วันออกโรงพยาบาล
"พี่วินฮะ เดย์อยากไปหาฟิลิปกับยี่หวาจังเลยฮะ"ผมนั่งอยู่บนเตียงมองพี่วินที่กำลังเก็บเสื้อผ้าใส่ในกระเป๋าเป้ เพราะเขามานอนเฝ้าผมตั้งหลายวันน่ะสิ วันนี้หมอให้ผมออกได้แล้ว แถมแขนก็ไม่เจ็บแล้วด้วย
"ทำไมล่ะ พวกนั้นใจร้ายกับน้องเดย์นะ"พี่วินพูดพลางส่งสายตาจริงจังมาให้ผม
"อันนั้นเดย์รู้..แต่..ใครๆก็อยากได้รับการอภัยเวลาทำผิดทั้งนั้นนี่ฮะ เหมือนกับพี่วินไง"ผมเอ่ยเสียงใส พี่วินหันมาค้อนใส่ผมนิดๆ ก็แหงผมจงใจทำแบบนั้นอยู่แล้ว
"แล้วทำไมต้องเอาพี่เข้าไปเกี่ยวด้วยล่ะครับบ"พี่วินตอบกลับ ผมได้แต่ยักไหลก่อนจะเดินไปหยุดข้างๆเขา
"พี่วินทำผิดตั้งหลายครั้งเดย์ยังให้อภัยเลย..เดย์ว่าพวกเขาก็คงจะรู้สึกผิดแล้วล่ะ ใช่ไหม.."ผมเอ่ยถามคนตรงหน้า
"ก็คงอย่างงั้นแหละมั้ง พี่ก็คิดว่าเขาควรจะสำนึกบ้างถ้ายังมีจิตสำนึกอยู่น่ะนะ"พี่วินพูดขึ้น ก่อนจะคว้ามือผมแล้วเดินนำหน้าพาผมออกจาที่นี่ โรงพยาบาลไม่มีอะไรใ
