[เซริว]
ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก!
ผมเอามือจับที่หัวใจของตัวเองที่มันเต้นแรงเหมือนหมาบ้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนหลังจากที่เจอผู้หญิงคนเมื่อกี้ เพียงน้ำเสียงและสายตาที่ถูกส่งออกมาเพียงเท่านั้นใจของผมก็เต้นอย่างบ้าคลั่งแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเกิดอะไรขึ้น?
“เธอ...ทำอะไรกับของฉัน?” เมื่อคิดได้ผมก็รีบวิ่งตามเธอออกไปในมือก็กำผ้าเช็ดหน้าที่เธอโยนให้อย่างแน่น
ตึก ๆ ๆ ๆ
“หายไปไหนแล้ววะ?!” ผมมองซ้ายมองขวาแต่ก็ไม่เจอเธอแล้ว แม่งเอ๊ย!
หัวใจมึงหยุดเต้นก่อนได้ไหมวะกูไม่มีสมาธิ!! แม่งท่าทางกูจะบ้าทะเลาะกับหัวใจของตัวเอง เธอเป็นใครผมจะหาเธอให้เจอกล้าดียังไงมาทำหัวใจผมเต้นแรงขนาดนี้วะ?!!
“เสร็จกิจแล้วเหรอมึง?” ผมเดินเข้ามาในร้านเหล้าเสียงเพื่อนของผมแซวเพราะมันรู้ว่าผมออกไปไหนมา
“แล้วนั่นหน้ามึงไปโดนอะไรมาวะ?”
“ผัวมา” ผมตอบมันแค่นั้นเพราะพวกมันคงจะเข้าใจทันทีว่าหมายถึงอะไร เหอะ!
“ผู้หญิงที่เข้ามาหามึงนี่ก็แปลกเนอะทั้งที่ตัวเองก็มีคนของตัวเองแล้วแท้ ๆ แต่ก็ยังมาชอบมึง” นั่นสิ และผมมันพวกชอบตอบสนองความต้องการซะด้วยสิเลยไม่ได้ปฏิเสธผู้หญิงพวกนั้นแต่บางคนผมก็ไม่รู้จริง ๆ นะว่ามีผัวแล้ว
“ในมือมึงถืออะไรวะ?” ไอ้พิชญ์ถามผม
“คน..ที่ทำให้ใจกูเต้นแรง”
“ว่าไงนะ?!!” / “พูดอีกทีดิ?!!” เพื่อนของผมถามกันออกมาอย่างตกใจแต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรแค่ยิ้มออกมาเท่านั้น... ^^
หลายวันต่อมา
มหาวิทยาลัย HN
“เห้ออออ”
“มึงเลิกถอนหายใจสักทีดิวะ” ไอ้ฟาที่นั่งเรียนข้างผมพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
“มึงจะให้กูทำยังไงวะหลายวันแล้วนะเว้ยกูยังหายแม่ทูลหัวของกูไม่เจอเลย” ใช่ทุกคนฟังไม่ผิดผมเรียกเธอคนนั้นว่าแม่ทูลหัว...แม่ทูนหัวของผม^^
“เป็นเอามากนะมึงเนี่ย...”
“ชิ!” ผมขี้เกียจฟังมันพูดก่อนจะหันหน้าหนีมันและมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีฝั่งเป็นคณะโบราณคดีซึ่งผมไม่เคยจะเข้าไปชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าโบราณก็คงจะมีแต่พวกโบราณ ๆ นั่นแหละ
อ๋อ ระหว่างนี้ขอแนะนำหน่อยดีกว่าผมชื่อว่าเซริว...รูปหล่อ พ่อรวย แม่สวย ผมเป็นพวกมีดีหลายอย่างนะทั้งหน้าตาและผลการเรียนแต่สันดานค่อยข้างเสีย และชื่อเสียงค่อนข้างแย่เท่านั้นเอง ผมมันพวกขี้เอา...แต่ก็ไม่เคยต้องพยายามเพราะพวกผู้หญิงบางคนยินยอมที่จะมอบตัวให้ผมเอง แต่ส่วนชอบมีผัวแล้วแต่ผมก็ไม่สนในเมื่อต้องการผมก็สนองแค่นั้นเมื่อเสร็จก็แยกย้ายไม่ต้องมายุ่งกัน แต่วันนั้นต้องขอบคุณความขี้เอาของผมหรือเปล่าที่ทำให้ผมได้เจอแม่ทูลหัวของผม
“^,.^”
“มึงทำหน้าตาหื่นฉิยหายเลยเพื่อน” เสียงไอ้เนย์มันพูดขึ้นผมมีเพื่อนสามคนไอ้เนย์ ไอ้พิชญ์ และไอ้ฟา
“กำลังนึกถึงหน้าที่แม่ทูนหัวละมั้งอยากรู้จังว่าสวยแค่ไหนถึงทำให้ไอ้คาสโนว่าเป็นบ้าขนาดนี้...”
“มึงไม่มีสิทธิมาเจอแม่ทูนหัวของกู!!” ผมบอกและมองมันอย่างจริงจังแค่ก็รู้สึกหวงซะแล้ว...
“ไอ้สัสเสียงดัง!”
“เซริวเธอมีปัญหาอะไร?” เพราะผมเสียงดังไปหน่อยเลยโดนอาจารย์ถาม
“ปะ...แม่ทูลหัว!!!!” ผมกำลังจะตอบอาจารย์แต่สายไปเห็นแม่ทูลหัวของผมกำลังเดินเข้าคณะตรงข้ามไป
พรึ่บ!!!
“เซริวจะไปไหน?!!” ผมไม่ฟังเสียงของอาจารย์ที่ถามและวิ่งออกมานอกห้องเรียนทันทีไม่ตาฝาดแน่นอนนั่นนะแม่ทูนหัวของโผ้มมมมมมมม
ตึก...ตึก...ตึก...
ผมวิ่งลงมาจากตึกเรียนและรีบตามเธอเข้าไปในคณะโบราณคดีซึ่งเป็นคณะที่ผมไม่คิดจะเข้าไปแต่วันนี้ต้องเข้าไปเพราะว่าที่เมียของผมอยู่ที่นี่!!!
“หายไปไหน...นั่นไง!!!”
“แม่ทูลหัว!!!!”
หมับ!! ผมวิ่งมาคว้ามือเธอ...
“..!!” และเธอก็มองผมอย่างตกใจ
“เจอสักทีนะแม่ทูนหัวของเซริว^^”
“ฮะ?”
คนอะไรทำหน้างงยังน่าร๊ากกกก >..<