มีพลาสเตอร์ไหม?
2672 คำ
ผมยืนอยู่บนห้องตัวเองที่ชั้นสองก็เห็นว่ารถของผู้หญิงที่อยู่บ้านตรงข้ามขับเข้ามาพอดีเลยรีบเดินลงมาพอมาถึงชั้นล่างก็ได้ยินบ้านที่อยู่เยื้องกันไปเหมือนจะทะเลาะกันแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรพอเห็นยัยนั่นกำลังจะปิดประตูพอดีก็เลยรีบเดินเข้าไปหา
“อุ้ย”
ฉันหันมาเห็นผู้ชายคนหนึ่งตัวสูงๆ ขาวๆ แต่ขาวน้อยกว่าฉันหน่อย แล้วน่าจะรุ่นเดียวกันไม่งั้นก็รุ่นน้องหรือพี่ หึหึ มันก็มีแค่นี้แหละเนาะ เขาเดินมากอดอกอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันเลยถอยหลังหนีก้าวหนึ่งแล้วถามเขาออกไป
“เออ มีอะไรเหรอคะ”
“บ้านเธอมีพลาสเตอร์ไหมขอหน่อย”
ผมกอดอกก่อนจะถามยัยผู้หญิงตัวสั้นตรงหน้าออกไปอันที่จริงก็ไม่ได้จะใช้หรอกมาลองถามข้อมูล
“อ๋อ เดี๋ยวขอดูก่อนนะคะ”
ฉันบอกผู้ชายตรงหน้าก่อนจะเปิดประตูรถแล้วหาในรถถ้ามีก็มีในนี้แหละ พอเห็นว่ามันเหลืออยู่สองอันเลยหยิบมาก่อนจะปิดประตูแล้วส่งให้คนตัวสูงเพราะยังไงก็เพื่อนบ้านกัน
“นี่ค่ะ”
“แล้วอยู่คนเดียว”
ผมหยิบพลาสเตอร์จากผู้หญิงตรงหน้ามาพร้อมกับถามออกไปแต่เหมือนยัยนี่จะคิดอะไรอยู่ในหัว
“ไม่ค่ะ เดี๋ยวเพื่อนมา”
ฉันบอกเขาไปให้เข้าใจว่ามีคนอยู่บ้านถ้ารู้ว่าอยู่คนเดียวก็จะน่ากลัวเกินไป
“หึ งั้นเพื่อนเธออีกนานอะเนาะกว่าจะมา”
“ค่ะ แต่เดี๋ยวแฟนก็มาหาค่ะ ขอตัวนะคะ”
ผมมองผู้หญิงตรงหน้าที่พูดเสร็จก็รีบปิดประตูแล้วรีบเดินเข้าไปในตัวบ้าน
“หึ แฟนทิพย์เถอะอาการนี้”
วันจันทร์
06.30
ฉันตื่นขึ้นมาแต่งตัวใส่ชุดราชการสีกากีก่อนจะรวบรวมเอกสารทุกอย่างไว้ที่แฟ้ม เพราะวันนี้เป็นวันไปรายงานตัววันแรกแล้วที่วิทลัยก็ให้นักศึกษาเข้าแถวกันตอน 07.30 น. เลยต้องรีบไปกว่าจะเขียนเอกสารรายงานตัวที่ต้นสังกัดอีกรอบ พอดูของอะไรเรียบร้อยก็เอาของมาใส่รถแล้วก็เปิดประตูรั้วหน้าบ้านแล้วก็ขับรถออกมาก่อนจะลงมาล็อกไว้เหมือนเดิม ฉันขับรถตามเส้นทางมาจนถึงที่วิทยาลัยแล้วพอมาถึงก็ทำเรื่องอะไรเรียบร้อยมีอาจารย์ที่ย้ายมาด้วยอีกสองสามคนฉันเลยสวัสดีเขาเพราะอายุมากกว่าฉันทุกคนเลย
“สวัสดีค่ะ หนูมิ้มนะคะ”
