“แกล้งทำเป็นจำผัวตัวเองไม่ได้ใช่ไหม ถ้ายังงั้นมานี่! คงต้องใช้เวลานานซะหน่อย เพื่อทบทวนความจำว่าผมกับคุณเคยนอนบนเตียงด้วยกันทุกวัน”
เค้นเสียงตะคอกด้วยความโกรธจัดไปแล้ว มือใหญ่ก็คว้าหมับตรงบ่าเล็ก กระชากร่างบางเต็มแรงให้ลุกขึ้นจากพื้นถนน
“โอ๊ยยย...ปล่อยฉัน...”
แสนขวัญไม่ทันระวังตัว พอถูกกระชากเต็มแรงก็ร้องครวญ เจ็บแปลบทั่วทั้งบริเวณหัวไหล่ แต่ก็ไม่เท่ากับอาการปวดหัวที่เริ่มเล่นงานหนักเข้าจนใบหน้างามขาวซีดไร้สีเลือด
อเล็กซ์ไม่สนใจใบหน้าขาวซีด ความโกรธกำลังครอบงำไปทั่วทั้งตัว กระชากให้ร่างบางลุกขึ้นยืนได้แล้วก็ออกแรงดึงให้แสนขวัญเข้าไปนั่งในรถยนต์
“เข้าไป!”
“ไม่! ฉันไม่ไปกับคุณ ช่วยด้วย! เนตรช่วยเราด้วย”
แสนขวัญขืนตัวไว้ไม่ยอมเข้าไปในรถ พยายามตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่ออเล็กซ์กระแทกประตูรถปิดเต็มแรง ก่อนจะเดินเร็วๆ อ้อมไปด้านคนขับ พร้อมกับสั่งลูกน้องติดเสียงห้วน
