อาทิตย์ต่อมา...
หอพัก PC
วันนี้เป็นฉันที่ฉันต้องกลับบ้านค่ะและแน่นอนว่าเซริวมากมายจนเกือบจะร้องไห้ออกมาวันนั้นที่สอบเสร็จวันสุดท้ายแต่ฉันปิดปากและลากออกมาก่อนค่ะ ไม่งั้นคงมีอายกันทั่วหน้าและวันนี้ฉันก็กำลังเก็บกระเป๋าเพื่อไปสนามบินโดยมีเซริวไปส่ง
ก๊อก ๆ ฉันเคาะกระจกรถที่มาเขานั่งอยู่ด้านในของฉันไม่ได้มากมายอะไรแค่กระเป๋าเป้หนึ่งใบนั้นเพราะที่บ้านฉันมีพร้อมหมดแล้วก็บ้านฉันนิดเนอะ...
ปึก! เซริวปลดล็อกประตูรถและฉันก็เข้ามานั่งด้านในแล้ว ส่วนเซริวไม่มองฉันเลย
“เป็นอะไร?”
“ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจัง...” เขาหันมาพูดด้วยพร้อมใบหน้าเศร้าสร้อยอย่างสุดฤทธิ์เพราะหลังจากสอบเสร็จอาทิตย์เดียวฉันก็ต้องไปแล้ว
“ใช่เวลาผ่านไปเร็วเพราะฉะนั้นสองเดือนเดียวมันก็ผ่านไป” ปึก ๆ
“ออกรถได้^^” ฉันตบไล่เซริวเบา ๆ ก่อนจะบอกให้เขาออกรถไปที่สนามบิน
