เจ้าชายซารีฟร์ผลักหนังสือเรียนที่วางสงบนิ่งอยู่ตรงหน้าออกด้วยความหงุดหงิดโมโหโกรธาเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่ใจต้องการ เหลืออีกไม่กี่เดือนก็ถึงเวลาสอบภาคสุดท้ายสำหรับการศึกษาในระดับปริญญาเอกแล้ว เขาควรจะมีสมาธิมุ่งมั่นในการท่องตำราเรียน
แต่ทุกครั้งที่หยิบหนังสือหรือแผนงานโครงการต่างๆ ที่ได้ตระเตรียมไว้สำหรับการนำไปพัฒนาแผ่นผืนทะเลทรายของตนเองก็ต้องมีอันต้องล้มเหลวผลักทุกอย่างที่อยู่เบื้องหน้าทิ้งไป หัวใจแข็งแกร่งดุจดังหินผาคอยกระหวัดคิดถึงดอกไม้งามแห่งสยามที่บัดนี้ตนเองได้เลื่อนฐานะให้เป็นชายาเป็นดอกไม้งามแห่งอัลนูรีนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ทุกครั้งที่หลับตาเขามองเห็นแต่ภาพความงดงามของเรือนกายหอมละมุนจรุงใจ มองเห็นใบหน้างามลออดวงตาหวานเยิ้มที่จ้องตอบในขณะที่โรมรันเพลิงเสน่าหาด้วยกัน
“นรก!!!”
เจ้าชายหนุ่มสบถลั่นทุบมือลงไปบนโต๊ะทำงานจากนั้นก็ผุดลุกขึ้นเดินไปเดินมาภายในห้อง หลัง
