เสียงร้องของเธอไม่ได้หลุดหาย เช่นเดียวกับการกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหล เจ็บแค่ไหนก็จะไม่ร้องออกไป เสียใจแค่ไหน เธอก็จะไม่วิงวอนให้อับอาย เธอจะยอมให้เขากระทำจนสาแก่ใจ ถึงคราวเธอเมื่อไหร่ เธอก็จะไม่ยั้งมือเช่นเดียวกัน
ร่างหนาโหมกาย กระหน่ำใส่เธอจากทางด้านหลัง มือหนากดที่แผ่นหลังของเธอให้ราบไปกับเตียงกว้าง และมือหนาทั้งสองข้างก็ยึดเอวของเธอไว้มั่น วางตำแหน่งให้อยู่ในท่าที่เขาต้องการ ก่อนที่เขาจะกระแทกแก่นกายเข้าใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย จนกระทั่งเขาเร่งจังหวะแรงๆในช่วงโค้งสุดท้าย เสียงทุ่มต่ำคำรามออกมาเมื่อเขาถึงฝังฝัน ก่อนที่จะปล่อยหลังฐานแห่งความสุขสม เข้าใส่กายเธอ
สะโพกงอนที่ถูกยึดไว้ในตอนแรกถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ทุกสัดส่วนของร่างกายปะทะกับเตียงกว้าง ในขณะที่เธอเกือบกลั้นรอยน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว เจ็บกาย เจ็บใจ เจ็บจนอยากจะฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็น
"ฉันขอเตือนเธออีกครั้ง อย่าทำแบบที่คนโง่เลือกทำ เพราะจุด
