ตอนที่ 22 เพื่อนใหม่
1668 คำ
เช้าวันที่ 5
" ตื่นนน ๆ ๆ " เสียงไทนี่ปลุกเขา นาฬิกาปลุกส่วนตัวแหละ
เขาสงสัยจริง ๆ ว่ารู้กันได้ไง ว่าเวลาไหนแล้ว ตอนกลางวันพอว่า
หลังจากผ่านกิจวัตรประจำวันในช่วงเช้าไป แนชก็เรียกทุกคนมาประชุมกันเล็กน้อย เขาบอกทุกคนเรื่องเข้าป่า และรับปากทุกคนว่าจะไม่ออกมาช้าเกินไป เขาบอกทุกคนไปว่า วันนี้เขาจะตากเม็ดอัลมอนด์กับหญ้าหวาน ใครกลับมาไวก็คอยมาดูกันด้วย จะตากไว้ซัก 2 - 3 วันให้มันแห้งดี ไทนี่ก็บอกว่ากลับมาแล้วจะลองทำกระด้งดู ทุกคนแยกย้ายไปทำหน้าที่ แนชก็หยิบตะกร้าที่เต็มไปด้วยเม็ดอัลมอนต์และหญ้าหวาน ไปหาที่โล่ง ๆ รอบตัวบ้าน แล้ววางพวกนี้ไว้เลย พอเขาจัดการเกลี่ย ๆ ทั้งถั่วและหญ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาจึงมุ่งหน้าเข้าไปป่า
" มีด เรียบร้อย ตะกร้า เรียบร้อย " แนชตรวจเช็คความพร้อม แล้วเดินมุ่งหน้าไป เป็นเช้าที่น่าตื่นเต้นอีกวัน เขาเดินผ่านเพื่อนๆที่ลำธารผ่านตามทางไปยังทางเข้าที่ชายป่ารอบนอก
เขามองเข้าไปในป่า ใจเต้นตึกตัก จะเจออะไรใหม่ ๆ อีกไหมนะ บรรยากาศที่สุดแสนจะบรรยาย เสียงนกร้อง เสียงขยับตามพงหญ้า เสียงลมพัดใบไม้ เสียงต่างๆที่ผ่านเข้ามาในโสตประสาทของเขา ทุกสิ่งทุกอย่าง ช่างน่าตื่นตาตื่นใจ ยังไม่รวมภาพอันเขียวขจีของป่า ที่อาบด้วยแสงยามรุ่งอรุณ
" ประเมิน "
ร่ายเวทย์จบแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปในป่า เปิดกันไว้ดีกว่าแก้แหละนะ ถึงเราจะไม่สามารถสังเกตุเห็น แต่ถ้าสิ่งนั้นอยู่ในระยะสายตาที่เรามองเห็นต่อให้มองผ่านไป ชื่อของสิ่งนั้นก็จะลอยขึ้นมาเลย เจอชื่ออันตราย ๆ จะได้เผ่น !!
เขาเดินตรงเข้าไปยังกับดักอันแรกที่ใกล้สุดของเขาทันที และตามคาด มันว่างเปล่า ไม่มีแม้กระทั่งร่องรอยของการทำงาน ทุกอย่างยังอยู่เหมือนตอนที่เขาติดตั้งเสร็จ
" เอาน่ะ ใครมันจะประสบความสำเร็จทันทีทันใด ทุกอย่างย่อมมีอุปสรรค " เขาให้กำลังใจตัวเอง เดินไปอันที่ 2 และก็อีกเช่นกัน กับดักสะอาดเอี่ยม " มันใช้ได้จริงใช่ไหมเนี่ย " เขาเริ่มสงสัย แต่ก็เดินไปอันที่สาม เมื่อมาถึงอันที่สาม มันก็ยังว่างเปล่า แต่อันนี้ทำให้เด็กชายมีกำลังใจมากขึ้น กับดักของเขาทำงาน แต่จับลม หรือว่าโดนลมพัด ก็ยังไม่แน่ใจ อันนี้เขาจึงเก็บกู้เสร็จแล้วจึงเดินไปยังอันต่อไป
" โอ้วว " เขาอุทานอย่างพึงพอใจ อันที่ 4 ก็ว่างเปล่า แต่ที่ทำให้เขาอุทานนั้น คือไม้ที่ยึดกับบ่วงเพื่อดีดนั้น หักไปเลย แสดงว่ากับดักเขาทำงาน แต่ไม้ที่เขาใช้ น่าจะเล็กไป ตื่นเต้นชะมัด เก็บกู้เสร็จจึงเดินไปอันสุดท้าย ซึ่งก็ว่างเปล่าแต่กับดักทำงาน เก็บกู้ แล้ววางไว้ จึงเดินไปที่กับดักชุดต่อไปตรงแถวต้นอัลมอนด์
