“พี่เซ... ฉันมีเรื่องด่วนจริงๆ ยังกลับไปตอนนี้ไม่ได้” วาดดาวกรอกเสียงแผ่วเบาไปตามสายโทรศัพท์ ในขณะที่ดวงตาก็ยังคงชะเง้อมองออกไปนอกประตูห้องที่เปิดค้างอยู่อย่างหวาดระแวง
“ฉันกลับไม่ได้จริงๆ เอาเป็นว่าถ้าฉันหาทางออกไปได้เมื่อไหร่ ฉันจะรีบกลับนะ แค่นี้ก่อนนะพี่เซ แล้วฉันจะโทรมาหาใหม่” เสียงของเซเลน่าตวาดลั่นมาตามสาย แต่เพราะเกรงกว่าเมเตโอจะได้ยินหล่อนจึงต้องตัดสายทิ้งไปในที่สุด จากนั้นก็ยืนถอนใจแรงๆ อย่างกังวล
“ฉันขอโทษนะพี่เซ ที่ฉันช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว” วาดดาววางกระบอกโทรศัพท์ไร้สายลงกับแป้น ก่อนจะเดินออกไปนอกห้องเมื่อเผชิญหน้ากับเมเตโอ
ชายหนุ่มที่ยืนกอดอกคอยอยู่ ยิ้มหยันน้อยๆ เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบายใจของหล่อน
“พี่สาวของเธอคงจะบอกให้เรียกเงินจากฉันมากๆ สินะ”
“คุณพูดบ้าอะไร พวกเราไม่ได้คุยกันถึงเรื่องเงินสักหน่อย”
เมเตโอยิ้มหยัน คว้าข้อมือเล็กเอาไว้ เมื่อหล่อนจะเดินผ่านหน้า
“นี่ปล่อย
