ซ่อนรักมาเฟีย

ตอนที่ 1

"สวัสดีค่ะคุณอีริค ดีใจจังที่คุณมางานเปิดตัวเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ของวิว่าในวันนี้" วิว่าเอ่ยขึ้นอย่างดีใจที่มาเฟียหนุ่มมาร่วมงานของเธอ ความทรงจำแสนซาบซ่านระหว่างเรายังชัดเจนและคอยตอกย้ำว่าของเขาดีมากขนาดไหน

"ครับ" อีริคตอบอย่างเย็นชาไม่ได้สนใจอะไรมาก แล้วเดินไปนั่งโซนวีไอพีและเริ่มมองหาคู่นอนใหม่ที่น่าสนใจมากกว่าเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ของวิว่าแต่ก็มองไม่เห็นคนที่น่าถูกใจ

"ไมค์ติดต่อโซเฟียให้ไปรอฉันที่ห้อง เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะออกไปแล้ว" เขาเบื่องานนี้เต็มทนแล้วไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อด้วย

ความจริงก็ไม่ได้คิดจะมาแต่เพราะว่าเบื่อเลยมาเผื่อจะมีอะไรน่าสนใจมากกว่านี้ สุดท้ายก็ไม่เจอสิ่งที่น่าสนใจเลย แม้กระทั่งเจ้าของงานที่เคยนอนด้วยกันบ่อยๆก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกตื่นเต้นหรืออะไรไปมากกว่าอยากระบายอารมณ์ให้จบๆ เขาเลือกจะติดต่อผู้หญิงอีกคนที่น่าจะดีกว่าวิว่าที่กำลังจะล้ำเส้นอยากเป็นมากกว่าคู่นอน ซึ่งเขาไม่ต้องการความรักแบบนั้น

ทันทีที่เดินเข้าห้องเธอก็เดินเข้ามากอดทันที

"คิดถึงคุณจังเลยคืนนี้โซเฟียจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด"

"มาดูกันว่าคุณสยบผมไหวรึเปล่า"

ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรต่อจากนี้เลยในเมื่อมีความต้องการเหมือนกัน เสื้อผ้าหลุดออกจากคัวอย่างรวดเร็วเพียงไม่นานก็เปลือยเปล่า เรานัวเนียและโรมรันกันด้วยความดุเดือดเต็มไปด้วยอารมณ์ที่รุนแรง จนถึงวินาทีสุดท้ายที่ปลดปล่อยถึงได้ล้มตัวลงนอนและโซเฟียเข้ามากอด เขานอนเอาแรงอยู่ไม่กี่นาทีก็ขยับตัวลุกออกไปอาบน้ำเพื่อแต่งตัวกลับสักที

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เริ่มต้นแล้วจบแบบนี้

"คุณยังสุดยอดเหมือนเดิมเลยนะคะ ไม่ค้างด้วยกันเหรอ?” เขาไม่เคยนอนค้างกับเธอเลยไม่ว่าจะดึกมากขนาดไหน เขานัดมาเพื่อเรื่องเดียวแล้วก็จากไปหลังจากเสร็จสิ้น

"ผมมีงานต่อคงค้างด้วยไม่ได้หรอก แต่ผมไม่เอาเปรียบคุณหรอก ผมจะให้เช็คเป็นของขวัญเล็กๆน้อยล่ะกันนะ" เขาเอ่ยก่อนจะแต่งตัวออกไปทิ้งไว้แต่เช็คเงินสดให้เธอเหมือนทุกครั้ง

ไม่ใช่ว่าบางครั้งไม่ง่วงหรืออยากจะหลับสักตื่น แต่รู้สึกว่าการนอนหลับคนเดียวมันดีกว่าและไม่ต้องการให้ความหวังใครด้วย ถึงยังไงโซเฟียก็เป็นผู้หญิงที่อาจจะอ่อนไหวง่ายจนลืมว่าระหว่างเรามีแค่เซ็กซ์เท่านั้นเอง ส่วนเรื่องอื่นไม่มีเลยสักนิด

เซ็กซ์ที่จ่ายด้วยเงินใครๆก็ทำกันทั้งนั้น

"นายครับเครื่องพร้อมแล้วเดินทางเลยไหมครับ" ไมค์ถามเมื่อเห็นอีริคเดินลงมาด้วยท่าทีเหมือนเดิม

"ไปสิฉันอยากพักผ่อนเต็มทนแล้ว" อีริคบอกก่อนจะเดินไปขึ้นรถเพื่อกลับเซฟเฮาส์ของเขา แล้วอีกไม่นานจะเดินทางต่อ

คนอย่างเขาไม่ควรจะรักกับผู้หญิงคนไหน

สนใจงานอย่างเดียวก็พอแล้ว

อีกฝากหนึ่งของโลกนั้นแตกต่าง ภายในโรงแรมหรูระดับห้าดาวที่ขึ้นชื่อ หญิงสาววัยยี่สิบสามปีถูกเรียกตัวเข้าไปหาอย่างเร่งด่วนและค่อนข้างเป็นความลับมาก ภายในห้องพักที่เงียบสงบเต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่าง บนโต๊ะทำงานมีกระดาษข้อมูลบางส่วนที่สำคัญและอาจจะนำมาซึ่งความอันตรายจนถึงกับชีวิต

"คุณพ่อมีอะไรรึเปล่าคะ?" เธอถามพ่อที่นิ่งขรึมมากกว่าปรกติที่เป็นคนอารมณ์ดีมาก

"พ่ออยากให้ลูกไปอยู่ต่างประเทศสักพัก ไปหาพี่ลักก็ได้"

"ทำไมต้องไปล่ะคะคุณพ่อ รันยังสนุกกับงานอยู่เลยนะ แล้วทำไมต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นด้วยคะ?"