เมื่อเดินมาถึงอันแรกก็ใจเต้นโครมครามแล้ว มีสัตว์ตัวเล็กติดอยู่ โดนบ่วงมันกลางตัวเลย ห้อยต่องแต่ง มันดิ้นเอื่อย ๆ ดูหมดแรง
" ดอร์เมาส์ " ชื่อสัตว์ตรงหน้าเขา
" สัตว์ฟันแทะ คล้ายหนู แต่หางมีขนฟู หากินกลางคืน มีประสาทสัมผัสในการได้ยินดีเยี่ยม กินพืชและสัตว์ ดอกไม้ ผลไม้ ถั่ว แมลง เรียกอีกอย่างว่า กระรอกจิ๋ว อ่านต่อ - "
" น่ารักกกก " น่าตาคล้ายหนูอยู่เหมือนกัน
[ ได้รับความสามารถ สร้างกับดักสัตว์เล็กแบบเดินผ่าน ]
[ พรสวรรค์ทำงาน .......... แตกฉานการสร้างกับดักสัตว์เล็กแบบเดินผ่าน ]
" โอ้ยยย !! " เด็กหนุ่มร้อง พร้อมกับล้มลงหน้าคะมำ
เมื่อหายเจ็บเขาลุกขึ้น " บ้าเอ้ย " เขาสบถ แล้วยื่นมือไปทางกับดัก แนชค่อย ๆ แกะเจ้ากระรอกจิ๋วตัวนี้ออก มันแทบไม่ดิ้นเลย แกะเสร็จเขาจึงวางมันไว้ เค้าอยากกินเนื้อสัตว์นะ กินหอยกินปลากินกุ้งมาหลายวันติดแล้ว แต่เจ้าตัวนี้มันดูน่ารักและน่าสงสารเกินไป เขาจึงตัดใจปล่อยมันไปดีกว่า แต่มันยังหมอบนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาสกิดมันหลายที มันก็ไม่ไป
" จะตายป่าววะเนี่ย "
ถ้าปล่อยแล้วตาย น่าเสียดายก้อนโปรตีนตรงหน้า ในโลกเดิม เขาเคยกินแกงส้มกระรอก เขาไม่เกี่ยงที่จะกินมัน แต่เจ้าตัวนี้ มันดูน่ารัก น่าสงสารแปลก ๆ เขาหยิบมันวางในตะกร้าแล้ววิ่งออกไปทางเสียงน้ำ ที่ได้ยินตรงแถว ๆ หญ้าหวาน เขาคิดว่ามันน่าจะเหนื่อยหรือเปล่า จึงอยากให้มันได้จิบน้ำซักหน่อย จึงรีบวิ่งมา เมื่อมาถึงลำธาร จึงค่อย ๆ จับเจ้ากระรอกตัวจิ๋วขึ้นมาด้วยมือข้างซ้าย เอามืออีกข้างตักน้ำขึ้นมา แล้วยื่นไปที่มัน มันยังคงนิ่ง
" หรือว่าจะตาย " เขาคิด ทันใดนั้นเจ้าตัวเล็กนั่นก็ยื่นลิ้นมาค่อย ๆ เลียน้ำ จนถี่ขึ้นเรื่อย ผ่านไปซักพักนึงมันก็หยุด เขาจึงเดินกลับไปที่กับดักอันเดิม แล้ววางมันลงตรงที่เดิมที่เขาวางมันลงในตอนแรก เขาค่อย ๆ วางมันลงแล้วค่อย ๆ คลายมือออก
" ไปได้แล้วเจ้าตัวเล็ก " เขาไล่มันโดยเอานิ้วจิ้มท้องมัน มันยืดตัวขึ้น แล้ววิ่งขึ้นมือเด็กชายมา
" เอ้า ไล่ให้ไป ดันกลับมาอี๊ก จับกินซะดีมั้ง " สงสัยมันคงคิดว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณป่าว กระรอกสามารถเป็นสัตว์เลี้ยงได้ การฝึกสอนประสบความสำเร็จครั้งแรกโดยชาวจีน
" อยากอยู่ก็อยู่ ไม่มีครอบครัวให้กลับไปหารึไงเนี่ย " เขาบ่นพลางเดินไปกับดักอันที่ 2 ของบริเวณต้นอัลมอนด์
กระต่ายตัวหนึ่ง ดีดดิ้นอยู่ตรงนั้น ห้อยต่องแต่งเช่นกัน มีขนเทาอมเหลืง ใต้ท้องสีขาว และปลายหูและหางสีดำ
[ กระต่ายสีน้ำตาล ]
[ สัตว์กินพืช หากินกลางคืนแบบเป็นกลุ่ม อาศัยตามพุ่มไม้โดยขุดโพรง ในทุ่งโล่ง มักชอบบุกรุกเขตเกษตรกรรม อ่านต่อ - ]
" ทุ่งโล่ง ตรงนี้มันโล่งตรงไหนฟร๊ะ " เขาพึมพำออกมา สงสัยมาหาอาหารมั้ง ตรงนี้ถั่วทั้งนั้น เม็ดอัลมอนด์ เต็มพื้นไปหมด แต่ตรงนี้ก็โล่งกว่าตรงกอหญ้าแพนโกลามากอยู่
