BARBARIC06:หวงก้าง
1668 คำ
BARBARIC 06
**************************
ฉันพิมพ์ส่งไลน์ไปหาพี่ไคโรเพื่อที่จะถามเขาให้รู้เรื่อง ฉันคิดว่าเรื่องแบบนี้เขาจะต้องรู้เรื่องแน่ไม่งั้นพี่พอร์ชคงไม่กล้ามาบอกฉันแบบนั้นหรอก
เพราะเขาก็รู้ว่าฉันชอบเพื่อนเขาไม่ได้ชอบเขา เขาไม่มีทางที่จะมาบอกชอบฉันแน่ถ้ารู้ว่าฉันชอบเพื่อนเขามากขนาดนี้
แต่การที่เขากล้ามาบอกชอบฉันมันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าพี่ไคโรได้รู้เรื่องนี้แล้ว ไม่นานข้อความไลน์ที่ฉันพิมพ์ส่งไปมันก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่พี่ไคโรก็ไม่ได้ตอบกลับมา
เขาก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วล่ะที่อ่านแล้วไม่เคยตอบกลับฉันมาเลย เมื่อวานเขาก็บอกฉันเองว่าถ้าฉันพิมพ์ไปหาเขาไม่เลิกเขาจะบล็อกฉันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเพื่อที่จะตัดปัญหา
มันก็เลยทำให้ฉันไม่กล้ากดส่งไปอีก แต่ที่ส่งตอนนี้มันเป็นเพราะว่าฉันอยากรู้ไงว่าเขาได้บอกให้พี่พอร์ชมาทำอะไรแบบนี้หรือเปล่า
และถ้าเขาได้บอกให้เพื่อนมาทำแบบนี้กับฉันจริงๆ ฉันว่ามันเกินไป เพราะฉันไม่ใช่สิ่งของที่เขาจะยกฉันให้ใครก็ได้
การที่ฉันรักเขามันผิดมากเลยเหรอ เมื่อก่อนเขาก็ตามเอาใจฉันมาตลอดเลย
จากรุ่นพี่ที่แสนดีตอนนี้เขากลายเป็นรุ่นพี่คนเถื่อนไปแล้ว เขาใจร้ายมากพอที่จะทำให้ฉันเสียใจได้ไม่ยากถ้าเขาคิดจะทำ เพราะเขารู้ไงว่าฉันคิดยังไงกับเขา
“มิลินเราขอถามอะไรเธอหน่อยได้ป่ะ?”
ฉันเงยหน้าจากหน้าจอมือถือไปมองหน้ามอสที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันพยักหน้าก่อนที่เขาจะถามฉันว่าตอนนี้ฉันคิดอะไรกับพี่พอร์ชหรือเปล่า
ถ้าเกิดว่าพี่พอร์ชเริ่มเข้ามาใกล้ชิดกับฉันมากขึ้น ฉันจะรักเขามั้ย ฉันคิดตามคำถามของมอส
คำถามแบบนี้ฉันเองก็ตอบยากเหมือนกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันรู้ตอนนี้เลยก็คือฉันรักพี่ไคโรและไม่ได้คิดอะไรกับพี่พอร์ช
แต่ถ้าเกิดพี่พอร์ชเริ่มเข้ามามีบทบาทกับชีวิตฉันมากขึ้นฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะรู้สึกเปลี่ยนไปกับเขาหรือเปล่า
“ตอนนี้เธออาจจะไม่ได้คิดอะไรกับพี่พอร์ช แต่ถ้าพี่พอร์ชเขาคอยดูแลเธอแบบนี้ เธอจะหวั่นไหวให้เขาหรือเปล่า?”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ เรารู้แค่ว่าตอนนี้เรายังรักพี่ไคโรอยู่”
“คนที่เขารักมึงและอยากดูแลมึง มึงก็ไม่ชอบเขาเนี่ยนะ มึงโง่หรือเปล่ามิลิน”
“แล้วมึงเข้าใจคำว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ป่ะ ไม่ใช่ว่ากูไม่อยากรักผู้ชายคนอื่นนะ กูเคยทำแล้วแต่กูทำไม่ได้เว้ย”
