“อูย...เด่นสะ หลายคนอิจฉา...และถ้า...” เอมี่หรี่เปลือกตาลงก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเฮียสนเมละก็...คงมีศัตรูอีกเพียบ”
หญิงสาวชะงัก เธอหันมามองเพื่อนร่วมห้อง แบบไม่ใคร่เข้าใจ
“ตัวไม่รู้เหรอ...ครั้งนี้เขารับ10 คน แต่เมอะคนที่11 แถมเป็นคำสั่งตรงของเฮียแกด้วย ทั้งที่เมน่าจะปิ๋วตั้งแต่แรก”
เอมี่อธิบาย เมวิกาเป็นม้ามืด เป็นคนที่แทรกเข้ามา แบบไม่มีใครคิดถึง และที่สำคัญคีรินระบุเอง เขาเลือกเมวิกาตั้งแต่หญิงสาวเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับเขา...
“ก็ว่างั้นแหละค่ะ...เมเองก็งง”
“ไม่ต้องคิดมากน่า...เอมี่ไม่ได้มีอคติ เอมี่ยอมรับเม นาทีที่เมเดินเท้าเปล่าเข้ามา เชิดหน้าแบบว่าข้าไม่แคร์ อย่าบอกเลย... ตรึงตราชะมัด หน้าเชิดๆ สายตามุ่งมั่น เอมี่เองยังลืมหายใจ และยิ่ง...เฮียแกสั่งให้คุณ พริสเอารองเท้าคู่นั้นมาให้นะ มันเหมาะกับเม เหมือนรองเท้าคู่นั้นถูกสร้างมาเพื่อเมเลย”
เอมี่กระโจนลงมาจากเตียง เธอหมุนตัวเป็นวงกลม ท่าทา