“อุ้ย จ้าๆ พี่ชื่อพลอยสอนบัญชีแล้วสอนอะไรเรา”
“อ๋อ มิ้มสอนคอมพิวเตอร์กราฟิกค่ะ”
“อ๋อ พี่ชื่อส้มนะสอนการตลาด”
“พี่ก็หนิม สอนการจัดการ”
“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ มิ้มก็มือใหม่ยังเก้ๆกังๆอยู่เลย”
“หึหึ แบบนี้แหละไม่ต้องตื่นเต้นเดี๋ยวพอเข้าแถวหลังจากจบกิจกรรมผู้อำนวยการก็จะมากล่าวต้อนรับแล้วเราก็พูดแนะนำตัวกับนักเรียน”
“อ๋อ ขอบคุณค่ะพี่สำหรับคำแนะนำงั้นมิ้มขอเป็นคนสุุดท้ายแล้วกันนะคะให้พี่ๆนำก่อน”
“หึหึ รู้จัดพูดเชื่อละว่ามาจากนิเทศ”
ฉันยิ้มก่อนจะยืนคุยกับพี่เขาไปสักพักก็ไหว้ทักทายทุกคนที่เดินผ่านมาทักต้องทำตัวเล็กตัวน้อยให้ทุกคนเอ็นดูก่อนพอคุยกันได้สักพักก็ถึงเวลาของกิจกรรมหน้าเสาธงนักเรียนทุกคนก็เริ่มมาเข้าแถวหลังได้ยินสัญญาณพอทำกิจกรรมเสร็จท่านผู้อำนวยการก็กล่าวต้อนรับแล้วพวกพี่เขาก็ขึ้นไปพูดแนะนำตัวฉันก็ดูว่าเขาพูดประมาณไหนพวกพี่เขาพูดจบก็มาถึงคิวของฉันพอเดินขึ้นมาบนเวทีก็ได้ยินเสียงนักเรียนดังขึ้นมา
“อือหื้ออ!”
“แฮ่ม เบาๆค่ะนักศึกษา”
ฉันยิ้มพร้อมกับไหว้และไมค์กับพี่ส้มมาก่อนจะเริ่มแนะนำตัวเอง
“เรียน ท่านผู้อำนวยการโรงเรียน ท่านอาจารย์ที่เคารพทุกท่านและสวัสดีนักศึกษาวิทยาลัย A ที่น่ารักทุกคนด้วยนะคะ ดิฉัน มายาริศา ก้องพัฒนาวานิช ชื่อเล่น มิ้ม อายุ 23 ปี วุฒิการศึกษาปริญญาตรีวิชาเอกนิเทศศาสตร์ จากมหาวิทยาลัย CC ภูมิลำเนา ตำบลทะเลชุบศร อำเภอเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี มิ้มรู้สึกดีใจและเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มาสอนที่วิทยาลัยแห่งนี้และทำหน้าที่สอนสาขาคอมพิวเตอร์กราฟิก ดิฉันขอเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาผลักดันนโยบายและเป้าหมายของโรงเรียนไปสู่ความสำเร็จนะคะ และถึงแม้จะไม่ได้เรียนด้วยกันเจอกันในวิทยาลัยนักศึกษาก็ทักอาจารย์ได้นะคะ สวัสดีค่ะ”
“หึหึ คงทักก็ไม่หยุดแน่ๆ อะมาต่อที่กิจกรรมของเรา”
“ไอ้โย เขาเป็นอาจารย์แล้วมึง”
ผมกอดอกมองผู้หญิงเมื่อวานที่แม่งไม่อยากจะเชื่ออะแต่ได้ยินอายุก็ไม่แปลกเพราะแก่กว่าผมไม่กี่ปี
