บทที่16 หวงแบบไหนคะ
1056 คำ
บทที่16
หวงแบบไหนคะ
ระหว่างทานอาหารผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็ต่างแลกเปลี่ยนความคิดกันถึงเรื่องธุรกิจของคุณแม่และคุณป้า ทั้งสองท่านนอกจากชอบทำการกุศลแล้วยังมีธุรกิจโรงงานทอผ้าที่ทำกันมาตั้งแต่รุ่นคุณยาย จนมาถึงรุ่นคุณแม่ เด็กๆ อย่างพวกเราก็นั่งกันเงียบๆ มีเพียงพี่ตะวันที่ตักกับข้าวให้ฉันท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่
“ขอบคุณค่ะ”
“อาหารรสจัดงดได้ก็งดนะจันทร์เจ้ามันมีโซเดียมทำให้ตัวบวม”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ตะวัน”
“มึงนี่ทำงานคุ้มค่าแรงจริงๆ เลยนะไอ้ตะวัน”
“น้องกู กูเป็นห่วงก็ถูกแล้ว หรือมึงไม่เป็นห่วงซินเลย”
“จะไปห่วงทำไมทุกวันนี้จ้องแต่จะจับผิดกู”
“ตัวเองดีจังเลยมั้ง เที่ยวทุกคืนเมาทุกวัน นี้เป็นคุณหมอได้ยังไงจับฉลากได้มาหรือเปล่า ผิดกับพี่ตะวันเลยแสนดี เรียบร้อย พูดเพราะไม่ขี้เมาเหมือนอิพี่โซ่ โอ๊ย!”
และสองพี่น้องก็ตีกันกลางโต๊ะอาหารเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือพี่ตะวันหันมายิ้มให้ฉัน ยิ้มทำไมเด็กคนนี้มันจะละลายแล้วนะ
หลังจากทานข้าวเสร็จโซ่ก็เดินเข้ามาคุยกับจันทร์เจ้าที่ห้องทำงานของเธอแต่กลับถูกสายตาของตะวันมองมาอย่างไม่คาดสายตา เขารู้สึกไม่พอใจที่โซ่อยู่ใกล้จันทร์เจ้ามากเกินไป โดยไม่รู้เลยว่าความรู้สึกของเขามันแสดงออกทางสีหน้าและแววตาจนผู้ใหญ่ที่นั่งจิบน้ำชาต่างมองหน้ากัน
“ตะวันจะไปไหนลูก” สายธารเอ่ยปากถามเมื่อเห็นลูกชายลุกขึ้นยืน
“จะไปคุยเรื่องคิวงานกับน้องครับ”
“พี่ตะวันนี่แปลกๆ นะคะ” ซินพูดไปด้วยพลางส่งสายตามองตามหลังพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของตนเอง
ด้านโซ่ที่เห็นตะวันกำลังเดินเข้ามาก็รีบขยับไปนั่งใกล้ๆจันทร์เจ้า จนตะวันรีบมาลากคอเสื้อออกไปโยนหน้าห้อง โซ่ไม่โกรธอะไรเลยเพียงแต่เขามั่นใจเหลือเกินว่าตะวันหวงน้องสาวผิดปกติ
“มึงนี่นะ”
“เก็บความหื่นของมึงไปใช้กับผู้หญิงคนอื่น อย่ามายุ่งกับน้องกู!”
“จ้าพ่อจ้า อย่าให้กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรหึหึ”
“กูจะคิดอะไรก็ไม่เกี่ยวอะไรกับมึง กลับบ้านมึงไปได้แล้วเปลืองอากาศหายใจบ้านกู”
“พี่ตะวันทำไมพูดแบบนี้คะ พี่โซ่แค่ช่วยเลือกรูปส่งลูกค้าเองค่ะ”
ยิ่งเธอปกป้องลูกพี่ลูกน้องตะวันยิ่งรู้สึกเจ็บจี๊ดจนอธิบายไม่ถูก เห็นทีจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว
“ไปกับพี่จันทร์เจ้า!” มือหนารีบคว้าข้อมือของจันทร์เจ้าแล้วพาออกมาท่ามกลางคำถามของผู้ใหญ่ แต่ตะวันก็ไม่ได้ตอบคำถามใครเลย มีเพียงโซ่ที่กลั้นขำเดินตามออกมา
“พี่ตะวันจะไปไหนคะ”
“ไปให้พ้นๆ ไอ้โซ่!”
