“ได้ ข้าจะทำตามที่เจ้าบอก” องค์รัชทายาททำตามที่ธิดาดอยแนะนำ “ขอบใจเจ้ามากนะ ถ้าไม่ได้เจ้า ข้าคงไม่รู้อะไรหลายเรื่อง เหมือนข้าถูกปิดหูปิดตาไว้ เห็นทีข้าต้องออกมานอกวังบ่อยๆ ข้าจะได้รู้ว่าราษฎรของข้ามีความเป็นอยู่ยังไง”
“ด้วยยุคสมัยทำให้ท่านมองราษฎรไม่ทั่วถึง ขนาดในยุคของข้า ทีมีความทันสมัยกว่ายุคท่านมาก ยังมีคนจนเกือบค่อนประเทศ ไม่แปลกหรอกที่ท่านจะไม่รู้” ธิดาดอยพูดตามความจริง “ข้าราชการที่กังฉิน เอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว ไม่นึกถึงชาวบ้านก็มีแต่ความร่ำรวย งบประมาณต่างๆ ที่ท่านให้ตามเมืองต่างๆ ไปพัฒนาเมืองนั้นๆ ถึงมือชาวบ้านจริงๆ ไม่เท่าไหร่ พวกกังฉินเอาไปเป็นทอดๆ ตำแหน่งสูงหน่อยก็ได้มากหน่อย ไล่ๆ ระดับลงมา อย่างเช่นงบประมาณที่ท่านจ่ายทำเขื่อนสูงหลายพันตำลึง ท่านอำมาตย์กับพวกเอาไปส่วนหนึ่ง ซึ่งส่วนนี้อาจแบ่งให้หลายคนซึ่งคงมากอยู่ ก่อนส่งให้นายอำเภอที่เอาไปส่วนหนึ่ง เหลือทำเขื่อนส่วนหนึ่ง แต่พวก
