" หืมม "
เขามองไปยังสิ่งของที่ไทนี่ชี้ให้ดู
" อ่อ มันคือเลือดก้อน ผ่านวิธีการทำให้กินได้แล้ว นายพรานชาวตะวันออกบอกถึงวิธีการทำมาน่ะ " เขาบอก ในใจพลางกังวลว่าพวกเขาจะกินได้ไหม แต่จะให้มาโกหกแล้วค่อยบอกทีหลังก็ไม่ใช่เรื่อง
" พึ่งรู้ว่ามันกินได้ด้วย อร่อยดีนะ แปลก ๆ ดี " ไทนี่เอ่ยออกมา " เหมยลี่ เจ้าเคยกินสิ่งนี้ที่บ้านเกิดเจ้าหรือไม่ "
" อื้อ กินตอนไม่สบายกันน่ะ แต่จะมีผักอีกอย่างด้วย ข้าก็ไม่รู้ว่าผักอะไร " สาวน้อยบอก
" อ่อ แดนมังกรเค้ากินกันมานานแล้วซินะ " แนชคิดในใจ
เขาคิดว่าพอทุกคนรู้ว่าเป็นเลือด อาจจะไม่อยากกิน แต่เท่าที่ดูไม่มีซักคนเดียวที่มีอาการรังเกียจเดียดฉันท์ อาจเพราะว่าเป็นเด็กกำพร้ากันมั้ง
ในขณะที่เด็ก ๆ กำลังจดจ่ออยู่กับมื้ออาหารตรงหน้า แบรดก็เดินเข้ามา เขาเห็นเด็ก ๆ กำลังกินอาหารกัน เขาจึงเอ่ยทักแนช
" เอ้าลุงแบรด กลับมาแล้วหรือครับ " เด็กชายทักตอบ
" ใช่ ข้าคิด