เขายัดเธอเข้าไปในรถจากนั้นก็ขับรถสปอร์ตหรูออกมาที่คลินิกของเขา แม้เธอจะไม่เข้าใจแต่ก็พอจะเดาได้ว่าชายหนุ่มเขาไม่ต้องการให้เธออยู่ใกล้ชิดญาติของเขา
“ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ”
“ไม่ได้ต้องรัก”
“ฮะ อะไรนะคะ”
“ปะ เปล่า ไม่มีอะไรพี่แค่จะพามาดูห้องนอนเฉยๆ”
“แต่พี่ตะวันพึ่งมาหนูมาดูเองนะคะ”
นั่นสิผมลืมไปสนิทเลย
“อยากตกแต่งใหม่ช่วยเลือกหน่อยไม่รู้ว่าจะตกแต่งแบบไหนดี” เป็นคำตอบที่ดูแถมากเลยใช่ไหม แต่ผมแค่รู้สึกไม่ชอบเวลาเธอตอนอยู่กับผู้ชายคนอื่นผมผิดด้วยเหรอ
“เอาดีๆ พี่ตะวันหวงหนูใช่ไหม กลัวว่าหนูจะยอมหมั้นกับพี่โซ่ใช่หรือเปล่า บอกมาเถอะ”
“คือ....ก็ส่วนนึง เรื่องหวงมันก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดาอีกอย่างไอ้โซ่มันเป็นยังไงทำไมพี่จะไม่รู้”
“หวง หวงแบบไหนคะ” เขาหวงฉัน หวงแบบไหนหวงยังไงบอกมาเดี๋ยวนี้นะ
“หวง แบบเอ่อ....”
อาการลูบท้ายทอย ใบหน้าเปลี่ยนสีเป็นสีแดงแบบนี้มันพาให้จันทร์เจ้าต้องค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพื่อเร่งเร้าคำตอบ แต่ตะวันกลับไม่ถอยออกสายตาเขามองมายังริมฝีปากสีชมพูเล็กๆ ไม่ละสายตาเหมือนกัน
ใช่ จู่ๆ เขาก็อยากจูบเธอเสียดื้อๆ โดยไม่มีสาเหตุ
“หวงแบบไหนคะ”
“แล้วเราหวงพี่บ้างไหม” ผมถามกลับไปทำให้เธอชะงักเล็กน้อยแต่สายตายังคงจ้องมองผมอยู่ อยากรู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่ยอมคุยกับผมเป็นเพราะเธอหวงผมหรือเปล่า
“มะ ไม่ได้หวงสักหน่อย”
“แน่ใจว่าไม่หวงพี่”
“อะไรนี่หนูกำลังคาดคั้นเอาคำตอบจากพี่อยู่นะ ไหงพี่มาย้อนถามหนูได้ล่ะ”
“ก็หวงหรือเปล่าล่ะ หรืออยากทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้”
“ทำอะไรคะ” เธอถามกลับทันทีแต่คำถามของเธอทำให้อีกฝ่ายชะงักไป แก้มที่แดงแล้วก็ยังคงแดงขึ้นอีก
เขาเขินเธอ....
“อยากทำอะไรล่ะ”
เธอไม่ตอบแต่หันหน้าหนีแสร้งไปดูเฟอร์นิเจอร์เพื่อแอบยิ้มอยู่คนเดียว ที่ผ่านมาเธอไม่ได้โกรธอะไรเขามากมาย รู้อยู่แล้วว่าในช่วงชีวิตวัยรุ่นเรื่องแฟนและเรื่องเซ็กส์มันเป็นสิ่งที่ใครๆ ก็อยากรู้ อยากลอง เหมือนกับเธอที่ติดในรสชาติตอนสำเร็จความใคร่ ความรู้สึกมวลท้องวาบหวิว สมองที่เหนื่อยงานมันหายไปโดยปลิดทิ้ง ยิ่งคนที่ทำเป็นเขาเธอยิ่งรู้สึกดี
"แล้วตอนนี้อยากไหม”
ฉันหันไปมองหน้าพี่หมอตะวันเขาถามว่าฉันอยากไหม อยากค่ะ เอ๊ยไม่ใช่ ไม่อยากสักหน่อย จริงๆนะฉันเป็นเด็กเรียบร้อยใสๆ
“เงียบแบบนี้พี่ไม่รู้คำตอบนะครับ”
รู้สึกกดดันจนต้องขยุ้มกระโปรงตัวเองแล้ว พี่ตะวันพูดครับทีไรฉันรู้สึกจั๊กจี้หัวใจทุกครั้งเลย
“หรือเรากลัวอะไรบอกพี่ได้นะ ถ้าเกิดว่าอะไรๆ มันปรับจูนกันได้เราจะได้ลองปรับกัน....ดีไหมครับ”
- ผู้เขียน
