บทที่ 5
1218 คำ
EP5
ผมได้ยินยัยเด็กน้อยคุยโทรศัพท์กับแม่ผม ผมเลยให้น้องจูนกลับไปก่อนพอน้องจูนเดินออกไป ยัยเด็กน้อยก็ลดสมาร์ตโฟนลงจากหู แล้วหันไปเลือกผักต่อ
"อ้าว คุยกับแม่เสร็จแล้วเหรอ" ผมเอ่ยถามด้วยความงง รับปุ๊บวางปั๊บเลย อะไรวะ!?
"อื้อ" เธอตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ ผมเลยดึงสมาร์ตโฟนออดจากมือเธอมากดดู แล้วก็เป็นไปอย่างที่ผมสงสัยจริง ๆ เธอไม่ได้คุยกับแม่ผม เธอแกล้ง!!!
"นี่เธอหลอกฉันเหรอ" ผมกระชากแขนเด็กน้อยเข้ามาจนร่างเล็ก ๆ ของเธอเข้ามากระแทกอกผม
"อือ" เธอตอบกลับอย่างไม่สะทกสะท้าน และมองมือผมที่จับแขนเธออยู่
"ปล่อย" เธอเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย ผมไม่ทำตามแถมยังจับแขนเธอแรงขึ้นมากกว่าเดิม
"คุณเป็นลูกประสาอะไร ถึงไม่รู้ว่าช่วงนี้แม่คุณยุ่งมากขนาดไหน" คำต่อว่าของยัยเด็กน้อยทำให้ผมชะงัก และคลายมือ จับเธอไว้หลวม ๆ
"ฉันจะบอกอะไรให้นะ ช่วงนี้คุณพ่อคุณแม่ของคุณท่านกำลังเคลียร์เรื่องที่จะเปิดสปาที่จีน ท่านทั้งสองยุ่งมาก งดการติดต่อ" ยัยเด็กน้อยพูดต่อ
"ถ้าคุณเข้าบริษัท คุณก็คงรู้ความเคลื่อนไหวภายในบริษัท แต่คุณไม่ไง คุณถึงได้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย" ยัยเด็กน้อยยังคงพูดต่อ
ผมพยักหน้ารับรู้ในสิงที่เธอพูด แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่พอใจอยู่ดี เพียงแต่ไม่พูดอะไรแล้วเข็นรถเข็นไปชำระเงิน
"ห้าพันหกร้อยเจ็ดสิบห้าบาทค่ะ" พนักงานบอกจำนวนเงินกับผม ผมหันไปมองหน้ายัยเด็กน้อยทันที
"นี่เธอซื้อไปขายหรือเปล่าเนี่ย" ผมเอ่ยออกมาอย่างอึ้ง ๆ ซื้ออะไรขนาดนี้วะเนี่ย
"ก็ซื้อทีเดียวใช้ได้นาน" ยัยเด็กน้อยตอบกลับ
ผมหยิบแบงค์สีเทาจำนวนหกใบส่งให้พนักงานที่ยืนยิ้มแป้นอยู่ พนักงานรับและทอนเงินให้ ผมเข็นรถเข็นมากับเด็กน้อย ผมตั้งใจว่าจะทิ้งยัยนี่ไว้ที่นี่แหละ ผมเลยออกอุบาย...
"เด็กน้อย ฉันปวดท้อง เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะ" ผมพูดพร้อมเอามือกุมท้องให้มันดูสมจริง เธอจะได้เชื่อผม
"อืม" เธอตอบกลับและมาเข็นรถไปนั่งตรงจุดที่ผมชี้
ผมเดินอ้อมไม่ให้เด็กน้อยเห็น ไปที่ลานจอดรถและขับรถออกไปทันที ผมไปหาไอ้เคที่บริษัทมัน...
TANYHONG TALKS
ฉันนั่งเล่นเกมส์ระหว่างรอคุณกร มะปรางก็เดินเข้ามา
"ตันหยงงงง" เธอเอ่ยเรียกฉันเสียงดัง จนคนแถวนั้นหันมามอง และรีบก้าวขายาว ๆ ของเธอเข้ามาหาฉัน
"แกจะเสียงดังทำไม คนมองกันเป็นแถว" ฉันดุยัยเพื่อนตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างกาย
"ช่างสิ อยากมองก็มองไป" มะปรางตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ
"แกมาทำไรเนี่ย" ฉันส่ายหัวเบา ๆและอมยิ้มกับท่าทางของมะปรางก่อนที่จะเอ่ยถามขึ้นมา
"มาเดินเล่นอะ แก้เบื่อ" เธอตอบกลับและมองรถเข็นที่จอดอยู่ข้างฉัน แล้วถาม "แกมาซื้อของเหรอ มายังไงอะ"
"มากับคุณกร... คนที่ฉันต้องดูแลอะ" ฉันตอบกลับ
"แล้วไหนอะ คนที่แกต้องดูแล" มะปรางถามพลางชะเง้อมองหาบุคคลที่พูดถึง
"หายไปไหนก็ไม่รู้เนี่ย" ฉันตอบกลับพร้อมดูนาฬิกาที่ข้อมือ "เขาบอกว่าปวดท้อง แต่นี่หายไปจะสองชั่วโมงแล้ว"
"ห๊ะ!!! ฉันว่าไม่ใช่ละ แกโดนเขาทิ้งแล้ว" มะปรางเอ่ยออกมา
"ฉันก็ว่างั้นแหละ" ฉันคิดตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรกแล้ว แต่ฉันก็ยังคงนั่งอยู่ต่อ เผื่อว่าเขาจะแค่แกล้งฉัน เขาก็รู้ว่าฉันไม่มีเงิน ฉันจะกลับยังไง ไหนจะของมากมายนี่อีก คอยดูนะ ฉันจะเอาคืนให้ดู!!!
