แสนขวัญไม่อยากมองแก่นกายลำใหญ่ ทว่า...ดวงตากลมโตทั้งคู่กลับไม่เชื่อฟังผู้เป็นเจ้าของ ดันหลุบสายตามองปะทะกับความแข็งขึง ซึ่งอเล็กซ์ตั้งใจโอ้อวดยั่วยวนให้เธอหิวกระหายในรสสวาท ก็ถึงกับอายหน้าแดงซ่านร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว
“พร้อมสำหรับการมอบความสุขให้กับผมหรือยัง”
“เอ่อ...ยะ...ยัง...ฉันยังไม่พร้อม...”
“แต่ผมพร้อมแล้ว...”
อเล็กซ์ตอบอย่างเอาแต่ใจตนเป็นใหญ่ ร่างล่ำสันเปล่าเปลือยก้าวขึ้นไปบนเตียง คว้าผ้าห่มที่แสนขวัญยึดเป็นป้อมปราการปกปิดเรือนกายทิ้งลงข้างเตียง ดึงร่างบางชวนพิศให้ถลาเข้ามาหาตนเอง แล้วสวมกอดไว้แนบแน่น สูดลมหายใจลึกๆ เพื่อดอมดมกลิ่นกายหอมรวยระรินจากตัวหญิงสาว
“ผมพร้อมทุกนาทีเมื่อได้อยู่ใกล้คุณ...มอบความสุขให้กับผมสิ...แสนขวัญ...”
แสนขวัญยังอ่อนประสบการณ์ในบทเรียนรัก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรให้อเล็กซ์พึงพอใจและมีความสุขที่สุด จึงได้แต่นิ่งขึงปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายมอบ
