จองรัก เด็กดื้อของนายวิศวะ

ตอนที่ 9 ดักทุกทาง

"ใช่ครับ แต่คนที่พี่ไปเดตด้วยต้องเป็นตัวเล็กของพี่คนเดียวเท่านั้น"

ดินแดนเอ่ยพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จนเมย์ได้แต่ทำหน้าสงสัยเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

"มั่นใจได้ยังไงคะ ว่าหนูจะได้คะแนนโหวตสูงสุด"

เมย์เอ่ยถามดินแดนด้วยความสงสัย

"ลางสังหรณ์พี่มันบอกว่าจะได้ไปเดตกับหนูครับ วันนี้ไม่ได้มานั่งกินข้าวด้วยนะครับพวกไอ้เชนทร์รอเตะบอลอยู่ พี่ไปนะครับตัวเล็ก"

ดินแดนเอ่ยพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเอามือขยี้ผมเธอเบาๆ จากนั้นก็ลุกเดินไปทันที ทางด้านมีนที่ดักรอดินแดนอยู่หน้าโรงอาหารเมื่อเห็นดินแดนเดินมาเธอก็แกล้งทำท่าเหมือนโดนเพื่อนชนไหล่แล้วเซล้มไปทางดินแดนเพื่อจะให้เขารับเธอไว้ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไม่ได้เป็นตามที่คิด จังหวะที่เธอเซล้มมาหาดินแดนเขากลับเบี่ยงตัวหลบจนเธอเซล้มลงที่พื้นแทนทำให้มีนหน้าเสียไม่น้อยที่เขาไม่ยอมรับเธอไว้

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"

ดินแดนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพยิ่งทำให้มีนยิ้มเขินไปใหญ่ จึงแกล้งเจ็บขาเพื่ออยากให้เขาพยุงเธอขึ้น

"มีนเจ็บขาค่ะ พี่ดินแดนช่วยพยุงมีนขึ้นหน่อยได้มั้ยคะ"

มีนยื่นมือไปหาดินแดนเพราะรอให้เขาจับมือเธอขึ้น แต่ก็ต้องหน้าเสียอีกรอบเพราะการกระทำของดินแดน

"ให้เพื่อนพยุงขึ้นนะครับ พี่ว่าคงไม่ได้เป็นอะไรมาก พี่ไปนะครับ"

พูดจบดินแดนก็เดินไปทันที สร้างความโมโหให้มีนไม่น้อยเมื่อเขาไม่ยอมเข้าใกล้เธอ

"ฉันว่าแกล้มเลิกเถอะ พี่ดินแดนคงไม่ได้ชอบแกนะยัยมีน"

เพื่อนของมีนเอ่ยเตือนเธอด้วยความเป็นห่วง เพราะดินแดนไม่มีวี่แววจะสนใจมีนเลยแม้แต่น้อย

"ไม่ ฉันชอบพี่ดินแดน ยังไงพี่ดินแดนต้องมาเป็นแฟนของฉันคนเดียว"

มีนพูดขึ้นด้วยความโมโห จากนั้นก็ลุกขึ้นสะบัดก้นเดินไปทันที ทางด้านเมย์และพิ้งเมื่อกินข้าวอิ่มก็เดินมายังตึกเรียนของตัวเองเพื่อจะเตรียมตัวไปเรียน แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีรุ่นพี่ทั้งผู้หญิงผู้ชายเดินเอาดอกไม้มาให้เธอเต็มไปหมด จนพิ้งต้องได้ช่วยเธอถือดอกไม้อีกคน สร้างความแปลกใจให้เธอไม่น้อย

"แก ปังมาก มีคนให้ดอกไม้แกเยอะเลย"

พิ้งเอ่ยพูดด้วยท่าทางตื่นเต้นขณะช่วยเพื่อนถือดอกไม้

"มันแปลกๆ มั้ยแก ทำไมพี่มอห้า มอหกถึงพร้อมใจกันเดินเอาดอกไม้มาให้ฉันล่ะ"

เมย์พูดขึ้นด้วยความสงสัยเพราะเธอแทบไม่รู้จักใครเลย

"สงสัยพี่ๆ เค้าคงตกลงร่วมใจกันโหวตแกมั้ง เลยถือดอกไม้มาให้พร้อมกัน"

เมย์พยักหน้าเห็นด้วยกับพิ้ง เพราะเหตุผลของเพื่อนก็มีทางเป็นไปได้อยู่ ยืนรับดอกไม้สักพักก็มีรุ่นพี่สภานักเรียนมานับดอกไม้ของเมย์ สร้างความไม่พอใจให้มีนที่ยืนดูไม่น้อยมือเล็กกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

