ตอนที่ 2
1480 คำ
ในขณะเดียวกันอีริคกำลังเดินเข้าไปภายในบริษัท พลันสายตามองไปเห็นสาวน้อยน่ารักผิวขาวจัด ผมสีดำยาวสลวยถึงกลางหลัง ปากนิดจมูกหน่อย แต่รวมๆแล้วเพอร์เฟคมาก แต่ว่าเธอคล้ายกับหุ้นส่วนของเขาเหลือเกิน แต่ลักเป็นผู้ชายจะคล้ายกับเธอได้ยังไง แต่ก่อนความคิดจะไปไกลก็เดินตรงไปหาเธอแทนที่จะเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อไปทำงาน
"คุณอีริคครับจะไปไหนเหรอครับ" ไมค์ถาม เจ้านายเขาจะเดินไปไหนอีกเนี่ย พอถามก็ไม่ตอบสักคำ แล้วเช้านี้ก็มีประชุมกับคุณลักด้วย ปรกตินายจะไม่เดินไปล็อบบี้ของบรษัท
ทุกอย่างกระจ่างทันทีแบบไม่ต้องถามเพิ่มเลย
นายเดินไปนั่งที่โซฟาตรงนั้น
"คนหรือนางฟ้าวะเนี่ย" ไมค์อุทานออกมาเบาๆ
"เธอคือใครกันถึงเข้ามานั่งโซนพิเศษได้" ไมค์บ่นนิดๆ
"สวัสดีครับคุณ..." อีริคเอ่ยทักทั้งที่ยังไม่รู้จักชื่อเธอด้วยซ้ำ
"คุยกับฉันเหรอคะ?'' รันถามแบบงงๆเพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แล้วพี่ชายก็เป็นคนให้พนักงานพาเธอมานั่งรอตรงนี้
"ใช่ครับ คุณชื่ออะไรเหรอครับ?" ให้ตายเถอะยิ่งเธอทำหน้ามึนงงอย่างนี้ยิ่งดูน่ารักไร้เดียงสามากขึ้นไปอีก
"รันค่ะ พอดีว่ารอพี่ชายอยู่"
"อ๋อ ผมอีริคเป็นประธานบริษัทนี้ครับ ว่าแต่พี่ชายคุณคือใครเหรอครับ ผมจะได้ช่วยตามมาให้"
"ไม่เป็นไรค่ะ รันโทรหาแล้วตอนนี้เขาคงกำลังมาค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวผมนั่งเป็นเพื่อน ว่าแต่คุณทำงานอะไรเหรอครับ"
"ทำงานที่โรงแรมค่ะ แต่อยู่อีกประเทศหนึ่ง ไม่ใช่ที่นี่”
"แล้วมาที่นี่มาเที่ยวหรือมาหาที่ทำเลย์ใหม่ครับ เผื่อผมช่วยได้บ้าง" เขาเสนอตัวทันทีด้วยความสนใจมากจริงๆและอยากจะทำความรู้สึกให้มากกว่านั่งคุยแบบนี้
"มาเที่ยวค่ะ ว่าจะไปล่องเรือเลยมาชวนพี่ชาย พอดีว่าไม่ใช่คนแถวนี้ด้วยเลยกลัวหลงค่ะ"
"ให้ผมเป็นไกด์ไหมครับ ผมรู้ทุกสถานที่เที่ยวแถวนี้นะ ถ้าคุณไม่รังเกียจผมจะพาไปเที่ยวเอง" เขาเสนอตัวอีกครั้งเผื่อว่าเธอจะสนใจมากยิ่งขึ้น แต่คนสวยกลับยิ้มหวานแล้วส่ายหน้าปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใยเลยสักนิด
ในขณะที่ประตูลิฟต์เปิดออกและลักเดินออกมาด้วยอารมณ์ที่ดีมาก แต่ก่อนจะเจอน้องสาวที่น่ารักกลับเจอลูกน้องคนสนิทของประธานบริษัทแห่งนี้ เขาเลยเดินไปทักทายตามปรกติเพราะว่าเรารู้จักกันมานาน
"ไมค์แล้วอีริคล่ะ?"
