'ที่นี่ที่ไหนแล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่'
พื้นที่ว่างเปล่าสุดลูกหูลูกตามองไปทางไหนก็ไม่เจอใครทำให้ลู่ซือรู้สึกมึนงงเป็นอย่างมากเธอแค่กินเหล้าเมาหลายวันมันทำให้ตายไม่รู้ตัวเลยเหรอ
'มาแล้วเหรอ'
'หนิงเอ๋อ! '
'ดีที่ยังจำได้ว่าเจ้าคือลู่ซือไม่ใช่หนิงเอ๋อ'
สตรีที่ลู่ซือคุ้นหน้ามาหลายเดือนทำไมเธอจะจำไม่ได้แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ หรือมันหมดเวลาของฉันแล้ว
'เจ้าดูจะมีความสุขดีกับชายที่ข้ารักนะ'
น้ำเสียงที่แข็งกร้าวและแววตาที่เคียดแค้นทำให้ลู่ซือรู้สึกผิดที่เผลอใจไปกับชายที่ไม่ใช่ของเธอตั้งแต่แรก
เธอเป็นได้เพียงเงาแอบแฝงในร่างของสตรีที่สวยงามหลงลืมใบหน้าและรูปร่างเดิมของตนจนหมดสิ้น หลงลืมชั่วขณะว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่เรื่องจริงสำหรับเธอ
'ฉันขอโทษ...'
'หึ! เจ้าจะรู้สึกผิดกับข้าทำไมในเมื่อข้าเป็นคนให้เจ้าเข้าไปอยู่ในร่างเอง ข้าสิที่คิดผิด'
'เธอกำลังจะมาเอาร่างเธอคืนใช่ไหม'
ลู่ซื