"ฉันไม่มีวันให้แกชนะแน่ยัยเมย์"

มีนพูดขึ้นด้วยความโกรธจากนั้นก็เดินไปเพื่อไปทำตามแผนที่ตัวเองคิดไว้ ทางด้านเมย์เมื่อรุ่นพี่สภานักเรียนนับดอกไม้เสร็จแล้วเธอก็เดินขึ้นไปเรียนทันที แต่ก็ต้องหยุดเดินเพราะได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเอง

"เมย์"

เมย์หันหลังไปมองตามเสียงก็เห็นเป็นโจ้ เพื่อนชั้นเดียวกันแต่ไม่ได้สนิทเพราะเรียนคนล่ะห้อง

"เรียกเราทำไมหรอ"

เมย์เอ่ยถามทันทีเมื่อโจ้เดินมาถึงเธอ

"คือ...วันนี้เป็นวันเกิดโจ้อ่ะ เลยเอาเค้กมาฝากเมย์หนึ่งชิ้น"

โจ้เอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับยื่นถุงเค้กที่ใส่ในกล่องหนึ่งชิ้นให้เมย์ด้วยท่าทางเคอะเขิน

"อ้อ ขอบคุณนะ สุขสันต์วันเกิดนะโจ้"

เมย์เอ่ยขอบคุณและอวยพรวันเกิดเพื่อนด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปรับถุงเค้กไว้ ยิ่งเห็นเธอส่งยิ้มให้ยิ่งทำให้โจ้รู้สึกเขินไม่น้อย

"เมย์ คือโจ้เขียนคำขอหนึ่งข้อไว้ในเค้ก ถ้าเมย์อ่านแล้วให้คำตอบโจ้ด้วยนะ"

พูดจบโจ้ก็วิ่งไปทันทีไม่รอให้เมย์เอ่ยถามอะไรต่อ

"มาเร็วไปเร็วมาก เอาของมาให้แบบนี้ไม่ใช่มาสารภาพรักแกหรอยัยเมย์ รีบแกะเค้กกินเร็วฉันอยากรู้ว่าเค้าเขียนอะไร"

พิ้งเอ่ยบอกด้วยความอยากรู้ เมย์จึงแกะเค้กออกมากินทันที แต่ขณะที่กำลังจะตักเค้กเข้าปาก ดินแดนก็มาจับมือเธอที่ถือช้อนเค้กไว้หันไปใส่ปากตัวเองทันที

"งืออ พี่แดน มาแย่งหนูกินทำไมเนี่ย"

เมย์ทำหน้ายู่ใส่ดินแดนทันทีเมื่อโดนแย่งกินเค้ก

"หิวครับ ยังไม่ได้กินข้าวเลย เค้กนี้พี่ขอนะครับ ตัวเล็กไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันครูนะครับ"

พูดจบดินแดนก็แย่งเค้กจากมือเมย์แล้ววิ่งไปทันที

"อ้าว! พี่แดนจะเอาเค้กหนูไปหมดแบบนี้ไม่ได้นะ พี่แดนนน"

เมย์เอ่ยตะโกนเรียกดินแดนทันที แต่ก็ไม่ทันเพราะเขาวิ่งไปไกลแล้ว

"อะไรของพี่เค้าเนี่ย ไม่ชอบกินเค้กแต่มาแย่งไปอีก"

เมย์เอ่ยบ่นให้ดินแดนเบาๆ เพราะไม่เข้าใจกับการกระทำของเขา

"พี่ดินแดนโคตรเท่ห์อ่ะ ดักทุกทางจริงๆ อิอิ"

พิ้งเอ่ยพูดขึ้นด้วยท่าทางอารมณ์ดี ดูก็รู้ว่าดินแดนพยายามดักทางคนที่มาจีบเมย์อยู่

"อะไรของแก"

เมย์เอ่ยถามพิ้งเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด

"ก็พี่ดินแดนไง มาแย่งเค้กแกกินแบบนี้คงตั้งท่ามาดักทางคนที่จีบแกแน่ๆ"

เมย์อมยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ยินที่พิ้งพูด รู้สึกดีไม่น้อยเมื่อเห็นเขากำลังหวงเธออยู่

"ดักอะไรของแก ไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันครูเค้า"

