เปลี่ยนห้องหอ 25++
1895 คำ
“กลับมาทำไม ไหนว่าจะไปอังกฤษ”
“ถ้าไม่กลับเมียผมคงไปเริงรักอยู่กับคนอื่นในคืนเข้าหออย่างนี้”
“นี่คุณ!”
ระหว่างขึ้นลิฟต์มาเมแกนก็อดถามขึ้นไม่ได้ ทำเอาจอห์นที่ยังคงคุกกรุ่นในใจพูดกระแนะกระแหนขึ้นมา จนเมแกนแทบอยากกรีดร้องใส่หน้าเขาถ้าไม่ติดว่าท่าทางที่เขาพูดไม่ได้แค่พูดเล่นๆนี่สิ และไม่นานเขาก็พาเธอมาถึงห้องที่ทั้งชั้นมีเพียงห้องเดียวนั่นก็คือห้องของเขากับเธอ
“งั้น...ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
พอเข้ามาในห้อง เมแกนก็รีบหาทางเลี่ยงเขาทันที ก่อนจะรีบเดินไปทางประตูที่คิดว่าเป็นห้องน้ำแล้วรีบเปิดเข้าไป ส่วนจอห์นได้แต่มองตามอย่างไม่เข้าใจตัวเองกับสิ่งที่ทำอยู่ เขาถึงกับเบี้ยวงานสำคัญมาตามเธอกลับบ้านทั้งๆที่เขาเป็นคนเห็นงานสำคัญมากกว่าสิ่งไหนแท้ๆ แต่วันนี้ทุกอย่างกลับปั่นป่วนไปหมดเพียงเพราะเมแกน
ส่วนเมแกนตอนนี้กำลังกระวนกระวายอยู่ในห้องน้ำทั้งๆที่พยายามจะไม่ตื่นเต้นหรือประหม่าแล้วแท้ๆแต่พอได้มาอยู่กับเขาจริงๆเธอแทบทำตัวไม่ถูก อันที่จริงเธอคิดว่าหลังแต่งงานเธอจะขออยู่ที่เดิมและไม่มาอยู่กับเขา ให้การแต่งงานเป็นเพียงฉากบังหน้าทางธุรกิจ แต่ดูท่าทุกอย่างจะไม่เป็นอย่างที่คิดเสียแล้ว นานสองนานกว่าเธอจะยอมออกมาจากห้องน้ำ
“ไหนห้อง...”
“ตรงนั้น”
“ว๊าย!”
ขณะที่ค่อยๆโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำแล้วพยายามมองหาประตูที่น่าจะเป็นห้องนอน จอห์นที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองเรียบร้อยแล้วมายืนรอเมแกนอยู่หน้าห้องน้ำก็ชี้บอกเพราะได้ยินที่เธอพูดจนเมแกนตกใจสะดุ้งสองมือกำเสื้อคลุมอาบน้ำเอาไว้แน่น
“จะกรี๊ดทำไม หูเกือบแตก”
“แล้วคุณจะโผล่มาแบบนี้ทำไมล่ะ!”
“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ฉันไปแต่งตัวก่อน...”
“อายทำไมเห็นหมดแล้ว รู้ด้วยว่าตรงไหนน่ามองไม่น่ามอง”
“ไอ้....”