ฉันพูดจริงๆ นะ ฉันเคยเลิกตามพี่ไคโรแล้วไปคบกับผู้ชายคนอื่นแล้วนะ แต่สุดท้ายก็ต้องบอกเลิกผู้ชายคนนั้นเพราะฉันไม่อยากให้เขามาเสียเวลากับฉันเพราะความรู้สึกของฉันมันเฉยๆ กับเขามาก
และสุดท้ายฉันก็กลับมาตามพี่ไคโรเหมือนเดิม และตั้งแต่นั้นมาฉันเลยเลือกที่จะไม่สนใจผู้ชายคนไหนอีก
ไม่อยากให้พวกเขามาเสียเวลากับฉัน จะบอกว่าฉันโง่ก็ได้นะฉันเองก็ยอมรับเหมือนกันว่าตัวเองมันโง่ แต่จะให้ฉันทำยังไงล่ะในเมื่อฉันยอมที่จะโง่เพื่อที่จะรักผู้ชายใจร้ายไง
“เลิกพูดเรื่องนี้เหอะ กูไม่อยากทะเลาะกับมึงอ่ะ”
“กูก็แค่เป็นห่วงความรู้สึกของมึงเท่านั้นเองว่ารักคนที่เขาไม่รักเรามันมีแต่เจ็บกับเจ็บนะ”
เจนนี่มองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่ดูเป็นห่วง เพราะมันเห็นฉันร้องไห้กับเรื่องของพี่ไคโรมาเยอะแล้วมันเลยไม่อยากให้ฉันเสียใจอีก
พอมีคนที่พร้อมจะดูแลฉันเข้ามามันเลยอยากให้ฉันคบกับคนคนนั้น แต่ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก
ฉันบอกแล้วไงว่าความรักมันห้ามกันไม่ได้ ถ้ามันสามารถเลือกรักได้จริงๆ บนโลกใบนี้ก็คงไม่มีคำว่าอกหักหรอก และคงไม่มีใครต้องมาร้องไห้เพราะไม่สมหวังในเรื่องความรักด้วย
ไลน์
ฉันที่มองหน้าเจนนี่กับมอสอยู่นั้นก็มีเสียงข้อความไลน์แจ้งเตือนขึ้นมา พอเปิดอ่านเท่านั้นแหละหัวใจฉันก็เต้นแรงขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นที่เห็นว่าเป็นชื่อพี่ไคโรที่ทักมาหาฉัน
อย่างที่ฉันบอกนั่นแหละว่าเขาไม่เคยทักมาหาฉันเลยด้วยซ้ำ และแชทของเราสองคนส่วนมากแล้วมันมักจะหนักมาทางขวา
เพราะมีแต่ฉันที่ทักหาเขาฝ่ายเดียว ส่วนเขาน่ะเหรอก็แค่อ่านแต่ไม่เคยตอบกลับมาเลยด้วยซ้ำ
ถามว่าน้อยใจหรือเปล่า มันก็น้อยใจนั่นแหละแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไง ถ้าจะให้ฉันไปต่อว่าเขามันก็ไม่ได้ไง ทำได้อย่างเดียวก็คือต้องทำใจไม่ให้คิดน้อยใจเขาเท่านั้นเอง
ไคโร : มาหาพี่ตอนนี้
ไคโร : รออยู่ในรถหน้าคณะเรา
มิลิน : ได้ค่ะ
ฉันรีบตอบกลับไปทันทีแล้วบอกเพื่อนว่าอาจจะเข้าเรียนช้าให้พวกมันเข้าเรียนไปก่อนได้เลย เพราะฉันจะต้องไปเคลียร์กับพี่ไคโร
พอเจนนี่ได้ยินชื่อพี่ไคโรมันก็ถอนหายใจออกมาที่เพิ่งบอกให้ฉันทำใจแต่สุดท้ายฉันก็ไม่ฟังที่มันพูดเลย ไม่ใช่ว่าฉันไม่ฟังนะ
ฉันน่ะฟังแต่มันทำไม่ได้ก็เท่านั้นเอง ฉันรีบเดินมาหาพี่ไคโรและเห็นรถของเขาจอดอยู่ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาเขา
ฉันเปิดประตูรถเข้าไปนั่งแล้วหันหน้าไปมองหน้าพี่ไคโรที่มองหน้าฉันกลับมา ฉันไม่คิดเลยนะว่าเขาจะมาหาฉันแบบนี้
ฉันบอกแล้วไงว่าเขาใจร้ายกับฉันมาตั้งนานแล้ว ทั้งคำพูดและการกระทำ
“พี่ไคโรมีอะไรกับหนูหรือเปล่าคะ?”
