“เอ่อ...หนูพาดเสื้อผ้าไว้ที่ราวไม้ไผ่นะคะ”
มัทนาไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้แล้ว เธอจึงคิดจะพาดเสื้อผ้าในมือไว้บนราวไม้ไผ่ที่อยู่ใกล้ๆ แต่อนิจจา มือน้อยๆ ของเธอมันสั่นจนน่าตี เธอพาดเสื้อกับกางเกงของเขาอยู่บนราวเรียบร้อย แต่เพราะมือสั่น กางเกงตัวเล็กตัวน้อยตัวเดียวมันดันหลุดมือ หัวใจสาวตกลงไปอยู่ตาตุ่ม เธอรีบยื่นมือไปคว้ามันก่อนที่มันจะตกถึงพื้น ซึ่งเป็นจังหวะที่คุณเข้มมองเห็นของตกพอดี เขาจึงขยับเท้าเข้ามาใกล้ตามสัญชาตญาณ คุณเข้มยื่นมือมารองรับมือของเธอที่รับของของเขาไว้ได้แล้วพอดี
มัทนากำกางเกงในของสามีไว้ในมือ โดยมีมือของผู้เป็นเจ้าของมันกุมมือเธอไว้อีกที หญิงสาวเงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจ เพราะใบหน้าของเขากับเธอห่างกันไม่ถึงคืบ
“เอ่อ...นี่ค่ะ กางเกงในของคุณเข้ม”
มัทนายิ้มแหย หญิงสาวดึงมือตัวเองออกจากมือเขา โดยปล่อยกางเกงตัวน้อยเจ้าปัญหาไว้ในมือของผู้เป็นเจ้าของมัน
“ขอบคุณครับ”
คุณเข้มพูดยิ
