ผับของพอลอยู่ห่างจากอพาร์ทเม้นท์ไป 7 ช่วงตึกเห็นจะได้ การเดินทางก็อาศัยรถรางหรือรถเมล์แล้วแต่ยานพาหนะประเภทใดได้ผ่านมาก่อน ส่วนร้านอาหารที่น้ำค้างไปทำงานเป็นเด็กเสริฟอยู่ห่างไปแค่ 2 ช่วงตึกไม่ไกลสักเท่าไหร่น้ำค้างจึงมักเดินไปทำงานเพื่อเป็นการประหยัดเงินและออกกำลังไปในตัวด้วย
“เลิกขมวดคิ้วทำหน้ายุ่งได้แล้วน้ำค้าง เราบอกแล้วไงว่าเราเอาตัวรอดจากเหล่าบรรดาเสือหิวได้”
นาราภัทรเอ่ยแซวแฝดน้องยิ้มๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงตีสีหน้าไม่สบายใจกับเรื่องความปลอดภัยของเธอ และเมื่อน้ำค้างตีหน้ายุ่งไม่เลิก หญิงสาวจึงเอื้อมมือจับแก้มเนียนแดงปลั่งให้ฉีกยิ้มกว้าง
“ยิ้มหน่อยสิยายตัวแสบ ทำหน้ายุ่งเป็นเครื่องหมายคำถามแบบนี้ทำให้เราไม่สบายใจรู้มั้ย”
“ก็เราเป็นห่วงน้ำหนาว ไปทำงานที่ผับอีตาพอลก็เหมือนกวางสาวที่หลงเข้าไปในดงเสือหิวไม่มีผิด”
ถ้อยคำเปรียบเปรยของนาราพรรณแฝดน้องทำเอาน้ำหนาวต้องหัวเราะออกมาด้วยความข
