“หนูไม่เห็นใจพี่บ้างเลย รู้ตัวไหมว่าหนูน่ารักมาก น่ารักจนพี่แทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว” คุณเข้มพูดเสียงเศร้าน่าสงสาร เขาส่งสายตาวอนขอไม่ปิดบัง เธอรู้ว่าเขาต้องการอะไร มัทนาลูกแกะน้อยของเขาไม่ได้ไร้เดียงสา เพียงแต่เธออาจยังไม่มั่นใจความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ
“คุณเข้มเมาแล้ว” มัทนาว่าแล้วหลุบตาหลบสายตาคมที่กำลังจะให้เธอละลาย
“พี่เมาแล้วจริงๆ”
มัทนาเหลือบตาขึ้นมามองสบสายตาคนที่ยอมรับว่าเมาแล้วบอกเขาเสียงเบา
“เมาแล้วก็นอนนะคะ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านสวนกันแต่เช้า”
“พี่ไม่ได้เมาเหล้า แต่พี่เมารัก”
คุณเข้มขยับตัว โน้มใบหน้าลงไปจนปลายจมูกโด่งชนกับจมูกรั้น มัทนารีบยกสองมือขึ้นดันบ่ากว้างไว้
“เราตกลงกันไว้แล้วนะคะคุณเข้ม”
“พี่รู้ แต่หนูเคยได้ยินไหม ไม่มีสัจจะไม่หมู่เสือ”
มัทนากำลังจะอ้าปากเถียงว่า เธอเคยได้ยินแต่ไม่มีสัจจะในหมู่โจรต่างหาก ไม่เคยได้ยินแบบที่เขาว่าสักหน่อย ทว่าเสือตัวใหญ่ที่ขยับกายม
