ลำแสงสีทองอร่ามของอรุณรุ่งเบิกฟ้าที่ผ่านมาหลายชั่วโมงจนเรียกว่าสายของวันใหม่ ได้สาดแสงทอดเงาเข้ามาในห้องนอนเล็กของหญิงงามชาวไทยที่เพิ่งข่มตาหลับลงได้ไม่ถึง 3 ชั่วโมงดีจำต้องลืมตาขึ้นเพราะฝืนข่มตาให้หลับต่อไม่ได้อีกแล้ว
นาราภัทรลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินโผเผเข้าไปในห้องน้ำได้อย่างยากลำบากหัวสมองหนักอึ้งขอบตาร้อนผ่าวปวดตุบๆ จากการอดหลับอดนอนซึ่งมีสาเหตุมาจากพิษจุมพิตของเจ้าชายซารีฟร์นั่นเอง
“โอ้...แย่แล้ว นี่ตัวฉันหรือนี่”
หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อได้เห็นใบหน้าที่ค่อนข้างโทรมซีดเซียวของตนเองปรากฏอยู่บนกระจกเงา เพราะอดนอนข่มตาหลับไม่ลงทำให้ใบหน้างามดูซีดไร้สีเลือด ขอบตาดำคล้ำลึกโบ๋ราวกับหมีแพนด้าไม่มีผิด
“อีตาเจ้าชายจอมฉวยโอกาส เพราะคุณทีเดียวทำให้หน้าตาฉันเป็นแบบนี้”
นาราภัทรร้องตีโพยตีพายโทษเจ้าชายหนุ่มแห่งอัลนูรีนที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้เธอมีสภาพเช่นนี้ เมื่อคืนหลังจากตบหน้าเจ้าชายซารีฟร์
