เด็กสาวขยับขาตัวเอง ก่อนจะนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะยังเจ็บอยู่ “ดีขึ้นกว่าเมื่อวานแล้วค่ะ แต่ก็ยังเจ็บแปลบๆ อยู่ค่ะ”
“งั้นก็อยู่ต่ออีกสักสองสามวันเถอะ”
“คุณปู่ขา หนูอยากกลับไปอยู่กับคุณปู่มากเลยค่ะ อยู่ที่นี่แล้วรู้สึกหดหู่แปลกๆ”
“แต่คนป่วยก็ต้องอยู่ใกล้หมอสิถึงจะถูก” โอลิเวอร์แย้งอย่างไม่เห็นด้วย แต่วาดดาวก็ตีหน้าเศร้าขอความสงสาร
“หนูไม่ได้ป่วยหนักอะไรนี่คะ มันไกลหัวใจตั้งเยอะ นะคะคุณปู่ให้ดาวได้กลับไปดูแลคุณปู่เถอะค่ะ”
โอลิเวอร์หัวเราะก่อนจะหันไปพูดกับป้าเกรซ “แม่เกรซดูสิ หลานสะใภ้ฉันอ้อนเก่งเหลือเกิน”
ป้าเกรซอมยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ก็ดาวอยากอยู่ใกล้ๆ คุณปู่จริงๆ นี่คะ” วาดดาวยิ้มกว้าง แต่ไม่ช้าก็ต้องหุบยิ้มเมื่อประตูห้องพักฟื้นถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง
พร้อมกับ...?
“ขอโทษนะครับที่ขึ้นมาช้าไปหน่อย พอดีผมรอ เซียนนา อยู่นะครับ”
ทุกๆ อย่างในห้องเงียบกริบ แทบจะไม่มีอะไรเคลื่อนไหวอี