“แล้วไง กูก็ไม่ได้มองเขาเป็นอาจารย์กูนี่”
“สัสเอ๊ย กูชอบมึง แล้วตอนนี้ทุกคนแม่งอยากจะย้ายสาขากันหมดละ”
“เออ จริง”
“สวัสดีค่ะอาจารย์”
ฉันเดินมาสวัสดีอาจารย์กัญญาวรรณเป็นอาจารย์หัวหน้าแผนกก่อนท่านจะยิ้มแล้วลูบที่แขนฉันเบาๆ
“จ้าๆ มาเป็นครอบครัวเดียวกันนะ”
“ขอบพระคุณอาจารย์นะคะ มิ้มขอฝากตัวเป็นลูกของอาจารย์อีกสักคนนะคะ”
“หึหึ ยินดีต้อนรับจ้าลูกสาว ครูแผนกเราก็มีแค่ 4-5 คน ช่วยๆกันเนาะ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ มิ้มจะทำให้เต็มที่ค่ะ”
“เอ็นดู งั้นเราไปกันดีกว่า จะพาไปแนะนำให้เด็กๆรู้จักเพราะเทอมนี้มีเด็กออกฝึกงานด้วยก็จะหายไปสองห้อง ปวช.3 กับ ปวส.2”
“ค่ะอาจารย์”
“เป็นอาจารย์เหมือนกันแล้วยังจะเรียกอาจารย์อีก”
“ก็เป็นแบบอย่างของมิ้มนี่คะเรียกอาจารย์ก็ถูกแล้วค่ะ”
“หึหึ อยู่ไปเรื่อยๆเดี๋ยวจะพาเลื่อนขั้น”
“ขอบพระคุณค่ะ”
ฉันยิ้มกับอาจารย์แล้วก็เดินตามมาที่ตึกก็นานเหมือนกันนะเพราะอยู่เหมือนตึกหลังสุดพอมาถึงอาจารย์ก็พามาแนะนำกับพวกพี่ๆเขาที่อยู่ภายในแผนกแล้วก็พาเดินมาที่ห้องเรียนที่ตอนนี้เด็กเต็มห้องไปหมด
“ครูมิ้ม สวัสดีค่ะ”
“อุ้ย สวัสดีค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ”
ฉันเดินมาถึงเด็กก็ทักทายขึ้นมาทันบางคนก็โตเหมือนรุ่นน้องแล้วบางคนก็ยังเป็นเด็กน้อยๆใสๆอยู่เลย
“อะๆ ได้ครูใหม่มาแล้วอย่าทำให้เขาปวดหัวนะไม่อย่างงั้นจะจัดการ”
“รับทราบค่ะอาจารย์แม่”
“เอ้า ไอ้คุณชายทั้งหลาย รีบเดินเข้ามาค่ะ”
“หึหึ พี่โยลูกรักของอาจารย์แม่อะค่ะ”
“เออ ดูมันสิน่ะ เดินมายังกะเปิดตัวพระเอก”
ฉันยิ้มตามอาจารย์แล้วก็เด็กตัวเล็กๆเพราะคุยกันเหมือนรุ่นเดียวกันทั้งๆที่อาจารย์ท่านก็มีอายุแล้วนะแต่แบบนี้แหละนักเรียนชอบฉันแล้วก็จะได้กล้าคุยกับเรา
“โอ้โห ไอ้ลูกชายทั้งหลายเชิญเถอะค่ะ เดินเหมือนลอยมาเนาะ”
ฉันมองไปที่หน้าประตูก่อนจะตกใจขึ้นมาเพราะเป็นผู้ชายที่อยู่บ้านตรงข้ามแล้วก็เพื่อนเขาอีกสี่ห้าคน
“หึหึ ก็หิวข้าวอะครับแม่”
