หมอร้ายหย่ารัก

ตอนที่ไม่มีชื่ตอนที่ 1 บทนำอ

ตอนที่ 1 บทนำ

บนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดง ผ้าเช็ดตัวถูกพับเป็นตัวหงส์ตัวผู้และตัวเมียหันหน้าเข้าหากันเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่ กลิ่นอายของงานมงคลอบอวลไปทั้งห้อง

เจ้าสาวแสนสวยในชุดสีขาวฟูฟ่องยืนมองบรรยากาศที่แสนหวานด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง

ต่อให้แขกเหรื่อในงานจะยิ้มแย้มอวยพรให้บ่าวสาวรักใคร่ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร มีลูกเต็มบ้าน มีหลานเต็มเมืองอย่างไร ทว่าความเป็นจริงใครจะไปรู้ดีกว่าตัวเธอเอง งานแต่งงานวันนี้ไม่ได้น่ายินดีเลยสักนิด

ณัฐวดีเงยหน้าไปมองเจ้าบ่าวของเธอ ที่นั่งกระดิกขาอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ในมือเขาถือแก้วไวน์ราคาแพง ริมฝีปากเหยียดยิ้มมองเธออย่างดูแคลน

“มัวยืนเซ่ออยู่ทำไม อยากเข้าหอก็ถอดเสื้อผ้าออกสิ ให้ฉันดูหน่อยเถอะ เจ้าสาวอย่างเธอมีอะไรดีถึงขนาดหลอกล่อให้แม่ฉันหูหนวกตาบอดคิดว่าผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอเป็นคนดี!!!...”รัชชานนท์เอ่ยปากค่อนแคะ สายตาคมสำรวจผู้หญิงหน้าเงินที่ทำตัวสูงส่ง

หึ...อยากรู้เหมือนกันว่า เธอจะหยิ่งได้ตลอดหรือไม่

“หมอนนท์เมาแล้ว วันนี้คงไม่เหมาะที่จะคุยกันหรอกค่ะ”ต่อให้ยืนไกลกันมากเพียงใด ทว่ากลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยมาตามอากาศก็ทำเอาเธอย่นจมูก

“เมาเหรอ ฮ่า ๆ ยัยหนูผีเธอควรดีใจที่ฉันเมา ถ้าฉันไม่เมาคงจับเธอโยนออกไปนอกห้องแล้วละ”เจ้าบ่าวหนุ่มลุกขึ้นยืน ร่างสูงเซถอยหลัง มือหนารีบคว้าโซฟาเพื่อพยุงตัวเองเอาไว้ ยิ่งเห็นเธอทำท่ารังเกียจเขาก็ยิ่งอยากกระชากหน้ากากเธอออกมา

เสแสร้ง!!!...

คนตัวสูงเดินก้าวเข้ามาหาหญิงสาวช้า ๆ ร่างอรชรเม้มปากดวงตาหรี่ลง พยายามมองซ้ายมองขวา เพื่อหาอะไรก็ตามที่พอจะป้องกันตัวได้บ้าง แต่ก็ไม่มีเลยสักนิด หัวใจเริ่มเต้นระรัวด้วยความหวาดหวั่น

ตุ๊บ!!!...ทว่าเมื่อหันมาอีกที ร่างอรชรก็ถูกผลักล้มลงไปนอนบนเตียง เธอรีบหดขาขยับเข้าไปด้านใน ในใจหวาดกลัวเป็นอย่างมาก คนเมาจะมีสติมากเพียงใดกัน หากเขาทำอะไรเธอล่ะ

แต่กระนั้นในใจก็รู้ดีว่า เขาเป็นเจ้าบ่าวของเธอ ทั้งคู่จดทะเบียนสมรสกันแล้ว เขาจะทำอะไร เธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ แต่ในใจก็ยังไม่ยินยอม

“กลัวเหรอ... ไม่ต้องกลัว ฉันไม่มีอารมณ์ทำอะไรเธอตอนนี้หรอก บอกตรง ๆ แค่มองก็ขยะแขยงจนจะอ้วก” คำพูดร้ายกาจออกมาจากปากคนตัวโตไม่หยุด ต่อให้โล่งใจที่วันนี้ไม่ต้องเข้าหอ แต่ก็เกลียดคนปากหมาจนแทบจะลุกขึ้นไปเลาะแผงฟันเน่า ๆ นั้นให้หมดแผง

“คุณจะเอายังไง ถ้าไม่พอใจฉันก็ต่างคนต่างอยู่ ถึงเวลาที่ควรพวกเราก็แยกย้ายกัน” เหมือนได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุดในชีวิต ต่างคนต่างอยู่เรื่องนั้นมันแน่อยู่แล้ว แต่ทำไมเขาต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบ คนอย่างรัชชานนท์ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยเสียท่าให้ใครเท่านี้มาก่อน

เธอแต่งกับเขา เธอได้ทั้งเงิน ได้ทั้งคลินิกทำฟันที่เป็นชื่อของเธอ ทั้งยังได้ปลดหนี้ให้ครอบครัววุฒิเสถียรของเธอ แล้วเขาเล่า เขาได้อะไร หึ...ไม่ได้อะไรสักอย่าง ทั้งยังเสียหน้าจนแทบจะมุดรูหนี คนที่เคยลั่นวาจาเอาไว้ว่า จะไม่ยอมถูกคลุมถุงชน แต่กลับต้องขายหน้าเพราะถูกครอบครัวบังคับ ทั้งหมดมันเป็นเพราะใคร หากไม่ใช่นังผู้หญิงหิวเงินคนนี้!...

