บทที่12 เดี๋ยวพี่สอน NC
1065 คำ
บทที่12
เดี๋ยวพี่สอน NC
แค่สองแก้วฉันก็รู้สึกว่าตัวเองทรงตัวไม่อยู่แล้ว พี่ตะวันยังคุยกับทีมงานถึงปัญหาการถ่ายโฆษณา แต่ฉันแก้สถานการณ์ได้เลยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
“น้องจันทร์เจ้าอยากไปเข้าห้องน้ำไหมครับเดี๋ยวพี่พาไป” นายแบบหนุ่มลูกครึ่งเอ่ยถามแถมยังสัมผัสที่ต้นขาของเธอ เธอจึงปัดมือออกและขยับจนแนบชิดกับตะวัน
“เป็นอะไร” ตะวันเอ่ยถามแต่พอเห็นว่านายแบบหนุ่มพยายามเข้าใกล้เธอจึงมองหน้าเชิงตำหนิ
“พะ พี่ตะวัน กลับห้องได้ไหม” น้ำเสียงสั่นๆ ของจันทร์เจ้าพาให้ตะวันไม่สบายใจจึงลาทีมงานและพาเธอเดินกลับมาห้องพัก
“เป็นอะไรจันทร์เจ้าทำไมเหงื่อออกแบบนี้” ผมสังเกตอาการของเธอตั้งแต่เดินออกมาจากงานเลี้ยงแล้ว เธอดูไม่สบายตัวเหงื่อออกจนน่ากลัว
“หนูร้อน มันร้อนมาจากข้างในฮืออ หนูเป็นอะไรไม่รู้พี่ตะวัน”
“เวร! เราดื่มไวน์ไปกี่แก้ว”
“3ค่ะ แค่3แก้ว”
อาการของเธอที่เป็นตะวันมองแป๊บเดียวเขาก็รู้ทันทีว่าเธอถูกยาเสียสาวตอนนี้เธอเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้และเกิดการแพนิคจนกลัวไปหมด
“ใจเย็นๆ มานี่” ผมพาเธอเข้ามาในห้องน้ำเพื่อล้วงคอให้เธออาเจียนออกมา หากไปโรงพยาบาลตอนนี้คงจะแตกตื่นกันหมด ถ้ามีข่าวหลุดออกไปคงจะไม่ดีและคงกระทบมาถึงงานของเธอ แต่ผมก็พอจะเดาออกว่าใครมันเป็นคนวางยาเพราะตลอดเวลาที่นั่งอยู่มีแต่ไอ้เด็กลูกครึ่งที่ส่งไวน์ให้เธออยู่คนเดียว
เธอพยายามอาเจียนออกมาแต่มีเพียงน้ำลายออกมาเท่านั้น ผมเห็นแล้วสงสารเธอจับใจ เธอร้องไห้จนตาบวมหน้าแดงไปหมด
“ร้อนฮืออ พี่ตะวันช่วยหนูด้วย”
“แป๊บนึงนะ” ผมหันไปเปิดน้ำใส่อ่างแล้วซ้อนตัวอุ้มเธอขึ้นมาในอ่างโดยที่ผมนั่งกอดเธอเอาไว้ 10นาทีผ่านไปอาการร้อนวูบวาบเริ่มดีขึ้นแต่ที่หลงเหลืออยู่ก็คงเป็นอาการอย่างว่า เพราะเธอก้มหน้าจนผมเริ่มใจสั่นไปอีกคน
“ไหวไหม”
เธอส่ายหน้า
“คราวหลังไม่กินอะไรส่งเดชนะรู้ไหมครับ”
“ค่ะ”
“อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้นอนพักพรุ่งนี้พี่จะจัดการกับไอ้เวรนั่นให้ โอเคไหม”
ผมเตรียมจะลุกออกจากอ่างแต่เธอรีบคว้าแขนผมไว้ ไม่ได้! ผมเองก็จะทนไม่ได้เหมือนกันชุดบิกินี่ของเธอมันเปียกน้ำจนแนบไปกับอกอึ๋มของเธอ
“เป็นอะไรจันทร์เจ้า”
“พี่ตะวันนุ่มนิ่มมันร้อน หนูอาย”
“หึหึ จัดการตัวเองได้ไหม” เธอมองหน้าผมด้วยความตกใจแต่มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอหรือผมพูดตรงไป หรือเธอไม่เคย “เดี๋ยวพี่ออกไปก่อนดีกว่าเราจะได้อาบน้ำเนอะ”
“หนูจะทำยังไงดีคะพี่ตะวัน นุ่มนิ่มมันร้อน”
“หนูไม่เคยเหรอ?”
