“ดูแลกันให้ดีๆ หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก มีอะไรให้ค่อยพูดค่อยจากัน แม่รออุ้มหลานอยู่นะจ๊ะ”
“ผมจะทำตามที่คุณแม่บอกทุกอย่าง และจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังแน่นอนครับ” คุณเข้มรีบรับคำมารดา เขายักคิ้วให้คนที่ยืนอยู่อีกข้างหนึ่งของท่าน
“เอ่อ…” มัทนาอยากจะบอกว่าเธอรับปากได้ทุกข้อ ยกเว้นข้อสุดท้ายที่แม่ขวัญขอ แต่คนดีศรีแม่ขวัญที่ชิงรับปากไปก่อนเธอกลับขยิบตาให้ เขาทำหน้าดุกึ่งบังคับว่าเธอต้องรับปาก มัทนาก็พอจะเข้าใจว่า เธอไม่ควรพูดทำลายความหวังของผู้สูงวัย เธอจึงยอมที่จะเอ่ยปากรับคำแม่ขวัญ เพราะอย่างไรเสียเธอก็เชื่อว่า คุณเข้มคงไม่หักหาญน้ำใจเธอเพื่อทำลูกเอาใจแม่เขาหรอก
มัทนาขอถอนคำพูดเมื่อกลางวันนี้ ที่เธอบอกว่าเขาจะไม่หักหาญน้ำใจเธอเพื่อทำลูกให้แม่ขวัญชื่นใจ เพราะหลังรับประทานอาหารมื้อเย็นร่วมกันเรียบร้อย แล้วแม่ขวัญกับพ่อเหมกลับบ้านสวนไป ปล่อยให้เธออยู่บ้านหลังใหญ่กับเขาสองคน แม้ว่าภายใน
