ตอนที่ 20 ต้องคุยกัน
“ไม่คิดจะมาคุยกันหน่อยเหรอ” กระตุกแขนให้เมยาวีหันมาเผชิญหน้ากัน
“พะ...พ่อเลี้ยงมีอะไรจะคุยคะ?”
“แล้วเธอล่ะมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า”
พอเขาย้อนกลับเธอก็ได้แต่หลบตาไม่กล้าปริปากออกมาเสียอย่างนั้น
“มะ...ไม่มีค่ะ”
“แน่ใจ?” ก้มลงไปใกล้คนที่ดูเหมือนจะกลัวเขาจนตัวสั่น เขาดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือยังไงกัน
“ฉันขอโทษค่ะพ่อเลี้ยง ฉันไม่คิดว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้แม่เล็กเอาเงินไปเท่าไหร่คะฉันจะรีบหาเงินมาคืนให้”
เขาพยายามมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแต่เมยาวีก็พยายามบิดตัวออกเหมือนกัน
“เงินนั้นฉันไม่ต้องการ”
“คะ?”
“ฉันถือว่าเป็นการไถ่โทษจากสิ่งที่ฉันทำกับเธอ”
“คะ?”
“มันอาจไม่มากพอกับสิ่งที่เธอเจอด้วยซ้ำ แต่อยากให้รู้ว่าคนทั้งไร่รู้สึกผิดกับเธอรวมถึงฉัน”
เมยาวีนิ่งงันไม่คิดว่าตัวเองจะได้ยินประโยคนี้จากปากพ่อเลี้ยงอย่างที่บอกไปเธอเป็นคนใจอ่อนโกรธง่ายหายเร็ว
“ไม่ต้องก
