สรุปแล้วเธออยู่กับใคร

764 คำ
บทที่2 สรุปแล้วเธออยู่กับใคร หมวยตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงแรมที่เธอเคยมากับคุณภีมจึงลุกไปล้างหน้าก่อนจะเห็นเงินจำนวนสองพันวางไว้ที่หัวเตียง “ค่าไรวะ” ดูเหมือนสาวน้อยจะไม่ได้สนใจอะไรเธอรีบแต่งตัวจากนั้นก็กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูโซเซียล “เชี่ย!!!” เสียงอุทานทำให้ม่อนพี่ชายของเธอถึงกับหันไปมองหน้าด้วยความตกใจ “เป็นไรหมวยตกใจหมด!” “ปะ..เปล่าเฮีย หนูไปทำงานก่อนนะ” ม่อนมองน้องสาวด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่อยากยุ่งด้วยจึงรีบแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง บริษัทนำเข้ารถยนต์ หมวยเดินจ้ำอ้าวเข้ามาก่อนจะเดินตรงไปหากัสเพื่อนรักที่มาฝึกงานอยู่ที่เดียวกัน “อีกัสเมื่อคืนกูอยู่กับคุณภีมใช่ไหม” ฉันกระซิบถามมันด้วยความโมโห “กูจะรู้มึงไหมล่ะ มึงเมาเรื้อนขนาดนั้นหันมาก็ไม่เจอมึงแล้ว” “เมื่อคืนคุณภีมเช็คอินอยู่เขาใหญ่แล้วกู....” “มึงทำไม?” “ไม่มีอะไรหรอกกูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำจากนั้นก็พยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เมื่อคืนฉันเจอคุณภีมจากนั้นก็ไปจัดกันในห้องน้ำและภาพก็ตัดไป หรือคุณภีมเช็คอินหลอกคุณผู้ชายแต่จริงๆหนีเที่ยว แต่ความคิดทั้งหมดถูกสลัดออกจากหัวทันทีเมื่อมีคนเข้ามาในห้องน้ำเธอจึงรีบเดินออกไปทำงานของตัวเอง “หรือจะโทรหาคุณภีมดี” ไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์ร่างของหมวยก็ถูกรวบเข้ามาในห้องเก็บของเธอตกใจพยายามร้องแต่กับถูกมือหนาปิดปากเอาไว้เมื่อหันไปมองก็ต้องถอนหายใจเมื่อคนด้านหลังคือคุณภีม “ตกใจหมดเลยค่ะ” “คิดถึงเธอจังวันนี้เจอกันที่เดิมนะ” “ค่ะ” จ๊วบ.. “อื้ออ คุณภีมอย่าค่ะนี่มันเวลางานนะคะ” ฉันรีบดันหน้าคุณภีมออกเมื่อถูกจู่โจมไม่หยุด “ครับผม...ไว้เจอกันตอนเย็นนะ” “ค่ะ” ทั้งสองรรีบเดินแยกออกมาจากห้องเก็บของโดยไม่มีใครเห็นหรือสงสัยอะไร เมื่ออยู่ในเวลางานทั้งสองก็เป็นเพียงเจ้านายและลูกน้องเท่านั้น ความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัดทำให้ทั้งสองสามารถมีชีวิตเป็นอิสระจะคุยหรือคบกับใครก็ได้ ซึ่งแน่นอนว่าภีมเองก็มีสาวๆคุยอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้พิเศษอะไร เมื่อถึงเวลาเลิกงานหมวยก็รีบนั่งรถมายังคอนโดส่วนตัวของคุณภีมที่ไม่มีใครรู้ เธอกลับเข้ามาทำอาหารเพื่อรอคุณภีมที่ต้องไปส่งลูกค้าจนถึงเวลาที่คุณภีมกลับมา “หอมจังเลยทำอะไรครับ” “ทำของโปรดคุณภีมไงคะ” “น่ารักจังเลย เอ้อเมื่อคืนผมไปตี้กับเพื่อนที่เข้าใหญ่มาสนุกมากไว้คราวหน้าผมจะพาคุณไปด้วยนะ" เคว้ง! เสียงช้อนล่วงจากมือของหมวยทันที เธอทวนคำพูดของคุณภีมอีกครั้งนึง เมื่อคืนไปตี้กับเพื่อนที่เขาใหญ่งั้นเหรอ “เป็นอะไรหมวย” “ปะ..เปล่าค่ะสงสัยมืออ่อน” “ไม่สบายหรือเปล่าหน้าซีดเลย” “ค่ะ..วันนี้หนูปวดหัวมากเลยตอนนี้ก็เริ่มปวดอีกแล้ว” “งั้นรีบกินข้าวเถอะเดี๋ยวผมเอายาแก้ปวดให้” “ค่ะ..” เวลาผ่านไปหมวยนอนเล่นอยู่ข้างกายคุณภีมหลังจากที่เสร็จสมอารมณ์หมายไปแล้วเธอไถหน้าจอไปเรื่อยเพื่อดูการเช็คอินที่ผับเมื่อคืน “มันต้องมีสิ” “มีอะไรครับ” ผมหันไปมองหมวยที่เลื่อนดูอะไรบางอย่าง “อ๋อ เมื่อคืนหนูเจอเพื่อนสมัยเรียนค่ะ ลืมขอเบอร์กันไว้เลยจะลองดูเผื่อมันเช็คอินที่ผับ” “ชื่ออะไรล่ะเดี๋ยวผมช่วยหา” “ไม่เป็นไรช่างเถอะเดี๋ยวค่อยให้กัสไปถามเพื่อนอีกคน” “คืนนี้นอนกับผมนะ คืนนี้ไม่ได้ออกไปตี้ที่ไหนขอพักตับบ้าง” “พักตับแต่ไม่พักเอวเลย ถุงยางหมดไปกล่องนึงแล้วนะคะ” "อ่าาาา ของแบบนี้มันอดได้ที่ไหนล่ะพูดมากเดี๋ยวต่อเลย" "พอก่อนค่ะ เหนื่อยขาล้าไปหมดแล้ว" ฉันถูกคุณภีมรวบไปกอดทำให้ต้องหยุดการค้นหาเฟซบุ๊กของผู้ชายคนนั้น ฉันจำได้แม่ว่าเขามีความคล้ายคุณภีมมาก
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม