เมวิกาหอบหายใจระรัว ปลายเล็บของเธอกดแน่นบนลาดไหล่ ความเสียวซ่านวิ่งพล่านทั่วทั้งตัวตน...
“ได้โปรด?” เสียงหวานวิงวอนเสียงแผ่วปร่า คีรินยิ้มมุมปากถาโถมเข้าใส่เมวิกาสุดแรง ความคับแน่น! ความอุ่นนุ่มบีบรัดเขาเสียแทบจะแตกกระจาย ชายหนุ่มกัดฟันกรอดๆ เขาขยับกายช้าๆ เพื่อให้เมวิกาเจ็บน้อยที่สุด
“อะ...เจ็บ”
ความเจ็บปวดรวดร้าวแทบขาดใจเมื่อมีบางอย่างแข็งร้อน รุกเข้ามาในร่างกาย...
เมวิการีบกระถดสะโพกหนี พยายามผลักดันความแข็งร้อนที่ฝากฝังอยู่ในร่างกายออกไป แต่ทำไม่สำเร็จ เพราะอีกฝ่ายพยายามที่จะดึงดันเดินหน้า
“อย่าดิ้นสิเม...ปล่อยตามธรรมชาติ อีกสักพักก็จะไม่เจ็บแล้วล่ะ”
คีรินกระซิบบอก เขาขยับแทรกลึกเข้าไปอีก แม้รู้ว่าเมวิกากำลังทรมานเพราะความเจ็บเมื่อมันเป็นครั้งแรกของเธอ...ชายหนุ่มตัดสินใจ! เขาทิ้งตัวลงไปสุดแรงครั้งเดียว...
ความแข็งขึงแหวกผ่านม่านปราการบางเบาและจมดิ่งในห้วงลึกพร้อมกับเสียงกรีดร้อง
