หญิงปิดบังออกมาข้าก็เต็มใจจะช่วยท่านแล้ว"
องค์หญิงสิบสามอ้าปากค้างเหตุใดเขาไม่ต้องการเงินกลับต้องการความจริงไร้สาระที่นางไม่อาจบอกได้กัน แม่ทัพหยางผู้นี้คงร่ำรวยจนเห็นเงินไร้ค่าไปแล้ว
การนำคนออกจากจวนแม่ทัพหยางนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่อ๋องฉางอันคิดไว้แม้แต่น้อย เขาเข้าใจโดยพลันว่าเหตุใดแม่ทัพหยางจึงสามารถควบคุมกองทัพนับแสนได้ตั้งแต่ยังวัยเยาว์
เขาแม้เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทอีกทั้งดำรงตำแหน่งท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ยังถูกทำราวกับเป็นคนธรรมดา
