“ยังจะนั่งบื้ออยู่ได้ เข้าไปอาบน้ำแปรงฟันสิ นี่มันผ่านมาสองสามนาทีแล้ว”
“เอ่อ ค่ะ” เมื่อเขาเค้นเสียงดุดันเตือนหล่อนถึงได้สติ กัดฟันพยายามจะพาตัวเองลงจากเตียง แต่มันยากเหลือเกิน
“โอ๊ย...”
“เป็นบ้าอะไรไปอีกล่ะ”
เด็กสาวนิ่วหน้า มองเขาอย่างตัดพ้อ “ฉันไม่ได้บ้าสักหน่อย แต่ฉันเจ็บต่างหาก”
เมเตโอถอนใจเบาๆ อยากจะอาละวาดต่อแต่ก็อดสงสารไม่ได้ เขาจึงเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า “ต้องให้ฉันอุ้มเข้าห้องน้ำสินะ”
“ถ้าฉันเดินเองได้ คงไม่รบกวนคุณหรอกน่า”
หล่อนพึมพำ ก่อนจะอุทานเบาๆ เมื่อร่างของตัวเองถูกยกลอยขึ้นไว้ในอ้อมแขนกำยำ หล่อนพยายามที่จะไม่คิดอะไรแล้วนะ แต่กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ทั้งหอมทั้งเซ็กซี่จากเนื้อตัวสะอาดสะอ้านของเมเตโอ ทำให้หัวใจของหล่อนเต้นแรงระรัวเหลือเกิน
เขาคือบุคคลที่หล่อนไม่มีทางเอื้อมถึง แต่หัวใจของหล่อนกลับเต้นแรงแบบนี้ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับเขา
ทำไมหล่อนถึงอ่อนไหวง่ายดายแบบนี้...
แก้มน