จอห์นไม่ได้ยืนให้เมแกนได้ด่า เขาเดินตรงไปที่ห้องนั่งเล่นทันที ก่อนที่เมแกนจะเดินตามไป เมื่อที่เขาพูดก็ไม่ผิด เธอไม่จำเป็นต้องอายเขาเลยสักนิด
“มีอะไรก็พูดมา ฉันง่วง”
“ต่อไปนี้คุณต้องอยู่ที่นี่กับผม...บางทีผมอาจจะกลับบ้างไม่กลับบ้าง ไม่ต้องโทร ไม่ต้องตาม ผมไม่ชอบผู้หญิงจู้จี้จุกจิก ส่วนนั่นบัตรเครดิตของคุณ ต่อไปนี้ผมจะให้เงินคุณใช้เอง”
จอห์นบอกออกมายืดยาว ถึงเธอจะอยู่ในฐานะภรรยาของเขา แต่เขาก็ไม่ชอบให้ใครมามีอิทธิพลเหนือตัวเองอยู่ดี
“ไม่จำเป็น! ฉันมีเงินใช้ เก็บเงินของคุณไว้เถอะ”
“บัตรของคุณทุกใบจะถูกระงับ ถ้าไม่อยากได้ก็ตามใจ”
เมแกนรีบตอบกลับไป เมื่อปกติแค่ที่บิดาโอนเข้าให้ก็เกินพอแล้ว แต่พอได้ยินประโยคถัดมาของจอห์นเธอถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะรีบก้มหยิบของที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาแล้วถามหาห้องของเธอทันที
“แค่นี้ใช่ไหม ไหนล่ะห้องฉัน”
“นั่นเป็นห้องนอนใหญ่ ของใช้ของคุณกับผมอยู่ในห้องเดียวกัน...พอดีผมให้คนมาจัดให้เขาเลยเอาไว้ด้วยกัน ถ้าเกิดคุณไม่อยาก...”
“ฉันขอแยกห้องนอน คุณนอนห้องนั้นไปเถอะ ฉันนอนห้องเล็กก็ได้”
พูดจบเมแกนก็เดินเปิดประตูหาห้องว่างทันที ส่วนจอห์นได้แต่มองอย่างขัดใจ ผู้หญิงมากมายอยากครอบครองเขาแต่ไม่มีใครได้สิทธิ์นั้นนอกจากเธอ แต่ดูท่าเมแกนแทบไม่เห็นค่าเขาเลยสักนิด ยิ่งคิดเขายิ่งรู้สึกด้อยค่าอย่างบอกไม่ถูก
“เฮ้อ เสื้อผ้าอยู่ห้องนั้น...”
พอเข้ามาในห้องเธอก็พบว่ามันเป็นห้องรับแขกที่พวกเสื้อผ้าของใช้ของเธอไม่ได้อยู่ในนี้ เมแกนก้มลงมองชุดคลุมที่เธอใส่อยู่แล้วก็ถอนหายใจออกมาเมื่อคืนนี้เธอคงต้องนอนมันด้วยชุดนี้ หญิงสาวทิ้งร่างลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้เธอตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพื่อแต่งหน้าทำผม พอเสร็จงานเธอก็ต้องไปฉลองกับเพื่อนๆอีกเลยทำให้ตอนนี้เรี่ยวแรงที่มีมลายหายไปจนหมดสิ้น และไม่นานเธอก็หลับลง
“อื้อ! ไม่...อย่ากวนน่าเนเน่...ฉันเหนื่อย...อื้อ...เนเน่...”
เสียงงัวเงียของเมแกนดังขึ้นพร้อมกับพยายามบิดร่างหนี เมื่อเธอนอนไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกรบกวนก่อนจะพยายามลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นมามอง แต่ด้วยในห้องมันมืดและเธอก็ง่วงขั้นสุดหญิงสาวเลยไม่สนใจข่มตานอนต่อ
“ขี้เซา...”
เสียงอันเมามายของจอห์นพูดขึ้น เพราะกว่าที่เขาจะรวบรวมความกล้าเข้ามาในห้องนี้ ชายหนุ่มก็กระดกเหล้าไปเกือบหมดขวด เมื่อคิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเมแกนถึงไม่ชอบเขา แทนที่ได้เป็นเมียเขาเธอจะกระโดดขึ้นเตียงถอดเสื้อผ้าแล้วอ้าขารอรับความสุขแต่เธอกลับหนีเขาเสียอย่างนั้น ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ
“อื้อ!! บอกว่าอย่ากวน...อ๊ะ! อื้อ...ไม่...ไม่ใช่เนเน่นี่!”