“เรื่องไอ้พอร์ช”
พี่ไคโรทำสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันทีก่อนจะพูดเข้าเรื่อง ที่จริงฉันเองก็พอจะรู้อยู่แล้วล่ะว่าที่เขามาหาฉันก็คงจะมาคุยเรื่องนี้
เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องที่พี่พอรช์มาบอกชอบฉันเขาก็คงไม่อยากจะคุยกับฉันเท่าไหร่
ฉันพยักหน้าแล้วบอกให้เขาพูดมาได้เลยว่าต้องการอะไรจากฉัน แล้วเรื่องที่พี่พอร์ชมาบอกชอบฉันเขาได้เป็นคนบอกหรือเปล่า
เพราะฉันคิดว่าพี่พอร์ชไม่กล้าที่จะมาพูดกับฉันแบบนี้แน่ถ้ารู้ว่าฉันตามตื๊อพี่ไคโรเพื่อนของเขาอยู่
“เราบอกว่าพอร์ชมันมาบอกชอบเรางั้นเหรอ?”
“ใช่ค่ะ อย่าบอกนะคะว่าพี่ไคโรไม่รู้เรื่องนี้ หนูคิดว่าพี่เป็นคนบอกให้พี่พอร์ชมาพูดแบบนี้กับหนูซะอีก เพราะพี่พอร์ชก็รู้ว่าหนูชอบพี่ไม่ได้ชอบเขา”
ฉันมองหน้าคนตรงหน้ากลับไปด้วยสีหน้าที่จริงจังเหมือนกัน ถ้ามันเป็นเรื่องจริงฉันคิดว่าเขาใจร้ายกับฉันมากเกินไปที่จะยกฉันให้ใครแบบนี้ก็ได้
เขาไม่รักฉัน ฉันไม่เคยว่าเลยนะ แต่เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะยกฉันให้เพื่อนของเขาแบบนี้ เพราะฉันรักเขาไม่ได้รักเพื่อนเขา
เข้าใจหรือเปล่า พี่ไคโรมองหน้าฉันไม่ยอมละสายตาไปไหนฉันเองก็มองหน้าเขากลับไปเหมือนกัน
ก่อนที่เขาจะบอกฉันว่าเขาไม่ได้เป็นคนบอกให้พี่พอร์ชมาพูดกับฉันแบบนี้ เขาแค่บอกพี่พอร์ชว่าเขาไม่ได้รักฉัน
พี่พอร์ชก็เลยขอดูแลฉันแทนเขาเท่านั้น ได้ยินอย่างนั้นมันก็โคตรทำให้ฉันจุกที่อกมาก ขอบตาร้อนผ่าวเหมือนอยากจะร้องไห้เมื่อได้ยินว่าพี่ไคโรไม่ได้รักฉัน
การที่เขาพูดว่าไม่รักเบาๆ มันก็ทำให้ฉันเจ็บปวดมากเลยนะ แค่กระซิบยังเจ็บเลย
“พี่ไม่ได้เป็นคนบอกไอ้พอร์ช แต่มันมาขอเธอจากพี่เอง”
“แล้วยังไงคะ พี่ไคโรก็เลยยกหนูให้พี่พอร์ชเหรอ?”
“เปล่า พี่บอกเธอแล้วไงว่าเราไม่ใช่เจ้าของกันเพราะงั้นพี่ไม่มีสิทธิ์ยกเธอให้ใครอยู่แล้ว”
“...”
ฉันไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองหน้าคนตรงหน้ากลับไปเท่านั้น ยิ่งเขาพูดมันก็ยิ่งทำให้ฉันโคตรเจ็บเลย
ทำไมเขาถึงได้เย็นชากับฉันได้มากขนาดนี้นะ ถ้าเกิดว่าฉันตัดใจจากเขาแล้วไปคบกับพี่พอร์ชเขาโอเคใช่มั้ย
เขาจะดีใจใช่หรือเปล่าที่ฉันไม่ได้ไปตามวุ่นวายกับเขาแล้วอ่ะ พี่ไคโรที่เห็นว่าฉันเงียบไปเขาก็พูดขึ้นมาและมันก็เป็นคำถามที่ทำให้ฉันสับสนเหมือนกันว่าสรุปแล้วเขารู้สึกยังไงกับฉันกันแน่
“แล้วเราล่ะชอบพอร์ชมันหรือเปล่า?”
- ผู้เขียน