"โน้นครับคุณลัก กำลังนั่งคุยกับนางฟ้าที่ไหนก็ไม่รู้"
"นางฟ้าอะไรเล่า! นั่นนะน้องสาวฉัน ไปเร็ว"
"ไปไหนครับคุณลัก?"
"ไปหาน้องสาวฉันไง แล้วก็ไปตามนายแกเตรียมตัวเข้าประชุมด้วย ตอนนี้มันใกล้ถึงเวลาแล้ว"
“ครับ” ตายห่าแล้ว! น้องสาวคุณลักไม่ใช่คนง่ายๆที่จะลากขึ้นเตียงเหมือนผู้หญิงหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
"ไงอีริค ไงรัน" ลักทักเมื่อเดินมาถึง
"พี่ลัก!" รันอุทานก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดพี่ชาย
"เป็นอะไรอีริค ดูทำหน้าเข้าสิ" ลักถามอย่างขำๆ
"อย่าบอกนะว่า..."
"ใช่ นี่รันน้องสาวฉันเอง"
"ไปเตรียมตัวประชุมเรื่องเปิดตัวเรือสำราญเถอะ"
"เรือสำราญเหรอคะ น่าสนุกจังพี่ลัก"
"ใช่ครับ คุณรันอยากไปไหมครับ?" อีริคถาม
"อยากสิคะ ว่าแต่พี่ลักไปรึเปล่า" รันถามหันมาถามพี่ชายและไม่ได้สนใจผู้ชายอีกคนมากนัก
"ไปสิ พี่ใช้เวลาเป็นปีกับงานนี้ยังไงก็ต้องไปอยู่" ลักบอกน้องสาวด้วยความดีใจและคิดถึงมาก เขาตั้งใจจะพารันไปเที่ยวด้วยกันเพราะเธอน่าจะชอบด้วยเผื่อจะอยู่ด้วยนานขึ้นหน่อย
"ไปรอพี่ที่ห้องทำงานนะ พี่ประชุมไม่นานมากหรอก แล้วเดี๋ยวจะพาไปหาอะไรอร่อยๆกินกัน" เราทั้งหมดสี่คนขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันทันที ลักพาน้องสาวให้ไปรอที่ห้องทำงานก่อนจะออกไปประชุมด้วยอารมณ์ที่ดีมาก
การประชุมวันนี้เป็นการย้ำแผนการและแผนสำรองรวมถึงปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีแม้ว่าจะมีการถกเถียงในบางเรื่องเพราะว่าต่างคนก็ต่างความคิด พอประชุมจบก็หันมาคุยกันเหมือนเดิมแล้ว
"ลักมาคุยที่ห้องฉันหน่อยสิ" อีริคบอก
"ได้สิ แต่ไม่นานนะเพราะว่าฉันต้องพาน้องสาวไปซื้อของใช้ส่วนตัวต่อ" ลักตอบอย่างอารมณ์ดีและพอจะเดาออกว่าจะคุยเรื่องอะไร เขาเดินเข้าห้องทำงานพร้อมกับอีริคต่อทันที
"นายมีน้องสาวตั้งแต่เมื่อไรทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อน?"
"รันเป็นแฝดฉันเอง แต่รันอยู่กับพ่อที่นั่น ส่วนฉันอยู่กับแม่ที่นี่ ว่าแต่นายมีอะไรรึเปล่าห่ะอีริค?"
"เธอมีแฟนรึยัง?"
"รันไม่เคยมีแฟนเลยสักคน แต่ฉันยังไม่อยากให้นายยุ่งกับน้องสาว ถ้ามีข่าวกับนายรันออกไปมันอาจจะไม่ปลอดภัย"
“ทำไมลัก?”
