โรงพยาบาล
“คุณอลิตา เชิญเข้าห้องตรวจค่ะ”
วันนี้เป็นวันที่พี่ชมพูต้องมาดูอาการแล้วครับ จริงๆ สังเกตมาหลายวันแล้วพี่ชมพูไม่จามเลยครับตอนออกกำลังกายกับผมอาจจะเป็นเพราะว่ากำลังใจดีด้วยมั้งครับ
“เที่ยงนี้เรากินอะไรกันดีครับ”
“เอออ...คุณพีพีไม่ตรวจอาการชมพูก่อนเหรอค่ะ”
“ตอบคำถามผมก่อนสิครับผมจะได้มีกำลังใจในการตรวจคุณชมพู”
“ชมพูแล้วแต่คุณพีเลยค่ะ☺️”
“อย่างนั้นเราสั่งอาหารมาทานกันที่ห้องผมนะครับ”
“มันจะดีใช่ไหมค่ะ”
“ดีครับ?”
หลังจากนั้นผมตรวจอาการของพี่ชมพูอาการดีขึ้นมากๆ ยิ่งอยู่ในที่อากาศดีๆ ออกกำลังกายสม่ำเสมออาจจะทำให้หายขาดเลยก็ได้ครับ
“จริงเหรอค่ะ ชมพูมีโอกาสจะหายจริงเหรอค่ะ”
“ครับแต่ต้องออกกำลังกายแบบนี้ทุกวันนะครับ”
“ค่ะชมพูจะออกกำลังกายทุกวัน?”
“แล้วก็......”
“ต้องออกแค่กับผมเท่านั้นครับ”
“.........” พี่ชมพูไม่พูดแต่อาการของพี่ออกชัดมากเลยครับว่ากำลังเขินอยู่