"พ่ออยากให้ลูกได้พักบ้าง รู้ไหมว่าตั้งแต่จบมาลูกกทำงานอย่างเดียวเลย พ่อเป็นห่วง" เขาอยากให้ลูกสาวได้พักและอยากให้เธอปลอดภัยจนกว่าเขาจะเคลียร์ปัญหาเรียบร้อย

"ไปนะรัน พ่อจองตั๋วเรียบร้อยแล้ว พ่อเตรียมห้องพักให้แล้วด้วย ไปอยู่ใกล้กับพี่ลักลูกจะได้ไม่เหงาไง" ลูกสาวเขาจะไม่เหงาและยังมีพี่ชายคอยดูแลให้เบาใจไดะเปลาะหนึ่ง แล้วอีกไม่นานรันจะรู้เรื่องเองว่าทำเขาถึงส่งให้ไปไกลขนาดนั้น

"อย่างนี้ทุกทีเลย ก็ได้ค่ะ รันไปก็ไป"

"ไปเก็บกระเป๋าเลยนะลูก เครื่องออกคืนนี้"

"ค่ะคุณพ่อ คอยดูนะจะไปเที่ยวให้คิดถึงหนักๆเลย" เธอตอบด้วยท่าทีงอนเล็กน้อยจนพ่อต้องเดินมากอด แต่ในจังหวะนั้นก็เห็นกองกระดาษที่น่าจะสำคัญมากและมีซองสีน้ำตาลที่ยังไม่เปิดอ่าน พ่อผละออกมาแล้วรู้สึกตัวเลยเก็บทุกอย่างลงในลิ้นชักแล้วบ่นว่าลูกน้องทำงานเอกสารไม่ค่อยได้เรื่อง เธอเลยยิ้มให้กำลังใจแล้วเดินออกมาจากห้องทันที

ท่าทีแบบนี้ของพ่ออาจจะใช้หลอกคนอื่นได้

แต่ว่าพ่อหลอกเธอไม่ได้หรอก

คุณพ่อเรื่องมีอะไรสักอย่างที่เธอไม่รู้แน่เลย แต่ยังไงก็ต้องไปเพื่อความสบายใจของพ่อ การไปเมืองนอกครั้งนี้ถือเป็นการไปเยี่ยมพี่ชายฝาแฝดที่เราไม่ได้เจอกันนานมากเพราะอยู่คนละประเทศ แถมพอเริ่มทำงานก็สนุกจนไม่อยากจะพัก

ไม่รู้ว่าพี่ชายจะจำเธอได้ไหมนะ

ไปเซอร์ไพรส์ให้หัวใจวายเลยดีไหมนะ

หลังจากใช้เวลาเดินทางนานนับชั่วโมงในที่สุดก็มาถึงสักที เธอเมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้วก็ง่วงมากด้วย การนอนบนเครื่องบินมันทำได้ แต่ว่ากลับนอนไม่ค่อยหลับเพราะตื่นเต้นเนื่องจากว่าไม่ได้เจอพี่ชายมานานและคิดมากเรื่องพ่อด้วย

"ถึงสักทีที่นี้ฉันจะพักยาวๆเลย” เธอมองหาคนที่จะมารับและเจอเขาที่ชูป้ายชื่อด้วยตัวอักษรทั้งสองภาษา เธอเลยเดินเข้าไปถามและส่งพาสปอตให้ดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่ารับไม่ผิดคน จากนั้นเขาก็พาเธอไปที่พักพร้อมช่วยยกของขึ้นมาส่ง เขาอธิบายพื้นที่เเถวนี้ที่น่าสนใจ สถานท่องเที่ยวเด่นๆและเมืองที่อยู่ใกล้ รวมถึงให้กุญแจรถพร้อมบอกที่ทำงานพี่ชายก่อนจะไป

ด้วยความเหนื่อยล้าบวกกับความเพลียทำให้เธอรีบจัดของให้เรียบร้อย ก่อนจะสั่งอาหารมากินและจากนั้นก็อาบน้ำก่อนจะโทรหาคุณพ่อเพื่อบอกให้รู้และขอให้อย่าบอกพี่ชายเพราะจะเซอร์ไพรส์ หลังจากคุยได้ไม่นานก็ถึงเวลานอน

วันต่อมาเธอมาบริษัทที่พี่ชายทำงานอยู่ เธอมองดูด้วยความตื่นเต้นมากเพราะเราไม่ได้เจอแบบตัวเป็นๆนานมาก จากนั้นหยิบโทรศัพท์มาโทรหาทันทีเพราะไม่อยากจะยืนรอนาน

​"ฮัลโหลใช่คุณอลันไหมคะ?"

"ใช่ นั่นใครเหรอครับ?"

"จำกันไม่ได้แล้วเหรอคะ?"

"ใครครับ ผมไม่ว่างคุยเล่นนะ"

"ไอ้พี่บ้า! นี่รันเองค่ะ จำเสียงน้องไม่ได้รึไง!"

"รันเองเหรอ มาถึงนานยัง ทำไมไม่เห็นโทรบอกพี่เลย รู้ไหมว่ามีแค่พ่อที่บอกว่ารันจะมาเที่ยวที่นี่"

"เดี๋ยวเล่าให้ฟังค่ะ ว่างไหมคะตอนนี้รันอยู่หน้าบริษัทพี่นะ ออกมารับหน่อยสิ"

“ครับน้องสาว”