ธิดาดอยไม่เพียงแค่พูด เธอยังหอมแก้มเขาและซบหน้าลงบนบ่าแข็งแรง องค์รัชทายาทถอนหายใจ รู้สึกใจอ่อนขึ้นมาทันที
“แล้วจะออกไปได้ยังไง ถ้าออกไปข้างนอกก็ต้องมีคนเห็นเจ้าน่ะสิ”
การออกไปนอกวัง อย่างแรกคือออกไปจากตำหนักนี้ แล้วการออกไปนั่นหมายถึงเดินออกไป เหล่าขันทีและนางกำนัลก็ต้องเห็นธิดาดอย ความมิแตกหรอกหรือ
“ข้ามีวิธี แค่ท่านพาข้าไปแค่นั้น”
“วิธีอะไร” องค์รัชทายาทรีบถาม
“ท่านอย่าลืมสิว่า ข้าเป็นนกในตอนกลางวัน ข้าบินไปโน่นนี่ ข้ารู้ช่องทางที่จะออกไปจากที่นี่โดยไม่มีใครรู้”
“จริงเหรอ” คนถามทำหน้าแปลกใจ
“จริงสิ ธิดาดอยสักอย่าง สบายหายห่วง” ธิดาดอยพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านไปเอาชุดของท่านมาสองชุดสิ แต่ไม่ต้องเอาชุดแบบเต็มยศนะ เอาแบบธรรมดาคนเห็นจะได้ไม่สนใจ”
“เอามาทำไมสองชุด”
“ก็ท่านชุดนึง ข้าชุดนึงไงล่ะ” ธิดาดอยบอก “ข้าจะปลอมตัวเป็นผู้ชาย คนอื่นเห็นจะได้ไม่สงสัยไง”
“ได้สิ ข้าจะไปเอามาให้”
