ผมต้องการลูกสาวคุณ
2353 คำ
“อะไรนะ จอห์นงั้นเหรอ?”
เช้าวันต่อมา มอร์แกนก็ต้องแปลกใจ เมื่อมีคนมาขอพบเขาซึ่งก็เป็นคนที่เขาไม่เคยคิดว่าจะมาหาถึงที่นี่ เพราะใครๆต่างก็รู้ดีว่าการที่จะขอพบกับจอห์นมันยากแค่ไหน แต่นี่จอห์นมาขอเข้าพบเขาด้วยตัวเอง คงมีเรื่องสำคัญมากจริงๆ
“สวัสดีครับ ขอโทษที่มารบกวนคุณแต่เช้า”
“สวัสดี คงเป็นผมมากกว่าที่ต้องพูดคำนั้น ว่าแต่มีเรื่องอะไรรึเปล่ามาหาผมถึงนี่”
พอเดินเข้ามาในห้องทำงาน จอห์นที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วรีบลุกขึ้นทักทายมอร์แกน ส่วนมอร์แกนเองก็ทักทายขึ้นอย่างแปลกใจไม่แพ้กัน การที่จะทำให้จอห์นมาหาเขาถึงนี่ก็น่าจะเป็นเพราะเรื่องหุ้นที่เขาถืออยู่แน่นอน
“พอดีผมอยากจะมาขอโทษเรื่องที่เคยปฏิเสธ เอ่อ ที่จะแต่งงานกับลูกสาวของคุณไป”
พอมอร์แกนพร้อมที่จะฟังแล้ว จอห์นก็เริ่มพูดถึงธุระที่เขามาหามอร์แกนวันนี้ทันที
“อ้อ เรื่องนั้นผมลืมไปแล้วล่ะ ผมเข้าใจ แทบไม่มีผู้ชายคนไหนอยากแต่งงานกับลูกสาวหัวดื้อของผมหรอก”
“ผมอยากจะเปลี่ยนใจ...”
พูดตามจริงมอร์แกนก็ไม่ได้คิดโกรธเคืองอย่างที่บอกออกไป เพราะคงไม่มีใครอยากได้ผู้หญิงที่ชอบเที่ยวเล่นไปเป็นคู่ครองในชีวิตถึงแม้ว่าเธอจะรวยมากมายขนาดไหนก็ตามที แต่ก็ต้องแปลกใจกับคำพูดต่อมาของจอห์น
“อะไรคือเปลี่ยนใจ ผมไม่เข้าใจ”
“ผมอยากแต่งงานกับลูกสาวของคุณ”
“ห๊ะ! ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คุณพูดเรื่องตลกอะไรกัน อย่าบอกนะว่าที่คุณถ่อมาหาผมตั้งแต่เช้าเพราะอยากแต่งงานกับลูกสาวผู้ไม่ได้เรื่องของผม ฮ่าฮ่าฮ่า”
มอร์แกนเผลอหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างไม่คิดเชื่อ จอห์นนักธุรกิจชื่อดังของอเมริกามาหาเขาเพื่อบอกอยากแต่งงานกับลูกสาวผู้ไม่เอาไหนของเขา ยิ่งคิดยิ่งดูเหลวไหล ขนาดเขาเอาใส่พานมอบให้จอห์นก่อนหน้านี้ จอห์นยังปฏิเสธออกมาทันควัน แล้วนี่อะไรมาขอเอาดื้อๆ
“ผมพูดจริงๆ ผมต้องการเธอ”
และมอร์แกนก็ต้องหยุดหัวเราะเพราะจอห์นยังยืนยันว่าที่เขาพูดนั้นคือเรื่องจริง
“ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้คุณเปลี่ยนใจ แต่ตอนนี้ผมได้ว่าที่ลูกเขยแล้ว และเขาทั้งสองคนกำลังจะแต่งงานกันเดือนหน้า ผมคงให้สิ่งที่คุณต้องการไม่ได้”
