ชายหนุ่มเดินออกไปหลังร้านมองหาไอ้ตัวดีที่มันบังอาจมาลวมลามเด็กในความดูแลของเขา และเมื่อมาถึงก็เดินเข้าไปก่อนจะเตะอัดท้องมันทีหนึ่งจนมันถึงกับจุกกุมหน้าท้องตัวเองไว้แน่น ล้มลงพื้นแทบจะลุกไม่ไหว
"อ๊าก... กะ...แก"
"อย่ามาทำเก่งให้มากนัก ถึงพ่อมึงเป็นนายก เป็นประธานาธิบดีกูก็ไม่กลัวโว้ย"
เขาคุกเข่านั่งลงตรงหน้าผู้ชายคนนั้น เงยคางเขาขึ้นมาจ้องมองอย่างหงุดหงิดก่อนจะบีบอย่างแรงจนเขาร้องออกมาเสียงหลง
"โอ๊ยยยยยย"
"มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร หืม"
"ขะ...ขอโทษ"
ชายคนนั้นเอ่ยขอโทษวชิเสียงสั่น ดูจากสภาพแล้วไม่ควรเลยที่จะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งด้วย ถ้าเกิดว่าหมอนี่มันเก่งจริงขึ้นมาเขาจะซวยแถมพ่อจะด่าอีก
"น่าสมเพชนะมึงอ่ะ ต่อยอีกสักทีดีป่ะ"
"ยะ...อย่า"
"นายครับคุณแสนซนให้มาตามครับ"
วชิหลับตาลงก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างระบายอารมณ์ สงสัยกลัวว่าเขาจะกระทืบไอ่คนนี้จนปางตายล่ะมั่งถึงได้ส่งคนมาตามถึงที่ เดี๋
