6

985 คำ

6 “พี่ก็ดีใจเหมือนกันที่เอมจำพี่ได้” ตรีชาติพูดไม่ต่างกับเพื่อน “สวยมากอย่างนี้ ชักอยากจีบมาเป็นแม่ของลูกเลย” เขมนัทต์หน้าตึงขึ้นทันใดเมื่อได้ยินคำพูดชาติ คันไม้คันมืออยากซัดหน้าเพื่อนรักสักโครม เขายังไม่ทันเอ่ยตอบโต้ เสียงสร้อยระย้าชิงดังขึ้นเสียก่อน “คงไม่ได้นะธาร์ม เอมแม่จองให้เกมส์แล้ว และแม่มั่นใจว่า ครั้งนี้แม่ต้องได้หลานแน่ๆ” ดูจากสายตาเขมนัทต์ สร้อยระย้ารู้แล้วว่า ลูกชายพร้อมกลืนน้ำลายตัวเอง จากไม่ใส่ใจเป็นวิ่งเข้าใส่ “ใช่ไหมเกมส์ ครั้งนี้เกมส์จะไม่ทำให้แม่ผิดหวังใช่ไหมลูก” เพชรภูมิกับตรีชาติมองหน้าเขมนัทต์ที่หันไปมองเอมิกา ทั้งสองสนิทสนมกับเขมนัทต์สิบกว่าปี ย่อมรู้สัยใจคอเขมนัทต์ดี แล้วรู้ด้วยว่า ความคิด ความตั้งใจเขมนัทต์เปลี่ยนไป “ก็ต้องรอดูกันต่อไปครับ แต่ผมจะพยายาม” เขมนัทต์กลัวเสียหน้า เลยแบ่งรับแบ่งสู้ “แม่มีเรื่องจะบอกเกมส์ เรื่องที่ว่านี้คือเรื่องเวลาในการทำลูก แ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม