3. ฟังแล้วขัดหู
837 คำ
(ป่วนหัวใจนายบอดี้การ์ดหน้านิ่ง)
#ณะ โรงเรียนเอกชนชื่อดัง***
ขณะนี้รถตู้คันหรูสีขาวได้จอดอยู่หน้าตึกเรียนโดยมีบอดี้การ์ดสองคนยืนกอดอกพิงประตูรถเพื่อรอรับเด็กสาวหรือคุณหนูของพวกเขานั้นเอง และในขณะที่พวกเขายืนรอคุณหนูของพวกเขาอยู่นั้น ก็มีสายตาหลายคู่ของเด็กนักเรียนผู้หญิงมองมาที่พวกเขาสองคนเป็นตาเดียวกัน เด็กสาวเหล่านั้นต่างกรี๊ดกร๊าดดี้ด้าในความหล่อเท่ของพวกเขากันใหญ่ โดยเฉพาะบอดี้การ์ดคนใหม่ที่เป็นจุดเด่นจุดสนใจของสาวๆ ด้วยความที่เขามีใบหน้าหล่อเหลารูปร่างดีและดูเท่ดูแบดบอยจึงเป็นที่สนใจของสาวๆและเป็นสเปคของสาวๆหมู่มาก
"เราไปก่อนนะพี่ภีมหน้าจะมารอรับแล้ว เจอกันวันจันทร์นะ บ๊ายบาย" เป็นเสียงเด็กนักเรียนผู้หญิงชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกหรือเสียงของมิรานั้นเอง เธอเอ่ยลาเพื่อนๆของเธอ พลางโบกมือลาให้เพื่อนในคำพูดสุดท้ายของประโยค เพื่อนๆของเธอที่ยืนอยู่สองคนก็ต่างโบกมือลาและยิ้มให้เธอเช่นกัน จากนั้นมิราก็แยกกับเพื่อนสาวทั้งสองคนและวิ่งไปที่รถตู้คันหรูสีขาวที่จอดอยู่หน้าตึกเรียนตรงจุดเดิมเหมือนทุกวันทั้งตอนมาส่งและตอนมารับเธอ
ตึกๆๆๆๆ~
เป็นเสียงฝีเท้าของเด็กสาว เธอมักจะวิ่งมาที่รถที่จอดรอรับเธออยู่แบบนี้เป็นประจำ
"คุณหนูวิ่งมาแบบนี้อีกแล้วนะครับ ถ้าเกิดหกล้มลงไปจะทำยังไงครับ เดี๋ยวนายได้เอาผมตายเลย" ทันทีที่เด็กสาววิ่งมาถึง ภีมก็รีบเอ่ยเตือนประหนึ่งดุคุณหนูของเขาไปทันทีอย่างไม่จริงจัง
มิราไม่ได้สนใจคำพูดของบอดี้การ์ดคนสนิทเลย เธอเอาแต่มองผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆเขาอย่างไม่ละสายตา...ซึ่งผู้ชายคนนั้นก็คือวายุและตอนนี้วายุก็มองเด็กสาวอย่างไม่ละสายตาเช่นกัน
"อ่อ คุณหนูครับนี่พี่วายุบอดี้การ์ดคนใหม่ครับ นายให้พี่วายุมาคอยตามดูแลคุณหนูคู่กับผมครับ" เห็นแบบนั้นภีมจึงรีบเอ่ยแนะนำรุ่นพี่ให้เด็กสาวรู้จักทันทีเพื่อไม่ให้เธอต้องสงสัยนาน
เด็กสาวละสายตาจากบอดี้การ์ดคนใหม่แล้วหันไปพยักหน้ารับรู้อย่างเข้าใจกับบอดี้การ์ดคนสนิทของเธอพลางส่งยิ้มให้ โดยมีสายตาคมกริบมองเธออยู่ตลอดเวลา ซึ่งเจ้าของดวงตาคมกริมคู่นั้นไม่ชอบใจเอาซะเลยกับรอยยิ้มของเด็กสาวที่ส่งให้บอดี้การ์ดรุ่นน้องของเขา แต่กระนั้นใบหน้าของเขาก็ยังนิ่งอยู่ไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา
"ขึ้นรถเถอะครับ" วายุเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พูดจบก็ยื่นมือหนาข้างหนึ่งไปเปิดประตูรถแล้วเลื่อนไปด้านข้างจนสุดเพื่อให้เด็กสาวเข้าไปนั่งในรถ
มิรามองเขาเล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเธอก็ขึ้นไปนั่งบนรถตามปกติ และจังหวะตอนที่บอดี้การ์ดคนใหม่ของเธอกำลังจะปิดประตู เธอก็ส่งยิ้มหวานให้เขาไปหนึ่งกรุบ
เห็นแบบนั้นวายุชะงักนิ่งไปชั่วขณะ แต่เขาเลือกที่จะไม่สนใจแล้วปิดประตูรถให้เด็กสาวทันที จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูรถฝั่งตรงข้ามคนขับขึ้นไปนั่งที่ของตัวเองด้วยท่าทางปกติ ใบหน้าเรียบนิ่งตลอดเวลา
ภายในรถตู้คันหรูสีขาวขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วปกติ
"พี่ภีมน้องมิอยากกินชาเขียวปั่นค่ะ" เมื่อนั่งรถมาได้ซักพักมิราจึงเอ่ยบอกกับบอดี้การ์ดคนสนิทของตัวเองด้วยน้ำเสียงสดใส ท่าทางปกติ
และสรรพนามที่เด็กสาวใช้แทนตัวเองกับบอดี้การ์ดรุ่นน้องมันทำให้ต่อมหงุดหงิดของวายุทำงานขึ้นมาทันที ถึงเด็กสาวจะแทนตัวเองได้น่ารักมากก็ตาม แต่เขาฟังแล้วขัดหูยังไงก็ไม่รู้ แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา
"ได้ครับ คุณหนูจะนั่งกินที่ร้านหรือจะให้ผมลงไปซื้อให้ครับ" ภีมตอบรับและเอ่ยถามถึงความต้องการของเด็กสาว โดยที่สายตายังมองไปบนถนนเบื้องหน้า สองมือบังคับพวกมาลัยรถทำหน้าที่สารถีเป็นอย่างดี ซึ่งปกติแล้วเด็กสาวจะนั่งกินที่ร้านหรือไม่ก็จะให้เขาลงไปซื้อให้แทน
"พี่ภีมลงไปซื้อให้น้องมิก็ได้ค่ะ" มิราตอบด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มสดใสตามปกติของเธอ
"ได้เลยครับผม" ภีมรับคำสั่งอย่างรู้หน้าที่พลางพยักหน้ายิ้มให้เด็กสาวผ่านกระจกมองหลัง จากนั้นก็ตั้งใจขับรถทำหน้าที่สารถีต่อ
- ผู้เขียน
