เธอเดินออกไปหาพวกเขาที่กำลังคุยกันด้วยความโมโหมาก ก่อนจะจับแขนของพี่อีริคให้หันมาหาเธอ จากนั้นก็ส่งยาทั้งหมดที่มีการเขียนว่าช่วยเรื่องอะไร
“รันท้อง…”
“ใช่ค่ะ รันท้องและ…พวกมันเอารันไปแล้ว”
ทุกคนในห้องนิ่งเงียบอยู่เพียงไม่กี่นาทีด้วยความตกใจที่มากกว่าเดิมและหวาดหวั่นมากขึ้น อีริครับยาทั้งหมดมาก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองเพื่อเช็กดูภาพจากกล้องวงจรปิดภายในเมืองที่จ้างให้คนแฮกเข้าไปสอดส่องมาให้
มันเอาเมียกับลูกเขาไป
ถ้ารันเป็นอะไรไปพวกมันได้ตายยกโคตรแน่
ในขณะเดียวกันนั้นรันถูกลักพาตัวไปที่โกดังร้างแห้งหนึ่งแถบชาญเมืองห่างไกลจากผู้คน มือและเท้าถูกมัดเอาไว้ ปากถูกปิดเอาไว้ด้วยเทปขนาดใหญ่ ตาถูกผ้าปิดตั้งแต่อยู่ในรถทำให้ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนและจะหาทางหนีรอดออกไปจากที่นี่ได้ยังไง
แต่หูยังดีและจำน้ำเสียงนี้ได้แม่นยำ
คนที่เธอรักและเกลียดมาก
“ไงรันคิดถึงกันไหม หรือว่าลืมกันไปแล้วนะ”
“รู้
