นาราพรรณนั่งเท้าคางรอแฝดพี่อยู่ในห้องครัวเล็กๆ อย่างรอคอยและใจเย็นที่สุดผ่านไปเกือบ 20 นาทีแล้วแต่น้ำหนาวก็ยังไม่ออกมาจากห้องนอนให้เธอชำระความเสียทีและแล้วการรอคอยก็สิ้นสุดลงพร้อมกับเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้นของแฝดพี่ได้เดินเข้ามาห้องครัว
“นึกว่าจะไม่ออกมาให้ชำระความเสียแล้ว ปล่อยให้น้ำค้างนั่งหง่าวรอตั้งนาน”
น้ำค้างแกล้งต่อว่าแฝดพี่แสนสวยโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้มีโอกาสนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยซ้ำและเมื่ออีกฝ่ายนั่งลงเรียบร้อยแล้วก็เลื่อนถ้วยโจ๊กใส่ไข่พร้อมกับนมสดให้พี่สาว
“ขอบใจจ้ะ”
น้ำหนาวเลื่อนถ้วยโจ๊กมาตรงหน้าแล้วก้มหน้าก้มตาตักกินอย่างเอร็ดอร่อยพอเงยหน้าขึ้นจะหยิบน้ำมาดื่มกลั้วคอก็มีอันต้องชะงักกึกเมื่อเจอสายตาพิฆาตของน้องสาวจ้องมองเขม็งอย่างเอาเรื่อง
“อิ่มหรือยังคะ น้ำค้างรอฟังคำอธิบายอยู่น่ะ”
“กลับเมืองไทยแล้วไปสมัครเป็นทนายหรือเจ้าหน้าที่สอบสวนท่าทางจะรุ่งน่ะน้ำค้าง”
น้ำหนาวเอ่ยประชดป