“ฝันไปเถอะ...ก็แค่เมียตามหน้าที่ ในเมื่ออยากแต่งกับฉันก็ต้องทำหน้าที่บนเตียง แต่จำเอาไว้ ห้ามล้ำเส้นห้ามทำตัวเป็นเจ้าของ หน้าที่ของเธอก็แค่เมียบนเตียงจำเอาไว้ให้ดีเวลาที่ฉันต้องการก็ต้องนอนอ้าขาให้ฉันทุกที่ทุกเวลา!!!...” ร่างหนาโน้มตัวลงไปใกล้ ๆ ปลายจมูกโด่งเฉียดปลายจมูกเธอเพียงนิด หญิงสาวหลับตาเอียงหน้าหนี มือทั้งสองข้างขยำผ้าปูที่นอนแน่น เห็นดังนั้นรัชชานนท์ก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น

“มารยา!...หลับตา...กลัว?หรืออยากมีผัวจนตัวสั่น ฝันไปเถอะ ให้จูบเธอฉันจูบตูดหมาดีกว่ายัยหนูผี”ณัฐวดีลืมตาขึ้นมาก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างจากเธอเพียงแค่ฝ่ามือ เธอโกรธจนตัวสั่น อยากจะตะกุยใบหน้าหล่อ ๆ ให้แหกกันไปข้าง

แอ๊ด!!!... ยังไม่ทันที่เจ้าสาวจำยอมจะได้ตอบออกไป เสียงเปิดประตูก็ดังขัดสงครามน้ำลายของทั้งคู่ ร่างบางเบิกตาขึ้นมองประตูเชื่อมที่เปิดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย นี่มันห้องหอนะแล้วทำไม...ห้องข้าง ๆ ถึงได้เปิดประตูเข้ามาได้

เจ้าสาวหมาด ๆ มองร่างอรชรของหญิงสาวอีกคนในชุดเดรสสีดำที่ดูเซ็กซี่ เดินโยกย้ายส่ายสะโพกเข้ามาคล้องแขนสามีในนามของเธอ ทั้งยังส่งสายตาท้าทาย แน่นอนว่าคงตั้งใจที่จะใส่สีดำ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าวันนี้เป็นวันวิวาห์ของคนทั้งคู่ คงอยากจะอวยพรให้งานแต่งล่มเต็มทีแล้วสินะ

“พี่นนท์ขานินิวรอนานแล้วนะคะ ยังคุยไม่เสร็จอีกเหรอ” รัชชานนท์รั้งร่างนิ่มเข้ามาในอ้อมกอด ก้มลงไปจุมพิตที่เส้นผมสลวย

“กำลังจะเสร็จแล้วค่ะนินิวรอพี่นนท์นานแล้วเหรอคะ”

“นานแล้วสิคะ นินิวคิดว่าพี่จะนอน...ที่นี่เสียอีก ก็วันแต่งของพี่นี่เนอะ” พลางปรายตามองเจ้าสาวที่นั่งบนเตียง ก็แค่เมียแต่งที่ผู้ชายไม่ต้องการ จะเอาอะไรมาสู้กับผู้หญิงที่เขาคบหามานานหลายปี

“นอนไม่ลงหรอก พวกเราไปกันเถอะ อยู่นานกว่านี้พี่ก็รำคาญจะแย่”

ณัฐวดีมองชายหญิงคู่นั้นเดินออกไปจากห้อง ผ่านทางประตูเชื่อม เธอรีบวิ่งไปปิดล็อกและทิ้งตัวนั่งพิงเอาไว้ ร่างอรชรถอนหายใจออกมา ไม่คิดว่าสามีหมาด ๆ ของเธอจะชั่วได้ถึงขนาดนี้ นี่ขนาดวันแรกเขายังทำกับเธอขนาดนี้ วันต่อไปเธอจะต้องทำตัวอย่างไร หนทางหลังจากแต่งงานคงไม่ราบรื่นอย่างที่คิดอีกแล้ว ร่างบางเดินกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียง น้ำตาไหลออกจากดวงตาคู่สวย เขาไม่อยากแต่งกับเธอ แล้วคิดว่าเธออยากแต่งนักหรือ เธอเองก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน

“พ่อคะ...แม่คะ...หนูนัดจะทำอย่างไรดี ทางเลือกนี้มันดีจริง ๆ หรือคะ”

************************