"ถ้ารู้ก็ห้ามบอกเรื่องนี้กับรันเด็ดขาด"
"ได้ฉันจะเก็บเป็นความลับที่สุด"
"เรื่องมันมีอยู่ว่าพ่อฉันมีปัญหากับหุ้นส่วนแต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ พวกมันขู่ทำร้ายรัน พ่อเลยให้น้องสาวมาหาฉันที่นี่เพื่อจะได้มีคนดูแล ฉันอยากให้นายกับไมค์เก็บเรื่องนี้ให้เงียบและเนียนที่สุดนะ" ลักบอกด้วยความไม่ค่อยสบายใจเท่าไร แต่เรื่องแบบนี้ต้องมีคนอื่นรู้บ้างเพราะถ้าหากเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยน้องสาวเขาทัน หรือถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได้ป้องกันทัน
ตอนนี้ถึงเวลาไปหาน้องสาวแล้ว
จะพาเที่ยวให้ทั่วเลย
ในขณะที่อีริคยิ้มกว้างออกมาด้วยความสนใจน้องสาวหุ้นส่วนและกังวลในปัญหาด้วย ใครกันนะที่คิดทำร้ายนางฟ้าของเขา แต่ไม่เป็นอะไรหรอกถ้าเราอยู่ใกล้กัน เขาจะดูแลเธอให้ปลอดภัยจากทุกอันตรายเอง แม่นางฟ้าตัวน้อยๆของเขาทำหัวใจปั่นป่วนตั้งแต่วินาทีแรกจนถึงตอนนี้
เขาหลงรักเธอตั้งแต่เมื่อไรนะ
เราพึ่งเจอกันวันแรกและเธอเด็กกว่าสองปีเอง
"สาวน้อยเตรียมเปลี่ยนนามสกุลได้เลย" แค่คิดเขาก็มีความสุขแล้ว นี่เขาต้องบ้าไปแน่ที่เจอเธอแค่วันเดียวยังเป็นขนาดนี้ แล้วถ้าเจอทุกวันนี้จะเป็นยังไงนะ เขานึกไม่ออกเลยว่าจะมีความสุขแค่ไหน จากตอนแรกไม่คิดจะผูกมัดตัวเองกลับใครแต่พอเป็นเธอความคิดเขาเปลี่ยนหมดเลย
เห็นทีว่ารันต้องรับผิดชอบเขาแล้ว
ต่อจากนี้คงใช้ชีวิตอิสระแบบเดิมไม่ได้เพราะเธอ
ลักเดินไปหาน้องสาวที่ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเพราะว่าพ่อปกปิดมาตลอด แต่รันรู้คงไม่ยอมมาง่ายๆแบบนี้หรอก ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยเลยต้องทำตามที่พ่อบอก ในช่วงนี้พ่อก็จะเคลียร์ทุกทุกอย่างให้จบแต่ไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไร
น้องสาวจะอยู่ที่นี่แบบไม่มีกำหนด
"รันพร้อมไปรึยัง?"
"ไปสิ รักหิวจนกินช้างได้ทั้งตัวแล้วเนี่ย"
ลักมองน้องสาวแล้วถึงกับต้องอมยิ้มกับความยังไม่โตเมื่ออยู่กับเขาและคุณพ่อคุณแม่ รันเป็นคนน่ารักแบบนี้ตลอดไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหนแล้วเขาก็รักน้องสาวมากด้วย
ก่อนจะออกไปก็มีคนโทรมา
"ว่าไงอีริค มีเรื่องอะไรอีกรึเปล่า?"
"ได้ๆเดี๋ยวฉันรอ" ลักคุยแล้วยิ้มมุมปากหน่อยๆ
"ไปเถอะรัน วันนี้เรามีเจ้ามือเลี้ยงแล้ว"
อีริคเป็นทั้งเพื่อนรักและคนที่สอนงาน เขาเลนสนิทมากพอสมควร อีกอย่างเราก็รู้จักกันมานานมากพอจะดูอะไรออกได้ทันทีตั้งแต่เห็นว่านั่งคุยกับน้องสาวที่ล็อบบี้แล้วล่ะ ปรกติอีริคไม่ได้สนใจใครแบบเปิดเผยขนาดนั้นหรอก แต่ว่านี่เล่นนั่งเฝ้าแถมยังถามเรื่องน้องสาวด้วยเรื่องเฉพาะเจาะจงอีกด้วย
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าชอบน้องสาวเขา
รันไม่น่าจะคิดอะไรหรอก
- ผู้เขียน
