“นี้เจ้าคะ พวกท่านลองเปิดดูนะเจ้าคะว่าสนใจขนมชนิดไหน ข้าเขียนชื่อขนมและวาดรูปไว้แล้วเจ้าค่ะ” หนิงลู่ซือยื่นรายการขนมให้มู่ลี่หลิน 2 เล่ม มู่ลี่หลินก็ยื่นต่อให้บุตรชายทั้งสอง 1 เล่ม อีกเล่มนางเปิดดูกับสามี
ทุกคนต่างรู้สึกแปลกใจ สนใจ กับชื่อขนมที่ไม่เคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน ยกเว้นหวังซีฮันที่เขารู้แล้วว่ามันคือขนมจากชาวโพ้นทะเล
“ช่างเลือกยากยิ่งนัก” หวังหย่งสือที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก
“ใช่เจ้าค่ะท่านพี่ น้องก็เลือกไม่ได้ อยากกินไปหมดทุกอย่าง” มู่ลี่หลินหันไปกล่าวกับสามี
“ใช่ขอรับท่านแม่” หวังซีห่าวก็เห็นด้วยกับท่านพ่อและท่านแม่
“อาซือ เจ้ามีแนะนำหรือไม่” หวังซีฮันเอ่ยถามหญิงสาวที่หันไปพูดคุยกับน้องสาว นางอาจจะมีคำแนะนำดีๆ ให้พวกเขา
“งานนี้เป็นถึงงานวันเกิดของฮูหยินมู่ คนที่มาย่อมต้องเป็น ฮูหยิน นายท่าน คุณหนู คุณชาย ข้าขอแนะนำเป็นขนมที่หยิบทานได้ง่ายเจ้าค่ะ เช่น ทองหยิบ ทอ
