ตอนที่ 14 ระยะต้องห้าม
เสียงครื้นเครงดังมาจากลานกว้างภายในไร่ส้มร้องรำทำเพลงกันอย่างมีความสุขตั้งแต่ตะวันยังไม่ลับขอบฟ้าจนตอนนี้ใกล้จะสี่ทุ่มเข้าไปแล้ว ลุงกานยอมวางไมค์หลังจากจ้องมองพ่อเลี้ยงสิงห์อยู่ตลอดเวลาดูเหมือนว่าวันนี้พ่อเลี้ยงคล้ายจะผิดแปลกไปอยู่สักหน่อย
“ลุงกานเพราะมากครับ!”
ไอ้แหลมมันชอบเลียแข้งอยู่เรื่อยรู้ตัวว่าเสียงไม่เพราะสักนิดมีหลายครั้งที่พวกมันสารภาพเองทั้งนั้นเวลาเมา แต่ก็อย่างว่าเขาเรียกว่าร่วมวงเอาสังคมลุงกานเลยไม่ใส่ใจอีกเออออส่งไมค์ให้มันก่อนจะเดินเข้าไปหาพ่อเลี้ยง
“พ่อเลี้ยงเมาแล้วนะครับ” ปกติร่วมวงกันบ่อยก็จริงตามประสาชายทำงานหนักก็มีพักดื่มบ้าง ‘พักดื่ม’ หมายความว่าเกือบทุกวัน “คุณลมก็เมาแล้ว” หันไปเห็นอีกคนซึ่งมีสภาพไม่ต่างกันเลย
วันนี้ดูแปลกไปทั้งสองแต่คุณลมก็ยังดูมีสติอยู่หลายครั้งที่เดินผ่านมักจะได้ยินพ่อเลี้ยงพูดถึง ‘คนในจดหมาย’ แต่เขาก็ไม่เข้าใจมากเ