“แต่ผมคิดว่าคุณทำได้ นี่เป็นข้อเสนอที่ผมมีให้คุณ ถ้าคุณยอมเปลี่ยนใจ”
จอห์นยื่นเอกสารตรงหน้าไปให้มอร์แกน และเขาคิดว่าถ้ามอร์แกนได้อ่านมันแล้วต้องเปลี่ยนใจยกลูกสาวให้เขาอย่างแน่นอน ส่วนมอร์แกนก็หยิบมันขึ้นมาอ่านด้วยรอยยิ้มที่ไม่คาดคิด เขาไม่คิดว่าจอห์นจะต้องการแต่งงานกับเมแกนถึงขนาดยอมให้ข้อเสนอมากมายขนาดนี้
“ข้อเสนอของคุณมันดีมาก ผมไม่คิดว่าคุณจะต้องการลูกสาวผมขนาดนี้ หรือไม่ก็...หุ้นของผมเหรอที่คุณต้องการ”
“ผมเป็นนักธุรกิจ อะไรที่ได้ไม่คุ้มเสียผมก็ไม่ต้องการ”
และมอร์แกนก็ดูออกว่าสิ่งที่จอห์นต้องการจริงๆนั้นคืออะไรกันแน่
“ผมต้องขอโทษที่รับข้อเสนอของคุณไม่ได้ ลูกสาวของผมมีค่ามากกว่าหุ้น หรือข้อเสนอที่คุณให้มา เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของผม ที่ผมยอมแลกได้แม้กระทั่งชีวิตของผม ผมหวังว่าคุณคงเข้าใจ”
มอร์แกนยื่นเอกสารคืนให้พร้อมกับบอกออกมา เขาไม่เคยตีค่าของเมแกนด้วยเงินหรือสิ่งของ เพราะทุกสิ่งที่เขาทำก็เพียงเพื่อลูกสาวของเขา เขาอยากให้มอร์แกนมีครอบครัว มีคนมาคอยดูแลเธอหลังจากที่เขาเสียชีวิต เขาแค่อยากให้เธอมีที่พึ่งพา ถึงแม้เขาต้องแลกมาด้วยเงินมากมายมหาศาลที่เขามีก็ตาม
ส่วนจอห์นนั้นนั่งมองมอร์แกนอย่างไม่เข้าใจ เขายื่นข้อเสนอมากมายทั้งๆที่ไม่จำเป็นด้วยซ้ำแต่กลับถูกปฏิเสธ
“ทำไมถึงต้องเป็นอเล็กซ์”
จอห์นยังคงไม่เข้าใจ เพราะถ้าเทียบกันจริงๆเขาเหนือกว่าอเล็กซ์แบบเทียบกันไม่ติดเสียด้วยซ้ำ
“ก็แค่อเล็กซ์รักลูกสาวผม เขาต้องการลูกสาวของผม ก็เท่านั้น”
“แล้วคุณคิดว่าสองคนนั้นจะไปกันได้สักกี่วัน คุณคิดว่าอเล็กซ์จะเอาลูกสาวของคุณอยู่เหรอ หรือว่าอเล็กซ์จะรักลูกสาวของคุณจนยอมตามใจเธอทุกอย่าง คุณแน่ใจเหรอว่าสองคนนั้นเหมาะที่จะแต่งงานกัน”
และมอร์แกนก็ต้องนิ่งเงียบเพราะนี่เป็นเหตุผลเดียวที่เขาไม่เคยแน่ใจที่จะให้เมแกนแต่งงานหรือไปอยู่กับใคร ถึงแม้จะเป็นอเล็กซ์เองก็ตามที เขาคิดว่าอเล็กซ์คงไม่สามารถทำให้เมแกนเปลี่ยนแปลงได้แน่ แต่ในเมื่ออเล็กซ์เป็นคนเดียวที่เข้าหาลูกสาวเขาโดยไม่ได้ต้องการเพียงแค่หุ้น หรือเงินทองที่เขามี แต่อเล็กซ์แอบชอบเมแกนนั่นคือเหตุผลที่เขายอมที่จะให้ทั้งสองแต่งงานกัน
“ผมไม่สนใจหรอก แต่งกันไปลูกสาวผมอาจเปลี่ยนไปก็ได้...”