“ฉันปวดหัวกับพวกแกจริงๆ เออ มิ้มเราเอาห้องนี้ไปดูแลนะเพราะเดี๋ยวก็ฝึกงานแล้วจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก ตอนแรกเป็นของอาจารย์คนก่อนที่เขาย้ายไปอาจารย์เลยช่วยดู”
“ได้ค่ะอาจารย์”
“อะๆ ต่อไปนี้ปวส.2 ทั้งหมดอาจารย์มิ้มจะดูแลพวกเรานะตอนนี้ก็เดี๋ยวแยกไปห้องใครห้องมันส่วนปวส.2 อยู่ห้องนี้เลยเดี๋ยวคุยเรื่องฝึกงานพอดี ส่วน ปวช.3 เดี๋ยวเราไปคุยกันที่ห้อง”
พวกผมมองรุ่นน้องที่พากันทักทายแล้วก็เดินออกไปส่วนผมก็เดินมาที่หน้าห้องแล้วก็ได้ยินเสียงเพื่อนในกลุ่มถามขึ้นมา
“สัสโยมึงไปไหนของมึง”
“นั่งหน้า”
“สัสเอ๊ย”
“อ้าว ไอ้โยทำไมมึงมานั่งนี่ละ”
ผมมองพวกไอ้แปมที่เป็นผู้หญิงในห้องอะแหละเลยเลิกคิ้วถามพวกมันออกไป
“ก็กูจะนั่งนี่จะทำไมล่ะ พวกมึงไปนั่งหลังเลย”
ฉันมองเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนจะอาจารย์แม่จะพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา
“หึหึ ให้มันนั่งเถอะแปมจะจบอยู่ละเพิ่งเห็นมานั่งหน้ากันนี่แหละ”
“ใช่ค่ะอาจารย์แม่น้ำคงท่วมวิทลัยเราแน่ๆ”
“ไอ้แปมเดี๋ยวนะมึงอะ”
ผมหันไปชี้หน้าไอ้แปมก่อนจะหันกลับมาแล้วกอดอกมองผู้หญิงตรงหน้าที่คุยอยู่กับพวกไอ้พริกที่นั่งอยู่มุมข้างๆ
“อาจารย์มิ้มคะ อาจารย์อายุเท่าไหร่เหรอคะ”
“หึหึ 23 ค่ะ”
“เป็นพี่พวกหนูไม่กี่ปีเอง”
“ใช่ งั้นอยู่ข้างนอกก็พี่น้องวันไหนขาขาดโทรตามได้นะ”
“งื้ออ ที่ปรึกษาหนูปังมาก”
ฉันใช้มือลูบหัวเด็กรุ่นน้องตรงหน้าเบาๆเพราะชอบเด็กมากแต่ไม่มีน้อง สักพักก็หันมามองทางอาจารย์แม่ที่เริ่มพูดขึ้นมาอีกรอบ
“อะนี่ของทวิภาคีส่งมาให้มันจะเป็นใบส่งตัวตรวจชื่อบริษัทที่เราไปฝึกแล้วก็ชื่อเรานามสกุลเราของใครถูกเอากลับไปของใครผิดส่งที่อาจารย์มิ้ม มิ้มอาจารย์ฝากเราด้วยนะเดี๋ยวอาจารย์มีประชุมเราช่วยเด็กดูเอกสารหน่อย”
“ได้ค่ะอาจารย์”
ฉันรับเอกสารกับอาจารย์มาก่อนจะเอามาวางตรงโต๊ะนักศึกษาตรงหน้าสักพักก็ได้ยินคนตัวสูงที่นั่งอยู่พูดออกมา
“เดี๋ยวแกะให้”
ผมบอกผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะแกะแล้วก็เอาเศษขยะใส่ไว้ในเสื้อช็อป
“งั้นเดี๋ยวอาจารย์เรียกชื่อแล้วลุกขึ้นมาเอานะคะ”
“ได้ค่ะ!!”