เธอส่ายหัว ใบหน้าแดงก่ำจนผมอดยิ้มไม่ได้ สงสารก็สงสารแต่เห็นความเขินอายของเธอก็พาให้ผมใจสั่นไปด้วย
“แล้วพี่อยู่พี่จะทำอะไรได้ อยากให้พี่ช่วยเหรอ”
เธอไม่ตอบแต่เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างเพราะมือของเธอยังบีบแขนผมไม่ยอมปล่อย ผมจึงต้องดึงเธอมาพิงกับอกแกร่งแต่เราสองคนหันหน้าเข้าหากระจกบานใหญ่
“บอกหมอมานุ่มนิ่มมีอาการยังไงบ้างครับ”
“นุ่มนิ่มร้อน แล้วก็ปวดตุบๆ ข้างใน อะ อันตรายไหมคะ”
“จริงๆ ไม่อันตรายครับ แต่ทรมานรู้ไหมว่าตัวเองโดนยาเสียสาว ยาประเภทนี้มันไม่มีสีไม่มีกลิ่นยิ่งถูกผสมในเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะยิ่งออกฤทธิ์ ถ้าได้รับในปริมาณมากๆ อาจจะช็อกและเสียชีวิตได้เลยนะ”
“น่ากลัวจังเลย”
“ใช่น่ากลัวมาก พี่จะสอนช่วยตัวเองเราโอเคไหม?”
“ยังไงคะ”
ผมบีบมือเล็กๆ ของเธอเบาๆ จนเธอแหงนหน้ามามองหน้าผม ดวงตาของเธอมันชวนให้ผมมีอารมณ์จริงๆ เลย ลมหายใจของเราสองคนแทบจะผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน
“สะ สอนหนูหน่อยนะคะ”
“คิดดีแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ”
“พี่จะถามอีกที เราคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะให้พี่สอนจะโกรธพี่ทีหลังหรือเปล่า”
“มะ ไม่ ไม่โกรธ”
เธอหลับตาเพื่อระงับอารมณ์ ผมรู้ว่าการที่คนเรามีอารมณ์แต่ไม่ได้ปลดปล่อยมันทรมานขนาดไหน ผมเลยจับมือของเธอลูบไล้ต้นขาของเธอ
“อืออ”
เสียงครางหวานๆ มันทำให้มังกรของผมตื่นขึ้นมา ผมเลยต้องกลั้นอารมณ์เอาไว้ไม่ให้ตบะแตกเสียก่อน
“ค่อยๆ คลึงตรงนี้นะ” ไม่ได้สอดแต่จับมือเธอวางไว้บนเนินสาวแต่มันกลับเชื่องช้าจนเธอทนไม่ไหว ไม่ได้ดั่งใจ
“อืออ” เธอสอดมือเข้าไปในกางเกงแต่มือของผมมันอยู่ติดมือของเธอนี่สิ กลีบเล็กๆ สัมผัสกับนิ้วของผมจนผมรับรู้ถึงความลื่นของมัน ถ้าผมทำอะไรไปผมจะโคตรเห็นแก่ตัวเลยนะ
“จันทร์เจ้าพี่จะสอนแต่เราต้องทำเองนะ พี่ทำให้ไม่ได้มันไม่ดี”
เธอไม่ตอบแต่มองหน้าผมผ่านกระจก โคตรลำบากใจเลยผมโกรธไว้เวรนั่นมากแต่ก็สงสารน้องจนไม่อยากปล่อยเธอเอาไว้
“ทะ ทำให้หนู นะคะ...."
"เฮ้อ พี่ลำบากใจจังเลย"
"ตอนเด็กๆ พี่ตะวันก็เคยเห็นหนูไม่อาย หนูไม่ไหวมันร้อนมาก"
ผมเชื่อเพราะขาเธอเบียดถูกันไปมามือไม้สั่น ขืนปล่อยไว้เธอก็คงไม่สบายตัวผมเลยต้องจับนิ้วกลางของเธอเขี่ยไปตามรอยแยกและมันได้ผล เธอหลับตาหายใจแรงแอ่นอกขึ้นมา ส่วนผมก็เกร็งไปทั้งตัวพยายามไม่สัมผัสร่างกายของเธอไปมากกว่านี้
"อืออ พะ พี่ตะวัน"
"เป็นอะไรครับ รู้สึกยังไงบ้าง"
"สะ เสียว....อ๊ะ!"
- ผู้เขียน