“ไม่มีทาง คุณก็รู้ดี อเล็กซ์ไม่มีทางเปลี่ยนลูกสาวคุณได้”
มอร์แกนถึงกับพูดไม่ออก เมื่อนั่นคือความจริงที่เขาเองก็รู้อยู่แก่ใจ แต่จะให้ทำยังไงได้เขาเองก็แก่ลงทุกวัน ถ้าเกิดสองคนนั้นไปกันรอดเขาก็คงหมดห่วงสักที
“ไม่ได้นะคะคุณเมแกน! ไม่ได้...เอ่อ...ขอโทษค่ะ...”
“คุณพ่อ! ทำไมคุณพ่อทำกับเมแกนแบบนี้คะ! หรือว่าคุณพ่อต้องการให้เมแกนตาย หรือไม่ต้องการมีเมแกนเป็นลูกอีกแล้ว!”
ยังไม่ทันได้พูดกันต่อ เสียงเอะอะโวยวายด้านนอกก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงบางราวนางแบบของเมแกนเดินเข้ามาโดยมี คาร่า เลขาของมอร์แกนวิ่งตามเข้ามาเมื่อพยายามห้ามแต่เมแกนไม่ฟังและไม่สนใจ จนมอร์แกนต้องยกมือบอกให้คาร่าออกไปก่อน
“ลูกควรรู้ว่าพ่อมีแขก”
“เมแกนไม่สนค่ะ! ใครจะสำคัญไปกว่าเมแกน คุณพ่อต้องเปิดวงเงินคืนให้เมแกนก่อน แล้วเมแกนจะไป”
เมแกนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่สนแม้กระทั่งอีกคนที่นั่งอยู่ในห้องทำงานของบิดา เธอแทบไม่เหลียวไปมองเขาเลยสักนิด ทำเอาจอห์นที่ถูกมองข้ามถึงกับกัดกรามแน่น เขาต้องปราบผู้หญิงคนนี้ให้ได้
“ถ้าลูกยอมออกไปรอด้านนอกจนกว่าพ่อจะคุยธุระเสร็จ พ่อจะยอมเปิดบัตรคืนให้”
“ไม่ค่ะ! คุณพ่อต้อง...”
“ผมคิดว่าคุณเป็นลูกไม่ใช่แม่ ถ้าไม่ทำงานก็ไม่ควรได้เงินใช้”
จอห์นที่นั่งฟังมานานอดที่จะพูดแทรกขึ้นไม่ได้ เกิดมาเขาก็พึ่งเคยเจอผู้หญิงร้ายกาจแบบเธอ
“ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกจะมายุ่ง!”
“เมแกน! อย่าเสียมารยาทกับแขกของพ่อ!”
“แต่เมแกน...”
“ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่องพ่อจะไม่ฟังอะไรอีกแล้ว”
“.................”
เมแกนหันมาแสดงความไม่พอใจใส่จอห์นอีกคน จนมอร์แกนต้องเสียงแข็งใส่บุตรสาวและนั่นก็ทำให้เมแกนยอมที่จะหุบปากก่อนจะหันมามองค้อนจอห์นจอห์นอีกรอบและรอบนี้เขาดันหันหน้ามามองที่เธอด้วยและนั่นก็ทำให้เธอจำเขาได้ในทันที
“นะ...นี่คุณ! ไอ้...ไอ้โรคจิตเมื่อคืนนี่ มาอยู่นี่ได้ยังไงคะคุณพ่อ!”
“หือ? เคยเจอกันแล้วเหรอ”
มอร์แกนถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเมแกนรู้จักจอห์น ส่วนเมแกนเอาแต่ยืนกระทืบเท้าชี้หน้าจอห์นอย่างพูดอะไรไม่ออก เธออยากด่าเขาแต่กลับทำไม่ได้เมื่อสายตาอันน่ากลัวถูกส่งมาที่เธอ
“เราเจอกันเมื่อคืน...เธอเดินมากอดผมแล้วบอกว่าผมเป็นผู้ชายของเธอ แล้วเราก็จูบกัน”
“อ๊าย!!!! พูดอะไรของคุณ ไม่ใช่! มันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย!”