“หึหึ”
ฉันเริ่มแจกเอกสารแล้วเด็กๆก็เริ่มส่งต่อกันไปแล้วจำนวนก็เยอะอยู่นะ 40 กว่าคนพอแจกเสร็จทุกคนก็เริ่มตรวจดูเอกสารพอผ่านไปสักพักก็ถามนักศึกษาทุกคนออกไป
“มีของใครผิดหรือได้ไม่ครบไหมคะ”
“มี ชื่อบริษัทผิด”
“ของหนูด้วยค่ะ”
“ของหนูชื่อผิดด้วยค่ะพี่มิ้ม”
“อิพริกอาจารย์ค่ะอิห่า”
“เออ อาจารย์ขอดูหน่อย”
ผมยื่นเอกสารให้คนตรงหน้าสักพักก็ได้ยินเสียงบอกกับเพื่อนในห้อง
“งั้นตรงที่ผิดเราเอาปากกาขีดฆ่าแล้วเขียนชื่อที่ถูกลงไปนะคะ เอาให้ชัดเจนนะคะ เดี๋ยวอาจารย์รวบรวมแล้วไปส่งให้”
“ค่ะ!”
ฉันมองเอกสารแล้วก็ส่งคืนกลับไปสักพักก็ได้ยินเสียงคนตัวสูงตรงหน้าพูดขึ้นมาอีก
“เขียนให้หน่อย”
“แล้วทำไมนักศึกษาไม่เขียนเองละคะ เพื่อนก็เขียนเองหมดนะคะ”
“เออ ไอ้โย มึงใช้พี่มิ้ม”
“มึงเขียนของมึงไปเลยอิพริกเดี๋ยวกูจะไม่เลี้ยงเหล้าพวกมึง”
“อิพริกมึงหยุดว่าสปอนเซอร์ของห้องเลยนะ”
“จ้าอิแปม นอนกอดขวดเหล้าซะมึงอะ”
“เขียนให้หน่อยลายมือไม่สวยเขาอ่านไม่ออกอยู่ดี”
“สัสโย ไอ้คนโกหก”
ผมหันบอกผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะหันมาบอกไอ้พลัสที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เรื่องของกู”
ฉันถอนหายใจก่อนจะดึงปากกาในกระเป๋าของตัวเองออกมาแล้วเอามาขีดตรงชื่อบริษัทออกให้
“แล้วชื่อที่ถูกมีอะไรบ้าง เขียนมา”
ฉิบหายละถ้าเขียนก็รู้สิผมเปิดเพจของร้านก่อนจะหันหน้าจอโทรศัพท์ไปหาผู้หญิงตรงหน้าและวางบนโต๊ะพร้อมกับพูดกับยัยนี่ออกไป
“ตามนี้”
ฉันเขียนให้เสร็จเรียบร้อยก็เอาเอกสารใส่ลงไปในซองก่อนจะเงยหน้ามาบอกทุกคนที่กำลังนั่งเขียนกันอยู่
“ใครเสร็จแล้วเอาเอกสารใส่ซองแล้วเอามาให้อาจารย์ที่โต๊ะข้างหน้านะคะ”
ก็อก ก็อก
“ขออนุญาตครับ”
“ครูกอล์ฟมา”
ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นอาจารย์รุ่นพี่แต่ก็ยังดูวัยรุ่นอยู่เห็นกันรอบเดียวตอนที่ทักทายนั่นแหละหรือจะมีอะไร
“เออ มีอะไรเหรอคะ”
“อาจารย์แม่ฝากมาบอกว่าถ้าไม่มีอะไรก็ปล่อยเด็กได้เลยครับ”
“อ๋อ ขอบคุณค่ะ”
“หึหึ สัสโยพี่กอล์ฟมึงมาแล้วนะสัส”
“หึ เดี๋ยวกูสะกัดก่อน จารย์กอล์ฟ!!”
