ถึงตอนนี้อาดิลก็พอจะคาดเดาได้แล้วว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับแก้วตาดวงใจของเจ้าชายหนุ่ม ชายต่างชาติสองคนนั้นคิดผิดเสียแล้วที่บังอาจมากระตุกหนวดเสือผู้ไม่เคยเกรงกลัวใคร
“กระหม่อมจะหาประวัติของพวงมันมาให้เร็วที่สุดพะยะค่ะ”
“ขอบใจมาก อาการไม่สบายของเจ้าเป็นไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง”
เจ้าชายผู้ที่ไม่เคยเพิกเฉยต่อความเป็นอยู่ของผู้ที่อยู่ใต้อาณัติได้เอ่ยถามองครักษ์ด้วยความเป็นห่วงสร้างความตื้นตันใจให้กับอาดิลเป็นยิ่งนัก เจ้าชายซารีฟร์รวมทั้งเจ้าชายฮารีฟร์ผู้เป็นประมุขแห่งแผ่นผืนทะเลทรายอัลนูรีนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตาที่มีให้แค่ปวงผองราษฎรทั่วทั้งแผ่นดินเสมอมา
“อาการท้องเสียค่อยยังชั่วแล้วพะยะค่ะ ขอบพระทัยพระองค์ที่ทรงเป็นห่วงกระหม่อม”
“ไปพักผ่อนเถอะ ที่เหลือเราจัดการเอง”
เจ้าชายซารีฟร์เอ่ยไล่เบาๆ รับรู้ได้ว่าเรือนร่างบอบบางหอมกรุ่นในอ้อมแขนเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขมือนิ่มสอดเข้าไปลูบไล้ทั่วแผงอกก