เมย์พูดกลบเกลื่อนความเขินของตัวเองจากนั้นก็เดินขึ้นไปเรียนทันที ทางด้านดินแดนก็เดินถือเค้กมายังใต้ตึกเรียนของตัวเองที่มีมาวินและราเชนทร์นั่งอยู่โต๊ะประจำของพวกเขา

"มึงไปได้เค้กมาจากไหนอีก"

ราเชนทร์เอ่ยถามดินแดนด้วยความสงสัยเพราะพวกเขาทั้งสามคนไม่ชอบกินเค้ก ถ้าจะบอกว่ามีคนให้ยิ่งแล้วใหญ่เพราะดินแดนไม่รับของจากคนอื่นแน่นอน

“ของคนที่มาจีบตัวเล็ก”

พูดจบดินแดนก็นั่งลงข้างๆ มาวิน แล้วหยิบช้อนมาเขี่ยเค้กไปมาเพื่อหาข้อความที่รุ่นน้องคนนั้นบอกเมย์ไว้ท่ามกลางความอยากรู้ของมาวินและราเชนทร์ว่าดินแดนจะทำอะไร ที่เขารู้ว่ามีข้อความในเค้กเพราะเขาแอบมองตั้งแต่เมย์ยืนรับดอกไม้จากรุ่นพี่จนรุ่นน้องคนนั้นมาหาเมย์แล้วยื่นเค้กให้ดูก็รู้แล้วว่ากำลังจะจีบเธอเขาจึงรีบไปแย่งเค้กนั่นมา ดินแดนเขี่ยเค้กไปมาได้สักพักก็เห็นกระดาษม้วนเล็กๆ อยู่ในเค้กเขาจึงหยิบขึ้นมาทันทีแล้วโยนเค้กทิ้งลงถังขยะโดยไม่คิดจะกินเลยแม้แต่น้อย

‘โจ้ชอบเมย์นะ ชอบมานานแล้ว เป็นแฟนกับโจ้นะครับ ถ้าเมย์ตอบตกลงแอดไลน์ข้างล่างนี้มานะ’

ดินแดนขยำกระดาษทิ้งทันทีเมื่ออ่านจบแล้ว

“ฝันไปเถอะมึง บอกชอบมานานจะนานเท่ากูมั้ย”

ดินแดนพูดขึ้นด้วยความโมโห

"ฮ่าๆ เอาแล้วไงมึงมีคู่แข่งซะแล้ว แต่กูว่าคงไม่มีแค่คนเดียวแน่ๆ น้องเมย์สวยขนาดนั้นคนรุมจีบตรึมแน่"

ราเชนทร์พูดขึ้นด้วยท่าทางกวนๆ ยิ่งทำให้ดินแดนหัวเสียเข้าไปอีก

"มึงก็อย่ายั่วโมโหมัน มันยิ่งหัวเสียอยู่"

มาวินเอ่ยห้ามราเชนทร์ เรื่องอื่นคงใจเย็นได้ แต่เรื่องนี้เพื่อนเขาคงไม่เย็นแน่ๆ เห็นได้ฉายาหนุ่มสุภาพบุรุษแบบนี้เวลาโกรธก็หนักเอาเรื่องเหมือนกัน ทางด้านราเชนทร์ก็ได้แต่ยักไหล่กวนใส่มาวินโดยไม่พูดอะไร

"ลองมาจีบน้องเมย์ดูสิ กูจะจับหักแข้งหักขาแม่งให้หมด"

ดินแดนพูดออกไปเสียงดังเพราะเห็นโจ้เดินมาทางนี้พอดี พร้อมกับมองไปยังโจ้อย่างเอาเรื่องจนเขาต้องก้มหลบสายตาดินแดนเพราะโดนจ้องเหมือนจะหาเรื่องเขา

"แม่ง โหดสัส พูดดังขนาดนี้คนที่จีบน้องเมย์คือไอ้พวกที่เดินไปเมื่อกี๊สินะ"

ราเชนทร์เอ่ยแซวดินแดนเมื่อเห็นเพื่อนพูดเสียงดัง แถมยังเรียกชื่อน้องเมย์อีกเพราะปกติดินแดนจะเรียกเธอว่าตัวเล็กตลอด

"อืม ไปเรียนเถอะ"