สุดท้ายเมแกนก็ทนการรบกวนไม่ไหว เมื่อร่างสาวเริ่มรับรู้ถึงความเย็นที่มากระทบผิวกายของเธอ มันบ่งบอกว่าเธอไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ติดกายจนต้องเอื้อมมือควานหาที่เปิดไฟหัวเตียง และพอไฟสว่างขึ้น สองตากลมก็เบิกกว้างในทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นจอห์นที่กำลังรบกวนเต้าอวบของเธออยู่
“ทำอะไรของคุณ! ออกไปนะ อ๊ะ เจ็บ!”
“เจ็บก็อย่าดิ้น เดี๋ยวจะเจ็บกว่านี้ อื้ม จ๊วบๆ จุ๊บๆๆ อื้ม จุ๊บๆๆ”
“แต่ อ๊ะ!!”
ปากที่ไม่ยอมหยุดพูดของเมแกนต้องกัดเข้าหากันแน่น เมื่อถูกรุกรานหนักหน่วงในครั้งเดียวจากแท่งรักแข็งแรงของจอห์น เมื่อเขาเตรียมพร้อมทุกอย่างตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วว่ายังไงคืนนี้เขาก็ต้องได้เข้าหอกับเธอเพราะอุตส่าไม่ไปอังกฤษ
“บะ...เบาๆ อื้อ...”
เสียงเบาแผ่วพยายามบอกให้เขาลดแรงสอดใส่ เมื่อพอสองกายเชื่อมผสานจอห์นก็แทบไม่รีรอที่จะกระหน่ำแรงรักใส่เธอ นี่เป็นแค่ครั้งที่สองที่เธอเสียตัวและครั้งแรกก็เป็นเขา แต่ดูท่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเธอยังไม่ชินกับมันเลยสักนิด ความเจ็บแล่นพุ่งใส่ร่างสาวจนต้องจิกเล็บไปบนที่นอนเพื่อช่วยระบายความเจ็บที่ได้รับ
“อ๊าาาาาา...”
ส่วนจอห์นตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อเขาห่างหายเรื่องบนเตียงไปถึงสองวันเต็มๆเพราะต้องเคลียร์งานก่อนแต่ง ชายหนุ่มจับเอวคอดไว้แน่นแล้วกระแทกกายใส่หนักหน่วงตามความต้องการอันมหาศาลที่เขามี และคืนเข้าหออันแสนยาวนานของทั้งสองคนก็อบอวลไปด้วยไฟสวาท พอเสร็จสมครั้งแรกแล้ว ครั้งต่อๆมาจอห์นก็เลิกเอาแต่ใจ เขาเฝ้านำพาเธอไปเยือนสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่าซึ่งผู้อ่อนด้อยประสบการณ์อย่างเมแกนก็ได้แต่เดินตามทางที่เขาพาไป
“อะไรนะ สองคนนั้นไม่ได้อยู่ที่โรงแรมเหรอ”
“ค่ะ เมแกนออกไปหลังจากเข้าหอได้ไม่นาน ส่วนจอห์นก็ตามออกไป แต่ไม่ได้ไปด้วยกันเพราะจอห์นมีตารางงานไปอังกฤษเมื่อคืนค่ะ”
“อ่าว...แล้วอย่างนี้ก็แสดงว่าสองคนนั่นไม่ได้เข้าหอกันเหรอ แล้วตอนไหนฉันจะมีหลานล่ะ”
“................”