"เดี๋ยวฉันไปส่งนะ แต่ แกไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันก่อนได้ปะ ฉันหิว" มะปรางพูดพร้อมยู่หน้าลง
"เลี้ยงด้วยนะ ไม่มีเงินอะ ลืมเอากระเป๋าสตางค์มา" ฉันตอบกลับ ฉันเองก็เริ่มหิวแล้ว สเต๊กที่กินเข้าไปมันย่อยไปแล้ว
"ได้อยู่แล้ว"
ฉันและมะปรางมากินชาบูกัน จนอิ่มแน่นพุงไปหมด มะปรางก็ขับรถมาส่งฉันที่คอนโดคุณกร
"เดี๋ยวฉันช่วยถือขึ้นไปนะ" มะปรางพูดพร้อมเอาของในรถมาถือ
"ไม่เป็นไรแก" ฉันรีบปฏิเสธ
"อ้าว ทำไมล่ะ ของเยอะขนาดนี้แกจะถือยังไงไหว" ใช่ของเยอะมาก ต่อให้มะปรางช่วยก็คงต้องเดินถึงสองหรือสามรอบ
"คือ... ฉันกลัวเขาจะว่าอะ" ขนาดฉันไปอยู่ด้วยเขายังคอยหาทางกวนให้ฉันอยู่ไม่ได้ ถึงกับทิ้งฉันเลย แล้วนี่พาใครก็ไม่รู้ขึ้นห้องไป ถ้าเขารู้เขาต้องไม่พอใจแน่ ๆ
"ฉันเข้าใจนะ แต่แกจะไหวเหรอ"
"ไหวดิ" ฉันตอบกลับและส่งยิ้มให้มะปราง
"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ" รปภ เดินเข้ามาถามพร้อมกับส่งรอยยิ้มมา
"มาพอดีเลย ช่วยขนของพวกนี้ขึ้นห้องได้ไหมคะ" มะปรางพูดกับ รปภ
"อ๋อได้เลยครับ รอสักครู่นะครับ" รปภ ตอบกลับและวิ่งเข้าไปที่ล็อบบี้
เขาเดินกลับมาพร้อมกับรถเข็น เขาเอาของชิ้นใหญ่ ๆ วางในรถเข็น ฉันก็หิ้วพวกอาหารสด
"ขึ้นห้องก่อนนะ ขอบใจแกมากที่มาส่ง" ฉันหันไปพูดกับมะปราง
"เออ แล้วเจอกันนะ" มะปรางตอบกลับพร้อมโบกมือลา ก่อนจะขับรถออกไป
ฉันและรปภ ขึ้นมาถึงที่ห้อง รปภก็ช่วยเอาของชิ้นใหญ่ ๆ วางให้ที่พื้นหน้าโซฟา แล้วกลับลงไป ฉันก็จัดการเก็บข้าวของทุกอย่าง และเริ่มทำความสะอาดห้อง จนเวลาล่วงเลยมาถึงสองทุ่ม...
"ทำไมยังไม่กลับอีกนะ" ฉันมองนาฬิกาที่ผนังและพึมพำออกมา
ฉันนั่งลงที่พื้นห้องและหยิบสมาร์ตโฟนออกมา ต่อสายหาคุณกร แต่เขาไม่รับสายฉัน ฉันเลยเข้าแอปพลิเคชั่นเฟซบุ๊ก
ฉันกดดูตรงช่องค้นหา ที่ให้คุณกรแอดไว้เมื่อวาน แล้วเข้าหน้าเฟสเขา เขายังไม่รับแอดฉัน ฉันรู้ตั้งแต่เมื่อวาน ฉันไม่โวยวายไม่ว่าเขา เพราะฉันแอดเพื่อน ๆ ในแก๊งเขาไว้หมดแล้ว
ไม่ว่าจะคุณกู๊ด คุณเค หรือคุณเอิร์ธ ทุกคนรับแอดฉันไว้แล้ว ฮึ! ฉันออกจากหน้าเฟซคุณกร และเข้าเฟซคุณเคแทน
โชคดีที่หนุ่ม ๆ พวกนี้ชอบอัพโซเชียล หน้าเฟสคุณเค ปรากฏโพสล่าสุดเมื่อตอน 19.47น. เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี่เอง เขาโพสว่า 'ไอ้กรชวนมาเมา มื้อนี้ไอ้กรเลี้ยง!!" และเป็นรูปแก๊งเขาแต่คุณกรก็ยังดูปกติไม่เมาอะไรมาก...
กลับมาเตรียมโดนฉันเอาคืนได้เลย!!!
- ผู้เขียน
