หลังจากเคลียร์กันลงตัวปรับความเข้าใจกันเสร็จเขาก็กลายมาเป็นทาสจำยอมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะถ้าดุเธอเพียงนิดเดียวก็จะบีบน้ำตาเรียกร้องความสงสารจากเขา
"พี่วชิขาแสนซนหิวข้าวค่ะ"
"ไปดูหนังกับเพื่อนแล้วไม่ได้กินข้าวเหรอไง"
"ก็พี่โทรตามหนูถี่ขนาดนั้นคงจะมีอารมณ์กินข้าวหรอกค่ะ ดูหนังจบก็รีบกลับเลยเนี่ย"
เธอกอดเอวชายหนุ่มเอาไว้หลวมๆ ออดอ้อนสารพัดให้เขาตามใจแต่ก็ไม่ได้อ่อนแอถึงขั้นยอมทุกอย่างแบบที่ผ่านมา
"อืม... ไปแต่งตัวแล้วลงไปข้างล่าง"
"หนูลงไปได้เหรอคะ"
แสนซนยิ้มแก้มปริเอ่ยถามชายหนุ่มเพื่อความแน่ใจ เพราะปกติเขาจะไม่ยอมให้เธอลงไปเกรงว่าจะเจอคนรู้จัก
"วันนี้พวกมันไม่ได้มาหรอกลงไปได้ แต่ว่าแต่งตัวให้มันดีหน่อยได้มั้ยเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อของที่ห้าง เพราะฉะนั้นถ้าโทรศัพท์มาขอไปเที่ยวกับเพื่อนอีกพี่จะยึดแบล็คการ์ด"
"ทำไมที่รักขู่เก่งจังคะ"
เสียงหวานออดอ้อนชายหนุ่มเพื่อให้เขาอารมณ์ด