ผมหันไปอาจารย์กอล์ฟที่ปกติกินเหล้าด้วยกันนี่แหละแล้วมองหน้าเป็นเชิงรู้กัน
“เออ มาตามคำสั่งอาจารย์แม่เฉยๆ”
ฉันมองอาจารย์แล้วก็ผู้ชายตรงหน้าที่คุยเหมือนเพื่อนกันมากกว่าก็เลยไม่ได้สนใจอะไร ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะสร้างไลน์กลุ่มสำหรับห้องนี้ไว้เพราะเป็นที่ปรึกษามีอะไรจะได้คุยกัน พออาจารย์คนเมื่อกี้เดินออกไปเลยเงยหน้าถามเด็ก ๆ ในห้อง
“เออ อาจารย์สร้างไลน์กลุ่มเราจะสแกนคิวอาร์โค้ดหรือจะให้เพื่อนดึงเข้าคะ”
ผมมองยัยตัวแสบที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะรีบพูดออกไป
“เดี๋ยวดึงพวกมันเข้าเอง”
“แหม่ๆ ไอ้โย ไวเลยเนาะ”
“อะไรของมึงอิแปม กูจะไม่ดึงมึงเข้า”
“งื้ออ อาจารย์มิ้มไอ้โยมันแกล้งหนูค่ะ”
ฉันยิ้มให้เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังก่อนจะกดที่คิวอาร์โค้ดแล้วส่งโทรศัพท์ไปให้เขาแล้วก็บอกกับนักเรียนทุกคน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วแยกย้ายกันกลับบ้านได้เลยนะคะ ถ้ามีอะไรสามารถบอกในกลุ่มได้ ถ้าอยากจะปรึกษากันสองคนก็เพิ่มเพื่อนมาได้นะคะ อ๋อ อันนี้เบอร์ของอาจารย์นะใครมีธุระสำคัญหรือฉุกเฉินโทรมาได้เลยค่ะ”
ฉันเขียนเบอร์โทรไว้บนกระดานหน้าห้องเพื่อใครมีอะไรฉุกเฉินแล้วเป็นที่ปรึกษาก็ต้องให้คำปรึกษากับนักเรียนได้หลังจากนั้นทุกคนก็พากันแยกย้ายกลับไปจนในห้องตอนนี้เหลือแค่ฉันที่กำลังเก็บเอกสารแล้วก็คนตัวสูงที่ยังนั่งอยู่ในห้องก่อนจะได้ยินเสียงเขาในเวลาต่อมาแต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะคงจะคุยโทรศัพท์แหละมั้ง
“กลับกี่โมง”
พรึ่บ
“อุ้ย”
ผมใช้มือดึงแขนยัยตัวแสบที่เอาแต่สนใจเอกสารแล้วก็คือปล่อยเบลอคำถามผมไปเลย
“ถามว่ากลับกี่โมง”
“ปล่อยอาจารย์ค่ะนักศึกษา แล้วจะมาจะไปก็ไม่เกี่ยวกัน ถ้าไม่มีอะไรก็กลับไปได้แล้วค่ะ”
ฉันบอกคนตัวสูงพร้อมกับดึงมือเขาออกแล้วถ้าใครมาเห็นก็จะเข้าใจผิดอีกที่สำคัญคือมันจะมองไม่ดี
“หึ เดี๋ยวจะทำให้เกี่ยวกันเร็วๆนี้แหละ”
ผมลุกขึ้นมาก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างวางไปบนโต๊ะแล้วโน้มหน้าลงใกล้ๆผู้หญิงที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนผมนั่นแหละ
“นี่!! ถอยออกไป!! ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น!!”
ฉันใช้มือดันคนตัวสูงออกไปแรงๆพร้อมกับสีหน้าที่โกรธๆ
ฟอดดด!!
“หึ ไปละ รอที่บ้าน”
ผมหอมแก้มยัยจะตัวแสบแรงๆทีหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นเก็บของแล้วหลังจากนั้นก็
ปั่ก!!!
ฉันกำหมัดก่อนจะทุบไปที่หลังของคนตัวสูงแรงๆ แล้วอยู่ๆมาหอมแก้มฉันปะฉันเป็นอาจารย์นะ ก่อนจะบอกเขาออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก!! ฉันเป็นอาจารย์ของเธอเคารพกันด้วย!!”
- ผู้เขียน
