“แม่.... อย่าเลย... หนูผิดเอง ที่หนูทำไปเพราะว่าหนูรักพี่ปานมาก หนูกลัวเสียพี่ปานไป แต่หนูไม่ได้ข่มขืนหรือขืนใจพี่ปานเลยนะจ๊ะ เราสองคนสมยอมกัน” น้ำเสียงแผ่วเบาพยายามพูดออกมา เขาไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องเสื่อมเสียไปด้วย ความผิดทั้งหมดเขายอมรับเอง จะให้คนอื่นมารับแทนไม่ได้หรอกนะ
“นังหนูหมายความว่ายังไง!” ผู้ใหญ่หันขวับมองหน้าลูกสาวอย่างต้องการคำตอบ หลังได้ยินคำพูดของติณณภพ
“ตามที่ติณณ์พูดนั่นแหละค่ะพ่อหนูสมยอมเอง” ปานชีวาพยักหน้ายอมรับ
“นังหนู!! ทำไมเอ็งทำตัวแบบนี้ ทำไมไม่รักนวลสงวนตัวละ พ่อผิดหวังในตัวเอ็งมากเลยนะ” พ่อผู้ใหญ่มองหน้าลูกสาวคนโตอย่างผิดหวังอุตส่าห์สอนมาอย่างดี แต่ดันมาทำตัวแบบนี้ ไม่รักตัวเองก็ควรเห็นแก่หน้าตาพ่อแม่บ้างว่าจะโดนนินทายังไงถ้าหากใครรู้เข้า
“พ่อ...หนูผิดไปแล้ว พ่ออย่าทำร้ายติณณ์อีกเลยนะ พ่อก็เห็นว่าติณณ์จริงใจกับหนูแค่ไหน ทำไมพ่อไม่ลองเปิดใจกว้างๆ ดูละ สิ่งที่ผ่