เช้าวันต่อมา มอร์แกนรีบมาที่บริษัทแต่เช้าเพื่อฟังรายงานที่เขาสั่งให้เลขาเฝ้าดูจอห์นและเมแกนเมื่อคืน แต่ผลที่ได้ดันไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวต่างก็ไม่ได้เข้าหอกัน ความหวังเล็กๆว่าอยากที่จะมีหลานเป็นอันพับเก็บทั้งๆที่รู้ว่าสองคนนั้นแต่งงานกันก็เพราะผลประโยชน์ แต่เขาคิดมาดีแล้วว่าจอห์นนี่แหละที่จะสามารถปราบความดื้อรั้นของเมแกนได้เลยยอมตกลงยกเมแกนให้
“แล้วทำไมต้องไปอังกฤษคืนเข้าหอ แล้วตอนนี้เมแกนอยู่ไหนล่ะถ้าไม่กลับโรงแรม”
มอร์แกนอดคิดขึ้นมาไม่ได้ เพราะคอนโดที่ลูกสาวของเขาเคยอยู่ถูกขายไปเรียบร้อยแล้ว ด้วยฝีมือของจอห์นโดยไม่รู้เลยว่าทั้งสองคนแค่เปลี่ยนที่เข้าหอจากโรงแรมเป็นคอนโดที่พึ่งซื้อก็เท่านั้นเอง
“อื้อ...เอาแขนออกไป...หนัก...”
บ่ายแก่ๆ เมแกนที่ถูกโอบกอดอยู่บนเตียงในห้องนอนใหญ่เริ่มรู้สึกตัวและแขนที่กอดเธออยู่มันก็หนักมากจนเธอต้องบอกให้เขาเอาออกจากร่างของเธอเพราะมันอึดอัด แต่จอห์นกลับไม่สนใจกอดเธอเอาไว้แน่นกว่าเดิม
เขาอุ้มเธอมานอนในนี้หลังจากเสร็จกิจรักอันเร่าร้อนเพราะห้องนั้นยับเยินจนไม่สามารถนอนต่อได้ ก่อนจะนอนกอดเธอทั้งคืนอย่างไม่เคยทำกับใครมาก่อน อาจเพราะว่าเธอเป็นเมียของเขาก็เป็นได้ที่ทำให้เขาทำอย่างนี้
ส่วนเมแกน จริงอยู่ที่เธออึดอัดกับอ้อมกอดของเขา แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยตามมาด้วย ถึงแม้อากาศจะหนาวแต่ร่างใหญ่กลับอุ่นร้อนอยู่ตลอดเวลาอย่างไม่ต้องพึ่งเครื่องทำความร้อนเลยก็ยังได้
“ไม่ไปทำงานเหรอ”
“พักฮันนีมูน...”
เสียงแหบกระซิบบอกขึ้น เมื่อเขาต้องสร้างภาพว่างานแต่งงานระหว่างเขากับเธอนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพียงเพราะธุรกิจเท่านั้น จอห์นเลยแจ้งทุกคนไปว่าหลังแต่งงานเขาจะไปฮันนีมูนกับเธอ ทั้งๆที่อันที่จริงเขาวางแผนที่จะไปอังกฤษต่างหาก เลยทำให้มีวันหยุดเพิ่มอีกสามวันหลังจากงานแต่งงาน
“สร้างภาพ เมื่อคืนยังจะบินไปอังกฤษอยู่เลย”
“หึหึ แล้วได้ไปไหมล่ะ หยุดพูดแล้วนอนต่ออีกนิดเถอะ ผมยังไม่อยากตื่น”
“............”
และเมแกนก็เงียบอย่างที่เขาบอก เพราะเธอเองก็เจ็บปวดระบมจนลุกไม่ขึ้นเหมือนกัน ก่อนจะได้ยินเสียงลมหายใจของเขาเริ่มสม่ำเสมอ เมแกนค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมอง เธอไม่เคยคิดเลยจริงๆว่าจะมีสามีเพราะเธอไม่เคยเชื่อในความรัก แต่ตอนนี้เธอกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของเธอ แถมยังเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่ได้ครอบครองเธออีกด้วย
- ผู้เขียน