เขานึกขึ้นได้ว่ายังไม่มีอะไรใช้มัดสัตว์ที่ยังมีชีวิตเลย จึงวิ่งย้อนกลับไปหาเถาวัลย์ เอามาเผื่อทำกับดักอันที่พังด้วย เมื่อได้แล้วจึงวิ่งกลับมา จัดการมัดขาโดยเอาขาหน้ามามัดรวมกับขาหลัง เจ้าดอร์เมาส์ วิ่งไปมาบนไหล่เขา
" มันจะแทะเถาวัลย์ขาดง่าย ๆ ไหมนะ " คิดได้แบบนั้นจึงจัดการมัดคอมันหลวมๆแล้วดึงไปทางหลังไปผูกรวมกับขาหลัง ทำให้มันเงยคอขึ้น ทำได้ไม่ยากเท่าไหร่เพราะมันอ่อนแรง แล้วจัดการหย่อนลงตระกร้า
" อื้มม น้ำหนักดี "
เขาเดินต่อไปยังกับดักอันที่ 3 ทันที
" ตรงนี้นี่ หมานสุด ๆ " คำพูดจากโลกเก่าที่ติดปากเขา หมายถึงโชคดี สมหวัง
มีนกตัวนึงกระพือปีก เสียงดังพึบพับๆ ลั่นบริเวณนั้น มีสีหม่น ๆ เป็นลาย ๆ ปากและขาสีเหลือง
[ ไก่ฟ้าสีทอง ] ทองตรงไหนเนี่ย เขาคิดเมื่อเห็นชื่อมัน
[ หากินเมล็ดพืช ตามพื้นชายป่า แต่ตอนกลางคืน จะอยู่บนต้นไม้ ตัวผู้และตัวเมียสีสันต่างกัน ตัวผู้มีสีสดใส ลำตัวสีแดงสดลำคอมีลายสีดำสลับเหลือง หลังส่วนบนเป็นสีเขียว หลังที่เหลือและก้นเป็นสีทอง ปีกสีน้ำเงิน หางสีน้ำตายลายจุด แต่ตัวเมียสีหม่น ๆ ทั่วไปเหมือนไก่ฟ้าตัวเมียชนิดอื่น ๆ แต่สีเข้มกว่า อ่านต่อ - ]
" อู้วไก่ฟ้า " เคเอฟซีลอยมาทันที
เขายิ้มอย่างอารมณ์ดี จัดการผูกปีกและขา แล้วหย่อนลงตะกร้า
ในระหว่างที่เขาทำนั่นทำนี่ เจ้ากระรอกก็ลงจากตัวเขาลงไปที่พื้นบ้าง พอเขาลุกมันก็วิ่งขึ้นมาเกาะอีกแล้ว
" เป็นเด็ก 10 ขวบ ที่สู้ชีวิต แต่ชีวิตเสือกสู้กลับหนักเลย " เขาคิดถึงเจ้าของร่างนี้ และตัวเองตอนนี้ด้วย !! คิดแล้วพลางเดินไปกับดักอันที่ 4
อันนี้เฟล แต่ถึงกับหักกันเลยทีเดียว จัดการถอนการติดตั้งไว้ แล้วเดินตรงไปอันสุดท้าย
[ กระต่ายแจ็กหางดำ ] ( Black-tailed Jackrabbit )
[ อาศัย ตามพุ่มไม้พุ่มหญ้า หรือต้นไม้เล็ก ๆ หรือทุ่งหญ้า ไม่อพยพหรือจำศีลในฤดูหนาว อ่านต่อ - ]
เขาตรงไปมัดกระต่ายขนดำ ๆ ด้านในท้องและด้านในของขา มีสีขาวครีม ปลายหูด้านนอกสีดำเข้ม เมื่อมัดเสร็จแล้ว เขาก็เก็บกับดัก เอามารวมกันกับตรงกอหญ้า ตรวจเช็คอันที่ไม่ชำรุด ส่วนอันที่หักก็ทำขึ้นมาใหม่ ทำเสร็จทุกอันดูดีกว่าเดิมและดูดีมีมาตรฐาน ผลจากความสามารถขั้นแตกฉานเยี่ยมจริง ๆ จากนั้นเขาก็จัดการหาที่ปักใหม่ โดยใช้เวทย์ประเมินดูร่องรอย และเก็บอัลมอนด์มาด้วย ยื่นให้เจ้าตัวเล็กด้วยเมื่อเสร็จเขาจึงมุ่งหน้าออกจากป่าเลย
" วันนี้เอาแค่นี้แล้วกัน " เขาพูด คิดในใจว่ากินแค่ไก่แล้วกัน กระต่ายจะลองขายดูเพราะจะลองทำอาหารก็ไม่รู้ทำยังไง เครื่องปรุงก็ไม่มี พลางหันหน้าไปดูเจ้าตัวเล็ก ที่เกาะอยู่ที่ไหล่ของเขา แต่อยู่ข้างในเสื้อตลอดเวลา 1 คน กับ 4 ตัว ได้เดินออกจากป่าไป
- ผู้เขียน