“คนทั้งผับเป็นพยาน แม้กระทั่งอเล็กซ์เองก็เห็นว่าเราจูบกัน”
“ไม่ใช่! ไม่จริงนะคะคุณพ่อ เมแกนไม่รู้จักไอ้บ้านี่ ไม่จริง เมแกนไม่ได้ทำ ไม่จริงๆๆๆ”
มอร์แกนแทบยกมือขึ้นกุมขมับกับการเถียงกันไปมาของทั้งสองคน ก่อนจะเริ่มสังเกตจอห์น ตั้งแต่ที่เขารู้จักนักธุรกิจหนุ่มหรือได้ยินชื่อเสียงมา จอห์นถือว่าเป็นคนหนึ่งที่ใจเย็นมาก เขาไม่เคยเสียเวลาให้กับอะไรที่ไรประโยชน์ ยิ่งสิ่งที่จอห์นทำในตอนนี้มันยิ่งทำให้เขาแปลกใจ การโต้เถียงกันเหมือนเด็กๆอย่างนี้ยิ่งแทบเป็นไปไม่ได้ แต่จอห์นกำลังทำมันอยู่ มอร์แกนเลยตัดสินใจที่จะนั่งสังเกตเงียบๆแทนการห้ามปราม
“แล้วทำไมเขามาอยู่ที่นี่คะคุณพ่อ! ไล่เขาออกไปสิคะ เมแกนเกลียดเขาค่ะ ไล่เขาออกไปสิคะคุณพ่อ”
“เมแกน ใจเย็นๆก่อน ออกไปรอพ่อข้างนอกก่อนได้ไหม พ่อมีเรื่องจะคุยกับจอห์น...เรื่องสำคัญ”
“แต่...”
“นะ...แล้วจากนั้นเราค่อยคุยกัน”
เมแกนที่หน้างอง้ำอย่างไม่พอใจที่ถูกให้ออกไปรอนอกห้องก่อนจะลุกขึ้น เมื่อน้ำเสียงที่บิดาใช้บอกว่าจริงจัง หญิงสาวไม่วายหันไปมองจ้องแค้นเคืองจอห์นแล้วสะบัดตัวเดินออกจากห้องทำงานของมอร์แกนไป
“คุณคิดว่าจะรับมือเธอได้จริงๆเหรอ เมื่อกี้เป็นแค่เพียงเศษเสี้ยวความดื้อรั้นของเธอ ลูกสาวผมทำได้มากกว่าที่คุณเห็นในวันนี้มากมายอย่างที่คุณคาดไม่ถึงเลยล่ะ”
มอร์แกนบอกขึ้นพร้อมกับถอนหายใจอย่างอ่อนอกอ่อนใจกับเมแกน เขาโทษตัวเองมาตลอดที่ทำให้เมแกนเป็นแบบนี้เพราะด้วยความสงสารที่ลูกสาวไม่มีแม่เหมือนคนอื่นๆ เขาเลยตามใจเมแกนทุกอย่างจนทำให้เมแกนเอาแต่ใจและดื้อรั้น
“แล้วคุณคิดว่าระหว่างผมกับคนที่คุณเลือก ใครจะสามารถจัดการกับเธอได้”
“...................”
มอร์แกนถึงกับคิดหนักเมื่อคำตอบของเขามันอยู่ตรงหน้านี้แล้ว
“คุณแน่ใจแค่ไหนที่จะเอาความโสดมาแลกกับลูกสาวของผม คุณเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ผู้หญิงดีๆมากมายต้องการคุณ บางทีผมคิดว่า...”