ดินแดนเอ่ยตอบราเชนทร์สั้นๆ จากนั้นทั้งสามก็ไปเรียนทันทีจนถึงเวลาเลิกเรียนดินแดนก็เดินมารอเมย์ที่ไต้ตึกเหมือนทุกวัน ทางด้านเมย์เมื่อเรียนเสร็จก็เดินลงมาจากอาคารกับพิ้งเมื่อเห็นดินแดนกำลังยืนพิงเสาอยู่เธอจึงลาเพื่อนแล้วเดินไปหาดินแดนทันที

"มารอหนูหรอคะ"

เมย์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

"ใช่ครับ มารอว่าที่แฟน"

คำพูดของดินแดนทำเอาเมย์หน้าร้อนผ่าวแก้มแดงขึ้นทันที

"พี่บ้า มาพูดอะไรแบบนี้"

ดินแดนยิ้มกว้างทันทีเมื่อเห็นท่าทางเขินอายของเธอ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นเธอกำลังถือแก้วน้ำหวานสีชมพูไว้ในมือ

"น้ำนั่นของใครหรอครับ ใครให้หนูมา"

ดินแดนเอ่ยถามพร้อมชี้ไปที่แก้วน้ำที่เธอถืออยู่

"หยุดเลยนะคะ ห้ามขอกิน แก้วนี้หนูซื้อมาเอง"

เมย์เอ่ยดักดินแดนทันทีเพราะกลัวเขาจะมาขอเธอกินอีก ด้านดินแดนเมื่อรู้ว่าเป็นน้ำที่เธอซื้อเองก็กระตุกยิ้มอย่างโล่งใจ

"หึ ไม่ขอกินหรอกครับ กลับบ้านกันเถอะตัวเล็ก"

เมย์พยักหน้าแล้วเดินนำหน้าดินแดนไปทันที เมื่อขึ้นมาในรถแล้วเมย์ก็เอ่ยถามพี่ๆ ขึ้น

"วันนี้พวกพี่ต้องไปฝึกต่อสู้มั้ยคะ"

"ฝึกครับ"

ดินแดนเอ่ยตอบทันทีเมื่อได้ยินเธอถาม

"ดีเลย งั้นวันนี้หนูขอไปฝึกด้วยคนได้มั้ยคะ"

สามหนุ่มหันมามองหน้าเมย์ทันทีเมื่อเธอขอไปฝึกด้วย เพราะเมย์ไม่เคยไปสนามฝึกเลยสักครั้ง

"ทำไมถึงอยากฝึกต่อสู้"

มาวินเอ่ยถามน้องสาวตัวเองด้วยความสงสัย

"ฝึกไว้ เพราะเหมือนมีแววจะได้ตบตีกับคน"

เมย์เตอบไปตามตรงยิ่งทำให้พี่ๆ ทั้งสามอยากรู้เข้าไปใหญ่โดยเฉพาะดินแดน

"ตัวเล็กมีปัญหากับใครหรอครับ"

ดินแดนเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะเขาไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอแน่นอน

"ตอนนี้ยังไม่มีหรอกค่ะ หนูแค่อยากฝึกเฉยๆ"

ดินแดนได้แต่พยักหน้าเข้าใจไม่ถามต่อ เพราะถ้าเธออยากบอกคงบอกเอง

"แต่วันนี้มีฝึกยิงปืนนะครับน้องเมย์"

ราเชนทร์บอกตารางการฝึกของพวกเขาให้เธอฟัง โดยวันนี้พวกเขาต้องฝึกการยิงปืน

"ดีเลยค่ะ หนูก็อยากฝึกยิงปืนเหมือนกัน เผื่ออนาคตแฟนนอกใจไปมีคนอื่นจะได้ยิงทิ้งให้มันจบๆ ไปเลย"

เมย์พูดขึ้นพร้อมกับส่งสายตาขู่ดินแดน คำพูดของเมย์ทำดินแดนขนลุกไม่น้อย

"เตรียมตัวตายได้เลยมึงไอ้แดน ฮ่าๆ"

ราเชนทร์เอ่ยแซวดินแดนทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเมย์ จนดินแดนได้แต่ตวาดใส่ราเชนทร์

"ตายเชี่ยอะไร กูไม่คิดจะมีคนอื่นอยู่แล้ว"

ดินแดนตวาดใส่ราเชนทร์เมื่อโดนเพื่อนพูดกวน ส่วนเมย์ก็ได้แต่หัวเราะกับคำพูดกวนของราเชนทร์ เมื่อมาถึงบ้านทุกคนก็ต่างแยกย้ายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมมาที่สนามฝึกเหมือนทุกวัน แต่ต่างจากทุกวันคือมีเมย์มาฝึกด้วยนั่นเอง