“เอ่อ...แม่จำปาขึ้นไปบนเรือนก่อนเลยครับ ผมจะไปแหย่ไข่มดแดงช่วยน้อง”
“แหย่เป็นเหรอ” แม่จำปาถามอย่างไม่ค่อยจะเชื่อถือ
“เป็นสิครับ”
“งั้นก็ตามใจ แม่ไปรอบนเรือนก่อนแล้วกัน”
เมื่อแม่จำปาเดินขึ้นเรือนไปแล้ว คนที่อาสาจะไปแหย่ไข่มดแดงช่วยน้องจึงหันมายิ้มให้คนที่ยืนหน้าบึ้งอยู่ใกล้ๆ
“ทำไมไม่ขึ้นไปรอบนเรือนคะ ในสวนร้อนจะตาย”
“พี่อยากช่วย”
“หนูไม่ได้ขอร้องให้มาช่วย” หนูมัทว่าแล้วสะบัดหน้าเดินหนีไปทางหลังบ้าน หญิงสาวเดินไปหยิบไม้ไผ่ลำยาวที่มีตะกร้ามัดติดไว้ตรงปลายไม้ และคว้าเอาถังน้ำที่ใส่น้ำอยู่ครึ่งถังซึ่งเธอเตรียมไว้ก่อนหน้าแล้ว แต่พอจะเดินเข้าสวน คนอาสามาช่วยก็แย่งไปถือทั้งสองอย่าง หญิงสาวมองหน้าเขาอย่างขัดใจ แต่คนถูกมองกลับระบายยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาก้มลงมาหายื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วพูดถ้อยคำที่ทำให้มัทนาต้องอ้าปากค้าง
“แหย่คนเดียวเสร็จช้า พี่แหย่ช่วยรับรองเสร็จเร็ว”
มัทนากะบึงกะบอนเดินย่ำเท้าแ