“แต่ผมไม่ได้ต้องการผู้หญิงพวกนั้น ผมต้องการลูกสาวคุณ”
“ทำไม”
“ผมชอบความท้าทาย สงสัยชีวิตของผมมันจะน่าเบื่อเกินไป เธออาจเป็นสิ่งที่ผมกำลังตามหาอยู่ก็ได้”
“เฮ้อ...แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะจัดการเธอได้”
“ผมจัดการนักธุรกิจเขี้ยวๆมานักต่อนัก แค่ผู้หญิงคนเดียวผมคิดว่ามันคงไม่เกินความสามารถของผม”
“งั้น...ผมคงต้องไปคุยกับอเล็กซ์ใหม่...”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมจัดการทุกอย่างเอง ส่วนงานแต่ง ผมจะให้ป้าของผมเข้ามาคุยกับคุณอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ งั้น...ผมคงต้องขอตัว เลยเวลาประชุมมานานแล้ว...ขอตัวนะครับ”
ทุกอย่างดูจบลงอย่างรวดเร็วตามสไตล์ของจอห์น ซึ่งมอร์แกนเองก็ชอบที่จะให้มันเป็นแบบนั้น แต่พอจอห์นเดินออกไปเขากลับถอนหายใจออกมาอย่างเริ่มหนักใจ เมื่อเขาต้องผิดคำพูดเพียงเพราะต้องการให้ลูกสาวได้อยู่กับคนที่คิดว่าจะควบคุมเธอได้ แล้วอย่างนี้เขาจะมองหน้าอเล็กซ์ได้อย่างไร เมื่อชายหนุ่มรุ่นลูกคนนั้นเดินเข้ามาหาเขาแล้วเอ่ยทุกอย่างออกมาด้วยความจริงใจว่าชอบเมแกน แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจจะให้เมแกนกับจอห์นซึ่งเรื่องมันดูจะซับซ้อนและเกิดปัญหาตามมาอีกมากมายเป็นแน่
“ตกลงคุณพ่อเรียกนายบ้านั่นมาทำไมคะ”
และพอจอห์นเดินออกไปเมแกนก็รีบเดินเข้ามาหลังจากพยายามอย่างมากที่จะยืนรออยู่ด้านนอกทั้งๆที่อยากรู้ว่าบิดาคุยอะไรกับจอห์น
“นั่งก่อนสิ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”
มอร์แกนไม่ได้สนใจที่จะตอบคำถามของบุตรสาวในตอนนี้ เมื่อยังไงซะเมแกนก็ต้องรู้ทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้นกับเธออยู่แล้ว
“ลูกต้องแต่งงานกับจอห์น”
“อะไรนะคะ! หนูยอมตายดีกว่าที่จะต้องแต่งงานกับไอ้บ้านั่น”
“แต่ลูกไม่มีทางเลือก ทุกอย่างจะจัดขึ้นต้นเดือนหน้า ลูกต้องเตรียมตัว”
“ไม่ค่ะ! คุณพ่อไม่มีสิทธิ์บังคับเมแกน เมแกนโตแล้ว คุณพ่อไม่มีสิทธิ์!”
และก็เป็นอย่างที่มอร์แกนคิด เมื่อเมแกนปฏิเสธเสียงแข็งขึ้นมาทันที
“แต่ถ้าลูกไม่แต่ง พ่อจะไม่เปิดบัตร ไม่ให้เงินใช้ แล้วพ่อก็จะขายคอนโดนั่นทิ้งซะ”
“คุณพ่อ!”
“ลูกก็รู้ว่าพ่อจะทำมันจริงๆ”
“หนูไม่ยอม!”
เมแกนลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องทำงานของบิดาไปทันที ทำเอาคนเป็นพ่อได้แต่มองตามอย่างเหนื่อยใจ แต่ตอนนี้เขาคงทำอะไรไม่ได้แล้วเมื่อจอห์นบอกว่าจะจัดการทุกอย่างเอง แม้กระทั่งพาเมแกนมาเข้าพิธีวิวาห์ซึ่งก็น่าจะเป็นเรื่องยากและสุดแสนจะปวดหัวด้วย
- ผู้เขียน
